Mord bł. Popiełuszki - "zbrodnią założycielską III RP"?

Obibok na własny koszt

Nie zgadzam się z Twoją opinią zawartą w części pierwszej.
Zbyt upraszczasz sprawę emigracji.
-Czy koniecznej lub wymuszonej przyczynami politycznymi lub z powodu represji WRON?
Uważam, że NIE i to w przytłaczającej wielkości z tych pod 2 miliona emigrantów, którzy wyjechali przede wszystkim z przyczyn ekonomicznych.
Proszę też nie zapominać i nie pomijać tego, że wśród tzw. emigrantów znaleźli się tacy zaprzańcy i usłużni lokaje jak Waldemar Kuczyński z rodziną.
Takich i podobnych było setki tysięcy.
Ponadto należy mieć zawsze przed swoimi oczyma i w pamięci to, że w ślad za emigracją zarobkową nie mającą nic a nic wspólnego z polską racją stanu jak i tą wymuszoną i prawdziwą emigracją, z którą ruszyły na zachód także nieprzebrane tabory agentury politycznej policji cywilnej i wojskowej.
Celem tej agentury było rozpracowanie Polonii, przeniknięcie do jej władz oraz ich opanowanie, a następnie ubezwłasnowolnienie i tak się stało, te cele zostały już dawno osiągnięte.
Efekty pracy tej agentury dziś są widoczne gołym lecz nie ślepym okiem każdego dobrego obserwatora.
Krzysztofie napisałeś też coś takiego (piszę z pamięci więc wybacz, że mogę nieco uprościć Twoją myśl), że po wprowadzeniu stanu wojennego upadł "nasz zryw narodowy".
Ten NASZ nie za dobrze się dla mnie kojarzy, bo jakoś nie mogę sobie przypomnieć gdzie zniknął z dniem 13 grudnia 1981 roku ten rzekomo "nasz narodowy zryw" tych rzekomych walecznych aż rzekomo 10 milionów członków Solidarności.
Czyżby brak ziemniaków i cebuli na zimę był tego skutkiem i przyczyną, ze tylko około 1% stanęło przeciwko komunistycznym zbrodniarzom z WRON.
Zastrajkowało łącznie około 100 tysięcy ludzi nie tylko członków Solidarności (na rzekomo 10 milionów członków) tylko w około 199 zakładach (było przecież w PRL ich kilka tysięcy, prawda?), a w tym w 40 zakładach o strategicznym znaczeniu jak polskie stocznie, które zostały zmilitaryzowane.
Byłem jednym z tych członków Komisji Zakładowej w jednym z 40 zmilitaryzowanych zakładów pracy, w którym współorganizował i kierował strajkiem będąc członkiem komitetu strajkowego odpowiedzialnym za porządek i bezpieczeństwo tak strajkujących jak i mienia stoczniowego.
Byłem w tym komitecie ekstremą, która chciała czynnie, a nie biernie bronić stoczni, a właściwie całej wyspy Ostrów.
Pisałem już o tym m.in. tu na Niepoprawnych.
Wracając do emigracji rzekomo wymuszonej i koniecznej "najwartościowszych Polaków" z przyczyn politycznych to jeśli bym już ich szukał może i na siłę znalazłbym taki kilkadziesiąt tysięcy no 120 tysięcy i ani jednej duszy więcej.
Dziś każdy z byłych członków pierwszej Solidarności wyszukuję dowodów na swoją przynależność i rzekomą czynną walkę i opór przeciwko komunistycznym zbrodniarzom z WRON, PZPR i ich zbrojnych siepaczy.
Czasem wkurzają mnie nawet niektórzy byli internowani, którzy swoją internę czasem w luksusowych i wczasowych warunkach starają się wywyższyć ponad tych siedzących w prawdziwych więzieniach jako ośrodku internowania, aresztach śledczych czy więzieniach, w których zostali osadzeni po świadomym i czynnym oporze wobec napaści na Naród Polski.
Za organizowanie strajków przeciw stanowi wojennemu, w obronie i w sprawie uwolnienia aresztowanych i internowanych.
To ci stający do walki o wolność osobistą jak i wolność uwięzionych i internowanych kolegów, którzy przeciwstawili się czynnie zbrojnej bandzie moskiewskich pachołków i lokai była solą tamtego, jak napisałeś "naszego zrywu narodowego".
