Prawda pomału - lecz się budzi

 Smoleńsk - to Symbol i Tragedia,

Władzy? - dwuletnia woltyżeria.

Przez fakty,prawdy, zakłamania,

Do złudnej mety - zaniechania.

Stoimy w świetle niejasności,

Zdrady i wzgardy - pomroczności.

Pójścia w zaparte vel zaprzaństwo,

Ocena wroga? - Nie, to Państwo.

Ono? - pod szyldem swojej władzy,

Dowiodło Światy żeśmy nadzy,

Ze nie ma środków, ani chęci,

Zachować synów w swej pamięci.

Nie umie bronić Ich godności,

A wręcz dochodzi do podłości,

Rozpisywania ról w tragedii,

Na starych rolach do "komedii".

Na naszych oczach - nie historii,

tworzy "doktrynę" trajektorii.

Na dokumencie i pieczęci,

Nie z faktów prawdy, ale "chęci".

Lecz za tą "chęcią"? -  stoją ludzie,

Nie z prawdą w sercu, lecz w obłudzie,

Ze można prawdę zacerować,

Machnąć przed nosem, oraz schować.

Padają wszystkie "argumenty", 

A mainstream? - wciąż  zawzięty.

Tuż obok Władzy, stoją media,

Które nie stronią od zarzewia.

Widać nienawiść jak na dłoni,

Do prawdy, która siebie broni.

Na słane Światu wyliczenia,

Zasuwa usta do milczenia.

To hipokryzja do kwadratu,

Wprzągając Prawdę do kieratu.

Dając jej pokaz swojej woli:

Władza od tego - co ją boli.

Kogo Platformo skrywasz w sobie,

Ze robisz raut na Ich grobie.

Ludzi oddanych Narodowi,

Zginęli - chociaż - nie gotowi.

Kończy się okres do czekania,

Otwarł następny, do? - żądania.

Do rozliczenia przed Narodem,

Historii Polski - tej ze Wschodem.

Odpuść Im Boże - wszystkie winy,

Prosi cię Naród i Rodziny.

My osądzimy winnych ludzi,

Prawda pomału, lecz się budzi.

zapraszam na - http://jankosmar.blogspot.com