Realizm kolaborantów

Jeszcze wielu będzie próbowało usprawiedliwiać swój realizm - serwilizm.
Nawet tutaj komuś nie podobał się ten tekst i musiał przypałować.

Z przeogromną przyjemnością zauważam, że zgadzam się z tym co napisałeś tak bardzo, że... aż się dziwię ;)))

...............................................
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, aldd meg a Magyart Ps.33,5

Na początek wyjaśnienie dlaczego angielski? Ano dlatego że Anglicy zrobią dokładnie wszystko, by nie dopuścić wroga na swoje terytorium. Dokładnie wszystko, obejmuje również takie działania które nazywasz kolaboracją. A dlaczego realizm? Bo realizm, każdy, stoi w sprzeczności z deklaracją Becka wygłoszoną w maju ( może kwietniu) 1939r, o tym że honor jest najwyższą wartością w życiu narodów. Podobnie jak Anglicy, uważam że stosowanie tej zasady jako naczelnego wyznacznika międzynarodowej polityki prowadzonej przez jakikolwiek kraj jest co najmniej głupotą, jeśli nie zbrodnią.

Odniosę się do dwóch punktów, które wydają mi się na tyle istotne, że podważenie ich jeśli nie całkiem obali to przynajmniej mocno osłabi Twój wywód.

1 Piszesz:"Znaczenie natomiast ma co innego: otóż, dylemat, czy iść z Ruskimi na Szkopów, czy ze Szkopami przeciw Ruskim, jest dylematem fałszywym, bowiem interesy obu mocarstw w odniesieniu do Europy Środkowej, ze szczególnym uwzględnieniem Polski, są idealnie zbieżne."

Umieściłeś to zdanie w kontekście polskiej racji stanu. Wówczas a był to rok 39 interesy obu tych krajów były całkowicie odmienne. I wówczas należało wykorzystać ten fakt. Nie można było się sprzymierzać z Sowietami, pozostawały Niemcy. I nie chodzi o ten konkretny przykład. Ja tak widzę naczelną polską rację stanu, za wszelką cenę nie dopuścić do wojny na własnym terenie i wykorzystywać każdy zatarg pomiędzy Niemcami i Rosją.

2 Dopóki sami nie staniemy mocno na własnych nogach, a nie na protezach pożyczanych od kolejnych geopolitycznych protektorów, sytuacja ta nie ulegnie zmianie.

Powyższe stwierdzenie nie jest polityką tylko pobożnymi życzeniami. Co bowiem zrobić do tego czasu? I ważniejsze, czy jesteś na tyle naiwny by sądzić że nasi wrogowie na to pozwolą? A zresztą czemu by nie zbudować po prostu bomby atomowej i od razu nie wejść do rodziny mocarstw?

Jeszcze jedno ( okazuje się że dwa to za mało :)

Z tekstu wnoszę, jeśli niesłusznie to przepraszam, że wzdrygasz się przez wchodzeniem w bliższe kontakty z Niemcami lub Rosją, nazywając taką współpracę kolaboracją. Jeśli tak poczytaj o Talleyrandzie i jego sposobie prowadzenia polityki. Dzięki niemu przegrany kraj nierzadko dyktował warunki zwycięzcom. Ale on Talleyrand, nie bał się sprzymierzać z każdym byle tylko interes Francji był na pierwszym miejscu.

Tekst ciekawy, przeczytałam z zainteresowaniem.

Nie dodam poza tym niczego nowego ani mądrego po innych Komentatorach (przed Nimi też pewnie bym nie dodała), ale odniosę się krytycznie do słowa "endokomuna" (wiem, że nie Ty pierwszy go użyłeś).
Jeśli oznacza ono "komunę wewnętrzną", to pardon, wycofuję się razem z moim zrzędzeniem.
Jeśli jednak ten pierwszy człon odnosi się do słowa "endecja" - to się nie wycofuję i zrzędzę dalej.

