Odlot

Gdy patrzę na partyjny klip Donalda Tuska, w którym idzie zwyczajnie na całość, w całkowitym oderwaniu od realnego świata, w którym wszystko, ale to wszystko, bez żadnych wahań, wyjątków jest takie super, wszyscy się kochamy, a jak nie, to znaczy jeszcze może nie wszyscy zrozumieli, że jesteśmy razem i mamy tylko siebie nawzajem, że te Święta to ostatnia szansa, by jednak się pojednać, pokochać i w ogóle, to naprawdę mam wrażenie, że żyję w jakimś Matriksie. Czy on tak naprawdę myśli? Nie, na pewno nie. Czy zatem naprawdę myśli, że my tak myślimy? No chyba też nie, bo jeśli tak, to „Houston, mamy problem”.

Pilot zwariował i szarpie stery w stronę pasa planetoid. Stery pojazdu, w którym kibel jest pokryty 20 centymetrową warstwą śniegu i lodu, ku uciesze zagranicznej publiczności, bo, niestety ta ściema od dawna działa już tylko na kraj. Lodowy tron Królowej Śniegu, jak to określiło chyba The Sun.

Właśnie mieliśmy wielką uciechę z Dreamlinera, przypomnę, że jest to samolot. Zwykły samolot, tyle, że nowy i drogi. Z przylotu do kraju zrobiono odsiecz wiedeńską i cud nad Wisłą jednocześnie. Pasażerowie opisywali, jak im motyle w brzuchach fruwały, czy jakoś tak, Pani Prezydentowa obeszła cały samolot dookoła, istotnie, nowy i ładny. Ciekawe, czy nowy model Astry, czy telefonu Nokia tez tak obejrzy. Nic w tym złego, ale ten amok był czymś tak absurdalnym i oderwanym od realnego świata, jak właśnie ten nowy partyjny klip Tuska, jak domniemywam, nie zrobiony za darmo, ale za pieniądze. Po co? Żeby kupić trochę czasu?

Mało oglądam telewizję, ale ostatnio miałem okazje trochę się pogapić i zauważyłem, że w odróżnieniu od innych stacji TVN jest pogrążone właśnie w takim jakimś amoku, w meksykańskiej fali entuzjazmu, w tej stacji fakt, że otwarto, na przykład, nowy dworzec jest okazją do wybuchu radości obłędnej, na zasadzie „widzicie? Widzicie, jaki piękny, nowy dworzec, no widzicie, czy nie? No, ale widzicie, tak? Wszyscy widzą?”

Ale, jak mija owa meksykańska fala, zostaje w mediach przekaz koszmarny, katastrofalny, tragiczny dla władzy w głównych wydaniach informacyjnych. Kilka dni temu dał się widzieć w mediach zwiastun katastrofy z kolejami śląskimi. To znaczy, na początku był to zwiastun sukcesu, radosna wiadomość, że oto po kłopotach z kolejami, wszystko jest pod kontrolą, hurra! To, co nastąpiło kilka dni później, było prostą konsekwencją. Jedyne, co się nasuwa, to, „jaka piękna katastrofa” Greka Zorby.
Katastrofa tak totalna, że trudno o wiekszą. Marek Worach jeszcze wczoraj zapewniał, że kłopoty Kolei Śląskich są przejściowe i właściwie nie wie, o co chodzi wkurzonym pasażerom, którzy nie mogą dojechać do pracy.

Medialne wystąpienia Woracha skończyły się późnym popołudniem, bo postanowił z sukcesem podać się do dymisji. Nie wszyscy wiedzą, że od czerwca 2009 do marca 2010 Worach pełnił klubie piłkarskim GKS Katowice funkcję prezesa. W tym czasie podjął kilka zadziwiających decyzji. Piłkarskie rządy Woracha zakończyły się katastrofą finansową, sportową i wprowadzeniem na ul. Bukową (siedziba GKS) kuratora. Worach, podobnie, jak teraz, w przypadku Kolei Śląskich, złożył dymisję. W kwietniu 2011 roku Marek Worach został prezesem Kolei Śląskich. Na stanowisko - bez konkursu (!) - powołał go należący do PO Adam Matusiewicz, marszałek województwa śląskiego.

P.S. Zachęcam do czytania felietonów w „Gazecie Polskiej Codziennie”, „Warszawskiej Gazecie” i w Freepl.info. A wkrótce nowa książka, „Alfabet Seawolfa” akurat na Święta! Macie pomysł na lepszy prezent? Bo ja nie. Dlatego proszę zakupić bez ociągania, jak tylko się wydrukuje.

http://naszeblogi.pl/blog/69
http://niepoprawni.pl/blogs/seawolf/
http://wpolityce.pl/autorzy/seawolf
http://freepl.info/authors/seawolf

Oraz w wersji audio tutaj:
http://niepoprawneradio.pl/