Pokraczność, to nie zacność

Jest w Polsce iluś ludzi "dziwnych",
Którym się zdaje, co się zdaje,
Którzy w przypływie swej głupoty,
Pieprzą normalnym ludziom baje.

Dostają tuby do głoszenia,
Są heroldami skrytej siły,
Która korzysta z ich głupoty,
Buduje obraz sobie miły.

Znamy ich wszystkich po nazwisku,
Którzy nie wiedzą komu służą.
Jeżeli wiedza? - to psubraty!,
Życie swe nazwać mogą "skuzą".

Mentalność ludzka? - modeliną,
Własnego bytu i sumienia.
Nie widzi siły i przemiany,
Co w Bazyliszka ich zamienia.

Ustawmy lustra wokół siebie,
To od nich zwiększy się agora.
Będziemy widzieć ich pokraczność,
Jak ich pożera własna zmora.

zapraszam na - http://jankosmar.blogspot.com