(Nie) do rzeczy

Mój ulubiony tygodnik opublikował wydanie specjalne – LUDZIE.

Z uwagą przeczytałem notkę o Radosławie (dorżniemy watahy) Sikorskim w Alfabecie Szewacha Weissa. Cenię go jako publicystę, ale –okazuje się - ma on braki wiedzy na temat sytuacji Polski w pierwszych latach 2. okupacji rosyjskiej. I tak, komentując pytanie, jakie zadał mu był swego czasu

Sikorski

(jak pisze: ”wówczas młody i energiczny dziennikarz TVP), a brzmiało ono: „Czy nie myśli pan, że antysemityzm w Polsce został wywołany tym, że Żydzi* na dużą skalę współpracowali z UB, w związku z czym niechęć do komunistów zlała się z niechęcią do Żydów ?”. Odpowiada: „Odpowiedziałem mu mniej więcej tak: „przecież

reżim

komunistyczny w Polsce, choć był narzucony przez ZSRS, opierał się na poparciu milionów Polaków. Być może nie stanowili oni większości społeczeństwa, ale na pewno wielką jego część. W wolnych wyborach komuniści z pewnością zdobyliby wysokie poparcie. I wśród tych milionów

Polaków

na pewno znalazło się również wielu Żydów. Dlatego to nie tu należy szukać korzeni antysemityzmu”. Jakie pytanie, taka odpowiedź, w której Szewach Weiss miesza fakty z mitami. Faktem jest nieproporcjonalnie wysoki udział żydowskich komunistów w instytucjach władz okupacyjnych , mitem

oskarżenie

Polaków o szerokie poparcie dla komunizmu - Szewach pisze o „poparciu milionów Polaków”, nie podając źródła tej sensacyjnej tezy, która obaliłaby wszelkie mity o marzeniu Polaków o niepodległości. O ile wiem (nawet wikipedia to potwierdzi) z końcem 1944 roku liczba kolaborantów , członków

PPR

wynosiła około 20 tysięcy. Śmiała jest też teza Szewacha, że w wolnych wyborach (których nie było) Polacy udzieliliby wysokiego poparcia komunistom*. Fakty temu przeczą (cywilne nieposłuszeństwo, Żołnierze Wyklęci). Zgodzę się natomiast z Szewachem, że nie (tylko) fakt wysokiego

udziału

Żydów w instytucjach walki z polskością był źródłem antysemityzmu: także poparcie, udzielane przez Żydów sowieckim okupantom (nie tylko w Jedwabnem) oraz – nieco wcześniej – optowanie za Niemcami na ziemiach b. zaboru pruskiego, czy uczestnictwo po stronie bolszewickiej Rosji w ataku na

Polskę

w 1920 roku (przykładem tutaj jest choćby dziadek p. Davida Milibanda, polityka Partii Pracy, szefa dyplomacji Jej Królewskiej Mości, Samuel Miliband, dzielnie walczącego przeciwko Polakom w wojnie polsko-bolszewickiej. To tylko jeden przykład - już nie tyle na kolaborację, co zdradę.

*pokolenie moich rodziców uważało, że w Polsce nie było Żydów, a żydzi (grupa wyznaniowa, a nie narodowościowa).
*to stwierdzenie bez pokrycia ma taką wartość, jak to, że gdyby były demokratyczne wybory w Generalnym Gubernatorstwie, to Polacy udzieliliby szerokiego poparcia narodowym socjalistom.

Chciałem pokazań tu film na youtube – ale cenzura była szybka

http://www.youtube.com/playlist?list=PL57000163EC074269

Post sciptum: wokół polskiego antysemityzmu (a taki jest, nie zaprzeczam, a który nawet wskutek antypolskich wycieczek zarówno Żydów, jak i np. Niemców /Nasze matki, nasi ojcowie/ rośnie) narosło wiele mitów, podobnie, jak wokół stosów, na których to mieli jakoby płonąć poddawane wyrafinowanym torturom czarownice wyrokiem Świętej Inkwizycji. Kto chciałby jednak dowiedzieć się tego, jak było naprawdę i kto te nieszczęsne czarownice rzucał na stos, temu polecam lekturę The Crucible (Czarownice z Salem) Arthura Millera. Mało też kto wie, że to ojciec protestantyzmu, Marcin Luter (Przeciwko Zydom i ich kłamstwom) , był teoretykiem antysemityzmu, zrealizowanego praktycznie przez Niemców w III Rzeszy.

Dobrze, że Polacy uratowali rodzinę Szewacha Weissa. I tysiące innych.

Przez to mamy moralne prawo żądać prawdy.