Słowo utworzone jest źle. Przedrostek "endo-" wskazuje na coś wewnętrznego (np. endoskopia, endoplazma, endogamia, endometrioza itd., itd.).
I nagle do tego "endokomuna". Może jeszcze "endokomunista"? Tzn. komunista tylko w duszy, a na zewnątrz biały? ;-)

Powinno być "endekokomuna", bo tamto strasznie zgrzyta.

No kurczę, jak zwykle dygresja, ale gdzie miałam dać taką uwagę? Pod każdym wpisem byłaby odejściem pod tematu, a chciałam o tym napisać, bo mnie to bardzo razi.

[quote]Realizm proponowany przez zwolenników Zychowicza jest realizmem kolaborantów. W ten sposób całe tabuny zdrajców uwiarygadniały swe postępowanie.[/quote]

Bardzo ładnie ujęte.

[quote]Nie będę tu wnikał, czy Zychowicz jest niemieckim agentem wpływu, czy tylko pożytecznym idiotą, któremu się wydaje, że oto odkrył świętego Graala polskiej racji stanu. Jestem nawet gotów przyjąć, że działa szczerze i w poczuciu narodowej misji.[/quote]

Ja też tak uważam. Szczególnie, że jest to narodowa misja.

Podczas jednej z dyskusji na temat książki, w studiu Republiki miała miejsce interesująca wymiana zdań. Obecny w rozmowie Wildstein z niechęcią zdystansował się do tworzenia alternatywnych wersji historii. Nawiązał do różnych okresów naszej burzliwej przeszłości i znanych wydarzeń z późniejszych niż Powstanie lat, zakwestionował propozycję, że mogliśmy być kimś innym, Czechami na przykład i na koniec spuentował to tak:

- Ja jestem stamtąd, ja jestem z Tego, my jesteśmy z Tego...

Prowadzący zadał Zychowiczowi pytanie:

- Czy też z tej tożsamości powstańczej poniekąd, wywodzisz się redaktorze ?

I tu Zychowicz stracił jakby swój rezon i odpowiedział tak:

- No, rodzinnie tak, tak, rzeczywiście... chociaż moja rodzina pochodzi z ziemi kowieńskiej, jesteśmy Litwinami, eeee, to, tak się złożyło, że była... właściwie niemal wszyscy byli w Warszawie tutaj...

- My mówimy o kulturze, szerzej... - wtrąca Wildstein.

Powiem tak.
Zychowicz swoimi książkami jawi mi się jak kowieński Litwin z najgorszego snu. Czy punkt widzenia na historię tego akurat okresu i zadeklarowane pochodzenie to zbieg okoliczności ?

Nie sądzę.

Na pewno ani mniej ani bardziej niż w wielu innych przypadkach, gdy obywatelstwo i narodowość, którą ma się we krwi, nie w deklaracjach, powodują wewnętrzny konflikt, znajdujący swoje ujście w chęci odegrania się na tubylczej większości.
Jak nie przymierzając Tusk, Donald.

Ktoś może powiedzieć - no tak, ale na Litwie kowieńskiej też mieszkali Polacy i wielu z nich opuściło swoje rodzinne strony, przeniosło się do Polski. OK, ale jaka z tych rodzin wtedy i później w osobie swoich potomków powiedziałaby - jesteśmy Litwinami ?

Krótko mówiąc - rządzą nami obcy to i historię mogą pisać nam obcy. Czemu nie ?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, aldd meg a magyart

Dla zwolenników opcji niemieckiej czy rosyjskiej mam tylko jedną odpowiedź. Opcję rosyjską wybrano za nas i przez 50 lat mieliśmy okazję przekonać się czym to pachnie. Myślę, że ta opcja jest skończona.