Gdy dziś niektórzy z internowanych chcą narzucić dla takich jak piszący te słowa swój niebywale męczeński los bycia internowanym ( w różnych warunkach, czasem kurortowych czy hotelowych) i w przeważającej większości wyciągniętymi ze swoich domów i łóżek, którzy dziś uprawiają swoją kombatancką gdybologię i martyrologię, to ma czasem ochotę napluć w ich załgane gęby.
Tym bardziej, że według mojej być może bardzo subiektywnej i tendencyjnej oceny, większość z tych internowanych w różnych ośrodkach wczasowych rządowych czy wojskowych byli i nadal są TW lub KO a nawet nielegałami lub oficjalnymi pracownikami policji politycznej tak cywilnej jak i wojskowej.
Wystarczy, że przypomnę opinię mojego brata - budowniczego pomnika Poległych Stoczniowców w Gdańsku, tego od napisu "ŚMIERĆ KOMUNIE", który był internowany w Zakładzie Karnym Iława z prominentnymi wowczas działaczami Solidarności w tym z Warszawy, o których brat nie chciał ani rozmawiać ani słyszeć, bo tak dla niego wówczas podpadli.
Brat po wyjściu z internowania z powybijanymi przez bezpiekę zębami, nie chciał mieć nic wspólnego ze zdrajcami, tak mówił o warszawskiej śmietance z ZK Iława, która rzekomo ciągle wisiała na klapach by mieć kontakt z mendą Baśką.
Gdybym nawet stan wojenny oceniał w samych superlatywach i tych wszystkich 3miejskich rzekomych działaczy podziemia solidarnościowego takoż, które od samego początku działało pod ścisłym nadzorem i z inspiracja policji politycznej oraz rzeszy TW & KO w tym na plebanii przy kościele Św. Brygidy, to mimo to sam okres od 1988 roku do dnia dzisiejszego w porażający sposób obaliłby ich nawet największe legendy opozycyjne.
Poznałem ich wszystkich z jak najgorszej strony, bo to z ich rąk doznałem jako przeciwnik Magdalenki i OS największych szykan i krzywd, które na mnie lądowały za to, że zwalczałem wszelkiej maści przytulaczy "Naszego Polskiego" mienia ogólnonarodowego.
To nie kto inni jak ci z Magdalenki i od OS byli papugami i obrońcami trójmiejskiej mafii, powstałej z czerwono-różowych i biało-czarnych elit rozkradaczy.
nie będę tu w szczegółach się rozpisywał o tym ile mnie i moją rodzinę ten mój upór polskiego oszołoma kosztował, bo wyszłoby na to, ze jestem bardzo kiepskim biznesmenem.
I tyle bym tylko napisał w temacie moich zysków i strat.
Krzysztofie, moją przyszłością jest moja przeszłość, której ani ja ani moja rodzina nie będą się wstydzić.
By przejść przez całe swoje życie i zachować się do samego początku do jego końca godnie trzeba zapłacić bardzo dużą daninę krwi, potu, łez i upokorzenia czasem od rzekomych i fałszywych kolegów czy zdradzieckich wydawało się przyjaciół.
Krzysztofie dziś starzy wyjadacze i legendziarze już się wystrzelali swoimi opowiastkami i dziś przyłażą m.in. do mnie, by im opowiedzieć o tym czego oni nie przeżyli osobiście, bo nie mogli - siedzieli gdzieś tam w ośrodku wczasowym lub więzieniach.
Ile w końcu można napisać książek o tym swoim pobycie za kratami, szczególnie gdy nie prowadziło szczegółowego dziennika?
Tak jak dziś tak i w czasach pierwszej Solidarności robiłem bardzo dużo luźnych zapisków, które przetrwały w moich naprawdę bardzo opasłych archiwach, na widok których ślinią się bez wyjątku wszyscy moi znajomi.
Zainteresowani chcą pisać książki i prace naukowe na podstawie wiedzy blogera, który pisze na NP na podstawie archiwów i tego co ma zapisane na dysku trwałym w tylnej części dość starej głowy.

Pozdrawiam,
Obibok na własny koszt

PS
No i nie obraziłeś mnie, bo to co napisałem celową moją prowokacją słowną.
Onwk.