Wreszcie koniec pisowskiego IPN!

Platforma Obywatelska (jaką jest tyko z nazwy) zadała ostateczny cios Instytutowi Pamięci Narodowej. Mając sojusznika w postkomunistach i nie licząc się zupełnie z opinią publiczną, dokonała tego z ogromną łatwością. Znika więc z polskiego pejzażu prawdziwie niezależna instytucja, która w ciągu zaledwie pięciu lat dokonała wiele, kierując się wyłącznie potrzebą rzetelnego dokumentowania faktów i postaci, które już dzisiaj zasłużyły lub zasługują na miano historycznych.

Nie będzie już konkursu na szefa IPN. Wybierać go będzie Sejm zwykłą większością głosów, spośród kandydatów, których wskażą środowiska historyków z największych polskich uczelni, specjalizujących się w dziejach najnowszych. Na wszelki wypadek gremia te nie będą podlegały lustracji.

Tak ma wyglądać według twórców ustawy „odpolitycznienie” IPN. W rzeczywistości wybór prezesa Instytutu decyzją większości sejmowej będzie teraz rozwiązaniem par excellence politycznym.

„Odnowiony” IPN stanie się magazynem akt mało użytecznych, a jego działalność sterowana będzie wyłącznie zasadami poprawności politycznej. Mając swobodny dostęp do materiałów którym udało się uniknąć płomieni lub cięcia nożami niszczarek, każdy ubek i każdy kapuś będzie mógł dowiedzieć się co z jego niechlubnej przeszłości zachowało się w zbiorach materialnych IPN i jak uniknąć możliwych jeszcze niespodzianek i ewentualnych konsekwencji. Wreszcie będą mieli to, czego pragnęli. W dodatku bez kosztów zabetonowania dokumentów, czego dopominali się najdalej idący wrogowie Instytutu Pamięci Narodowej.

Głęboki oddech i pełny relaks dla wszystkich, którzy mają coś na sumieniu. Słowem hulaj dusza, piekła nie ma! Gwarancję spokojnych dni i nocy będą teraz mieli Wałęsa, Kwaśniewski i inni im podobni, bo wszelkie śmierdzące sprawy będą z góry eliminowane z kręgu zainteresowań historyków IPN. Raduje się także zlisiały Salon i wszelkie jego ekspozytury medialne.

Wreszcie pełny triumf praworządności i koniec pisowskiego IPN. Teraz trzeba jeszcze skutecznie i do końca zlikwidować telewizję publiczną, by Wildsteina, Ziemkiewicza, Janeckiego, Sakiewicza i innych nielicznych już publicystów niezależnych, pozbawić możliwości deprawującego oddziaływania na telewidzów.