Opcja niemiecka. Drodzy zwolennicy, Hitler proponował Polsce przystąpienie do paktu antykominternowskiego, a wiecie kto tam był? Z głównych rozgrywających to Japonia i Włochy, reszta to plankton. Ale do rzeczy. Czy panowie zwolennicy uważają, że gdyby Polska została członkiem tego paktu to wojenka skończyłaby się na Rosji? Śmiechu warte. Niemcy mieli zobowiązania wobec Włoch i Japonii, czy ktokolwiek przy zdrowych zmysłach uważa, że Japonia skończyłaby na zajęciu Syberii?

Polska będąc sojusznikiem musiałaby uczestniczyć w wojnach na Bałkanach(Włochy), z USA, z Francją czy Anglią, a jeśli Polska odmówiłaby, to stałoby się to samo co w 1939, tylko trochę później, a rezultat byłby o wiele gorszy. Zanim zacznie się wybierać opcje, warto o tym pamiętać. Politycy Drugiej Rzeczpospolitej zdawali sobie z tego sprawę. Zabrakło około 3-5 lat aby nikogo się nie obawiać. A i w 1939, gdyby nie rosyjski nóż w plecy, byłoby najprawdopodobniej zupełnie inaczej.
____________________________________________
"...dopomóż Boże i wytrwać daj..."

Stygmatyzacja przeciwników efektowna, lecz napisana wyraźnie w celu dogodzenia swojemu ego, a nie rzeczowej analizie. Przeciwnicy romantycznego (ergo - bezmyślnego) uprawiania polityki nie są bowiem jedną z pokrewnych grup szczurów, którą wygodnie się Gadającym Muchomorom klasyfikuje, lecz osobami posiadającymi własny, umotywowany pogląd na prowadzenie polityki i obronę polskiej racji stanu. Tego najwygodniej nie dostrzec, ponieważ w przeciwnym razie nie będzie wyjścia, przyjdzie mierzyć się w polemikach honorem kontra twardym faktom. A twarde fakty przecież łatwo urojenia zwyciężają... Jednym słowem wstępne rozpoznanie przeciwników to fałszywa (by nie powiedzieć - nieuczciwa) próba oczyszczenia sobie przedpola, walka ze słomianymi kukłami, które własnoręcznie się spreparowało. Dopóki nie przyjmiesz do wiadomości, że realizm jest co najmniej równorzędną propozycją, dopóty będziesz wiarygodny jedynie dla swoich religijnych wyznawców, oślepły na fakty i bezwzględne uwarunkowania geopolityczne.

Rezultatem romantycznych bajdurzeń jest taka nonsensowna narracja:

"dylemat, czy iść z Ruskimi na Szkopów, czy ze Szkopami przeciw Ruskim, jest dylematem fałszywym, bowiem interesy obu mocarstw w odniesieniu do Europy Środkowej, ze szczególnym uwzględnieniem Polski, są idealnie zbieżne."

A więc:

"Dopóki sami nie staniemy mocno na własnych nogach, a nie na protezach pożyczanych od kolejnych geopolitycznych protektorów, sytuacja ta nie ulegnie zmianie. "

Wynika z powyższego, że Polska samodzielnie nie ma szans na walkę zarówno z Niemcami, jak i Sowietami. Normalna logika prowadzi do wniosku, że skoro oba te państwa nie należą do naszych przyjaciół, to najprostszym sposobem utrzymania się na powierzchni jest wygrywanie jednych wobec drugich (czyli, w konkretnych realiach historycznych, przyjęcie oferty niemieckiej z końca 1938 roku). Logika nienormalna, honorowa, wybrała rozwiązanie całkowicie sprzeczne z polską racją stanu, czyli walkę z oboma przeciwnikami naraz (Niemcom Beck pokazał figę, z Sowietami nie chciał negocjować). "Chonor" zaprowadził więc Polskę w najgorsze możliwe miejsce, umożliwiając do czerwca 1941 roku "idealnie zbieżną politykę w odniesieniu do Polski", a więc dokładnie to, czemu podobno miał się przeciwstawić...!

