Panie Niesiołowski tu nie Francja, mówi się Julia,a nie Żulia

Mamy w naszym kraju do czynienia z bardzo ciekawym socjologicznym zjawiskiem, którym powinni się zająć wybitni specjaliści, których jak wiemy u nas nie brakuje.

Rzecz zadziwiająca. Partia rządząca bryluje we wszystkich sondażach opinii społecznej. Jej prominentni przedstawiciele znajdują się również według sondaży na samym szczycie popularności i należą do najbardziej lubianych i cenionych polityków. W mediach traktowani są zupełnie na innych zasadach niż przedstawiciele konkurencyjnego PiS-u. Sądząc po takich programach kabaretowo-komediowych jak widowisko Tomasza Lisa, Szymona Majewskiego, Grzegorza Miecugowa,  to zapraszani do nich goście, zgromadzona widownia, czy dzwoniący do programu widzowie nie kryją wielkiej miłości do partii rządzącej i nienawiści do braci Kaczyńskich.

Kłopot zaczyna się wówczas, kiedy tak kochani przez wszystkich i ubóstwiani pupile wyjdą do tak zwanych zwykłych ludzi.

Kombatanci II wojny światowej, powstańcy warszawscy, stoczniowcy na widok tych ponoć ulubieńców nie kryją swojej niechęci gwiżdżąc i bucząc.

Ukochany lider uwielbianego ugrupowania dopuszcza do siebie zaledwie setkę ludzi podczas rocznicy wybuchu wojny obchodzonej na Westerplatte w obawie przed wygwizdaniem.

Jak to wytłumaczyć? Kto rozwikła tą zagadkę?

Dlaczego pupile narodu czują się pewnie i swobodnie jedynie w sztucznym otoczeniu kamer i reflektorów? Dochodzi do takiego paradoksu, że świat poza telewizyjnymi i radiowymi studiami uważają za coś nienormalnego, zmanipulowanego, sztucznego i wrogiego. Prawdziwe życie rozpoczyna się dla nich w telewizyjnych charakteryzatorniach od pudrowania czoła, nosa i policzków.

Próbę wyjaśnienia tego kuriozalnego zjawiska podjął cierpiący od lat na ADHD polityk Stefan Niesiołowski mówiąc

    "Prezydent podpuścił żulię"

Mam nadzieje szanowny Panie profesorze, że to zwykłe przejęzyczenie i o zdradę Platformy Obywatelskiej oskarżył Pan tymi słowy Julie Piterę, którą podpuścił przeciwko komuś Lech Kaczyński.

Bo gdyby wziąć dosłownie i na serio Pana wypowiedź to mielibyśmy do czynienia ze zwykłym chamstwem, zdziczeniem i brakiem kultury jakiegoś wyjątkowego degenerata opętanego chorą nienawiścią.

Obrażanie kombatantów, stoczniowców, powstańców warszawskich to czyn, który powinien eliminować raz na zawsze z życia publicznego.

Dlatego liczę, że przeprosi Pan tylko Panią Julię.