Tradycja - P O K O L E Ń

Nad miastem szarość się przelewa,
Uśpione bloki - stoją w miejscu.
Czas z wiatrem jednak nie spoczywa,
Wdziera się pamięć w moim sercu.

Wczoraj kolacja Wigilijna,
Przy stole wszyscy - którzy żywi.
Tęsknota dziś mnie jednak łamie,
Do tych? - co kiedyś mi "życzliwi".

Czas mi dołożył "swoje" lata,
Włosy zakwitły już siwizną.
Tęsknota sercu podpowiada,
Że ona zawsze będzie blizną.

Wnuk, który składał mi życzenia,
"Dziadku! - abyś się nam nie "starzał".
Widziałem w jego oczach siebie,
Wiem, że tych życzeń - nie "rozważał".

Każdy z nas "starszych" miał dzieciństwo,
Każdy pamięta dom rodzinny.
Lecz "atmosfera" przy opłatku,
Jest taka sama - choć czas inny.

Czas po kolacji - podarunki,
Gwiazdkowej różdżce przypisany.
Porównać można tylko serca,
Jakiż jest on? - wyczekiwany.

Twórzmy ten "obraz" naszym młodym,
Niechaj zostanie w ich pamięci.
Nas już nie będzie, ale oni?
Będą pamiętać, jak się - "święci".

Z mego domu - z mego serca,
Głos tradycji - "spadkobierca".
W imię Boga - śle życzenia
Mym Rodakom do spełnienia.
"Niepoprawnym"? - mocy Ducha,
Gdyż się zbliża - zawierucha.
Wszystkim szczęścia i nadziei,
Niechaj Życie się Wam "klei".
Przy choince, przy kolędzie,
Z Boża Łaską - niech tak będzie!.

Zapraszam na - http://jankosmar.blogspot.com