Kampania wrześniowa 1939 plus fiasko polityki oparcia się na egzotycznym sojuszu z Zachodem oraz de facto utrata Kresów to wymierny efekt polityki honoru. Polska przegrała wojnę już na samym jej początku, ponosząc nieprawdopodobnie wielką cenę za szaleńcze przywiązanie do honoru, czyli w istocie nie wiadomo czego. Polski honor, czymkolwiek on jest, nie poniósłby żadnej szkody, gdyby czynniki państwowe przyjęły ofertę Berlina. Zresztą nie tylko honor, Polska jako taka nie poniosłaby żadnej szkody. Ta dziwna skaza mózgu, jednostka chorobowa zwana "honorem", zakłóca pacjentom trzeźwość rozumowania. Zamiast ważenia racji "co nam się bardziej opłaca" kieruje myśli w kosmos "antykolaboracji, antyzdrady, obrony tożsamości" i innych tego typu podniosłych i pustych frazesów. A potem wyznawcy "chonoru" nie mogą się nadziwić, że zostali na lodzie... Zresztą nawet wtedy nie analizują swoich uczynków, lecz szukają winnych wszędzie poza własnymi szeregami. Czy jednak rola ofiary to właściwa postawa dla ludzi honoru?

A już myślałem , że to ja zwariowałem upierając się przy swoich przekonaniach co do konieczności i celu wybuchu PW.
Czytając Twój tekst ulżyło mi nieco , bo zrozumiałem , że jest nas przynajmniej dwóch ..

Niejaki "xiazeluka" w swoim nie tak dawno opublikowanym "elaboracie" ...nie pozostawia przysłowiowej suchej nitki m.in. na osobach - przywódcach PW.

W pewnym stopniu Twój znakomity tekst , to "kompres" nałożony na zdezorientowane "głowy" . Przy tym natłoku szerzenia fałszywych i szkalujących dobre imię obrońców stolicy - informacji , wylewających się niemalże na co dzień z "TV-zorni" ale i nie tylko .

To właśnie poprzez taką , dogłębną analizę , przywraca się na powrót nie tylko wiarę w to , że ofiara i danina polskiej krwi nie została przelana na darmo , ale i w to , że nie tak łatwo damy sobą manipulować...

Tym wszelkiej maści kolaborantom mówimy stanowcze nie !
Nie pozwolimy szkalować dobrego imienia bohaterskich obrońców "Powstańczej Warszawy 1944"..

Cześć Ich Pamięci !

Dziękuję za ten znakomity i nader ważny tekst.
/10 pkt/

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart
Andruch z Opola
http://andruch.blogspot.com

"Nie będę tu wnikał, czy Zychowicz jest niemieckim agentem wpływu, czy tylko pożytecznym idiotą" Też zadaję sobie to pytanie.

http://www.piosenkaztekstem.pl/spiewnik/jerzy-czech/margrabia-wielopolski/

Jest rzeczą niewyobrażalną by pisać tak wierutne bzdury i tak interpretować przekaz "zychowiczowskiej" narracji. Zaś zrównanie tego co Zychowicz proponuje jako alternatywę w stosunku do infantylnego zachowania Becka, do oczywistego, historycznego faktu, kłamstwa Jaruzelskiego na temat "mniejszego zła" jest kompletną aberracja intelektualna Autora. Zdyskwalifikował się Autor po same brzegi.

I tak, dodam jeszcze, że trzeba naprawdę być pozbawionym wyobraźni oraz umiejętności wartościowego logicznie myślenia, że którykolwiek z przyszłych naszych agresorów nie miałby fundamentalnego interesu nawiązać sojuszu z Polską, gdyby ten w porę został zaproponowany. Jeśli dla Autora w sytuacji, w której próbuje się podbić świat, zniwelowanie ewentualnych strat militarnych dzięki takiemu sojuszowi i umocnienie się w ten sposób przed dalszą kampanią był dla któregokolwiek z agresorów żadnym interesem, to przykro mi to pisać, ale widocznie Autor jest zwykłym durniem, lub conajmniej ogarnięty infantylnością samego Becka.