Polak winny, Polak zły

Przyznam, że nie słyszałam jeszcze, żeby Amerykanie obwiniali siebie o ataki terrorystyczne z 11 września. Owszem, społeczeństwo było oburzone niemocą i nieudolnością swoich służb specjalnych i władz, niektórzy widzieli w tym nawet palec George’a Busha, ale chyba nikomu nie przyszło do głowy obwiniać o spowodowanie tragedii z 2001r. „zachodnią cywilizację, amerykańskie zepsucie i konsumpcjonizm”, ergo przeciętnego obywatela Stanów Zjednoczonych. O tym, żeby w rocznicę ataków organizowano huczne imprezy również nic nie wiem. Widocznie, to taka Polska specyfika, żeby w takim dniu robić z siebie idiotów na koncercie podstarzałej skandalistki.

Podobnie nie obiło mi się jeszcze o uszy, żeby Niemcy obwiniali siebie o zbombardowanie przez aliantów Drezna. A mieliby ku temu solidne podstawy, wszak gdyby nie ich nadmiar ambicji w mordowaniu ludzi i zdobywania nowych terytoriów jako przestrzeni życiowej, na żadne niemieckie miasto nie spadłaby nawet jedna bombka. Ale Niemcy nie są głupi, o czym świadczy chociażby ich bezczelność w robieniu z siebie ofiar krwiożerczych, wypędzających ich z domów Polaków.

Natomiast ci ostatni właśnie uwielbiają wszelkie samooskarżanie i biczowanie. A jeśli ich winę dostrzega ktoś zza granicy, to ekstaza sięga już zenitu. Bo oto dostali potwierdzenie od „lepszych panów”, że mieli rację – Polacy to zakała ludzkości, wariaci i bandyci, którzy nawet nie doceniają tego, że Hitler ze Stalinem zgodzili się wziąć ich pod swoje skrzydła.

A najlepszą okazją do samobiczowania się jest oczywiście 1 sierpnia.

Sierpniowo-wrześniowe wydarzenia z 1944 r. były (i w pewnym sensie są nadal) wielką tragedią narodową, nawet jeśli dotknęły „tylko” jedno miasto. Czy dowódcy AK popełnili błąd dając rozkaz do rozpoczęcia Powstania? Moim zdaniem - tak. Ale rocznica Godziny W nie jest dniem do wykłócania się o sens wybuchu tego zrywu,a już na pewno nie powinna być okazją do przywalania własnemu narodowi i wycierania sobie gęby setkami tysięcy ofiar, bo tak akurat komuś odpowiada politycznie i ideologicznie.

No, bo kto wg naszych mędrców jest winny zburzenia stolicy, wymordowania 200 tys. ludzi (w większości cywilów) i wypędzenia pół miliona osób z miasta gruzów? Oczywiście, że Polacy. To oni ukryci pod maskami Dirlewangera, Ericha von dem Bacha-Zelewskiego czy Heinricha Reinefartha strzelali do niemowlaków, palili ludzi żywcem w budynkach ze znakiem Czerwonego Krzyża, to oni strzelali do kobiet w ciąży i zasłali całą stolicę trupami. To również Polacy najpierw rozkradli swoje skarby kultury, a następnie zburzyli polskimi pociskami zabytkowe kościoły, kamienice i pałace. Tak, to wszystko zrobiliśmy MY sami.

Idąc dalej tym tokiem rozumowania, każda kobieta, która zostanie napadnięta we własnym domu i ośmieli się bronić jest wariatką, która zapewne sama się okrada, gwałci i zabija. Przesadzam z porównaniem? Bynajmniej.

Polacy mieli prawo do buntu, do życia i wolności. Nawet, jeśli złe kalkulacje czy też młodzieńcza brawura popchnęły ich do tego w nieodpowiednim momencie, to nie oni są winni okrucieństw popełnianych przez Niemców konsekwentnie od 1939r.. Ale na bogatych i potężnych sąsiadów z RFN głupio jest zrzucić winę za zrujnowanie jednego z najpiękniejszych miast ówczesnej Europy. Natomiast na głupich Polaczków – o, to już co innego.

Piewcy samobiczowania się przy okazji zapominają, że w czasie II wojny światowej z Polski „zniknęło” prawie sześć milionów obywateli, czyli 1/5 ludności II Rzeczypospolitej. Ciekawe, że o tym nic nie mówią. No, ale co by powiedzieli? Że zrobili to Niemcy, Rosjanie, Litwini, Ukraińcy? No, bo przecież Powstanie było tylko w Warszawie, a nie w całej Polsce, więc jak wytłumaczyć tamte ofiary? Na kogo zwalić winę? Na innych Polaków już nie bardzo się da. No, można jeszcze w ten sposób usprawiedliwić ofiary z Kampanii Wrześniowej (wiadomo, polskie dowództwo i kawaleria pędząca na czołgi), ale znowu – to był tylko jeden miesiąc, na samym początku wojny. Co z resztą?

A co ze zniszczeniami materialnymi? Warszawa już po kapitulacji miasta w 39r. nie była tym samym miejscem, co jeszcze miesiąc wcześniej. Innych miast również nie oszczędzono. Np. Wrocław został zniszczony w 70%, a żadnego powstania tam nie było. Jak to wytłumaczyć?

A Niemcy i tak planowali zrównanie Warszawy z ziemią i wybudowanie w jej miejsce nowego, niemieckiego miasta. Miało to przetrącić kręgosłupy Polakom. A w miarę zbliżania się Rosjan zyskiwali kolejny argument – nie chcieli, żeby Sowieci, mówiąc kolokwialnie, mieli się gdzie „zatrzymać” po ewentualnym zdobyciu miasta. Powstanie dało im tylko kolejny pretekst do zburzenia stolicy Polski. Co ciekawe, spotkało to jedynie Warszawę, choć powstanie wybuchło również m.in. w Paryżu i w Pradze.

Na szczęście Polska jest jeszcze pełna wspaniałych ludzi, którzy mimo różnych ocen Powstania, co do jednego są wyjątkowo zgodni – do konieczności uczczenia pamięci tych, którzy polegli. Dlatego też Powązki znów zatoną w zniczach i kwiatach, Warszawa zatrzyma się na minutę, by uczcić swych bohaterów, a w całej Polsce w Godzinie W zawyją syreny. I wbrew opiniom niektórych to nie jest żadne świętowanie i pławienie się w narodowych klęskach! To dbanie o zmarłych przodków i ich dziedzictwo, upamiętnianie ich niebywałej miłości do Ojczyzny i gotowości oddania za nią życia.

Chociaż faktycznie są tacy, którzy będą świętować 1 sierpnia – ci bawiący się na Stadionie Narodowym i broniący Madonny niczym niepodległości. Bawić będą się ci sami, którym tak strasznie przeszkadza pamięć o Powstaniu.Ciekawe, prawda?