catch-as-catch-can

Odnoszę wrażenie, że Polską w tej chwili rządzą już zasady catach-as-cath-can, czyli, mówiąc po ludzku, wolnej amerykanki. To by było tyle, jeśli idzie o „standardy uprawiania polityki”.
Rodzi się jednak pytanie, czy jesteśmy widzami wrestlingu, czyli przedstawienia w którym barwne postaci naparzają się efektownie, ale na niby, czy prawdziwego mordobicia na śmierć i życie, z odrywaniem uszu i wydłubywaniem oczu włacznie?
Pierwszą tezę poprą z pewnością ci, którzy codziennie powtarzają, że „politycy to jedna wielka banda”, ale „kruk krukowi oka nie wykole”.
Owszem. To są ciągle te same zespoły, ciągle mamy do czynienia z dziwacznymi często zawodnikami ustrojonymi w niegustowne kostiumy, popisami przed widownią, pozorami sędziowania, pozorowanymi ciosami, ale…
Zwolennicy drugiej tezy patrzą na to, co się dzieje z fascynacją przechodzącą w przerażenie.
Uważam, że tym razem mamy już do czynienia z prawdziwym zwarciem, w którym liczy się szybkość, siła ciosów i wytrzymałość (może ta najbardziej). Widowisko przerodziło się w morderczy pojedynek nie objęty nawet konwencjonalnymi regułami wrestlingu. Zabawa wymknęła się spod kontroli.
Czy to dobrze, czy źle?
Dobrze o tyle, że udawanie w polityce, oczywiście nieuniknione, nie doprowadziło nas do niczego. Co roku słyszeliśmy o jednej, czy dwóch aferach, a potem dym się rozwiewał i nikt nie ponosił większej szkody. Kto z aferzystów siedzi? Kilka pionków w aferze starachowickiej (inni są wolni dzięki ułaskawieniu Kwaśniewskiego) i sławny Rywin, który był przecież tylko posłańcem.
Źle, bo całe to zamieszanie uzyskałoby sens tylko wtedy, gdyby wreszcie jedna ze stron (a wiecie której kibicuję:)) definitywnie wygrała, a na to się nie zanosi. Platforma, uderzona celnie w nabiał, zmobilizowała wszystkie siły, nie tylko własnych działaczy, ale koalicję sejmową, służby, sądownictwo i media. Mamy więc sytuację w której w s z y s t k i e konstytucyjne władze (łącznie z niekonstytucyjna – czwartą) skupiły się na ostatecznym zniszczeniu opozycji czy to w polityce, czy w nielicznych niezależnych mediach.
Jeśli Platforma tym razem się wywinie, będzie to znaczyło, że cofnęliśmy się o całe dwadzieścia lat, jeśli nie wręcz do okresu gierkowskiego.
Jeśli znów wszystko rozejdzie się po kościach, układ zostanie spetryfikowany na następną dekadę, albo dłużej. W ten sposób spełni się przepowiednia i marzenie PO.
Alternatywą, mało moim zdaniem prawdopodobną, jest gwałtowny wybuch niezadowolenia, czyli rodzaj rewolucji, czyli więc (w istocie) chaos. Tym razem nie spodziewam się drugiej (trzeciej?) „Solidarności” i „festiwalu wolności”. Raczej otworzy się szansa dla nowych demagogicznych magików. Kto wie, kto już czeka w zaplombowanym wagonie, jak niegdyś Lenin?
Całe zamieszanie ma jeszcze inne, fatalne skutki. Nie mówię tu o „zepsuciu zwyczajów politycznych”, bo to wobec szalejącej dżumy jedynie grypka. Nie mówię nawet o „utracie zaufania społeczeństwa do struktur państwa”, a przynajmniej nie mam na myśli tego samego co Platforma. Żeby ufać, trzeba mieć komu. Niezbędne jest też możliwość stałej kontroli.
Najbardziej obawiam się reakcji całkowitego zmęczenia potencjalnych wyborców polityką. Jest to zresztą na rękę rządzącym. Ostatecznie potrafią dać się lubić, o co dbały i zadbają media.
Jeszcze poważniejszą konsekwencją wojny na prawdziwe i wymyślone afery może być pogłębienie się demoralizacji społeczeństwa, które po latach zaborów i okupacji ( z krótkimi momentami oddechu) wyszło już i tak mocno zdemoralizowane. Już dzisiaj słowa takie jak „prawo”, „sprawiedliwość”, „patriotyzm”, „wiara” są na indeksie, uchodzą za wstydliwe, a na dodatek każdy, kto się do podobnych fanaberii przyzna, jest nie tylko wyśmiewany, ale agresywnie zwalczany jako „szowinista”, „faszysta”, a nawet „bolszewik”. Jeśli upadnie wiara w podstawowe wartości i w choćby szansę zwycięstwa dobra, wygra „filozofia panświnizmu” (jak ktoś to trafnie ujął): „Wszyscy są hipokrytami, wszyscy w głębi duszy są źli, wszyscy kłamią, kombinują i kradną… Dlaczego więc nie ja?”
To byłaby prawdziwa katastrofa bez promyka nadziei na przyszłość.