z mańki

Nie chodzi mi o Mańkę, zdrobnienie od Marii, tylko o „mańkę” od „manus”. W związkach frazeologicznych to zawsze, co ciekawe, ręka… lewa.
„Uderzyć z mańki” oznacza cios zaskakujący i zdradziecki, nie tylko przerzucenie szabli przed cięciem (to bowiem można zaliczyć jeszcze do szermierki), ale też podłe zajście kogoś ze strony, z której nie spodziewał się ataku, znienacka.
No, byłbym skłamał, gdybym nie napisał, że po lewicy, zarówno „betonowej”, jak (nie wiadomo dlaczego tak zwanej) „liberalnej”, „nowoczesnej”, "europejskiej”, "światowej” niczego dobrego się nie spodziewam. Nie mam też wielkich obaw, bo w tym momencie potrafię wyliczyć więcej odmian „lewicy”, niż spodziewam się dla niej miejsc w parlamencie. Tak, ale…. Przymiotników jest wiele, a miejsc dla lewicy zawsze będzie… z b y t wiele.
Oczywiście na narastającym kryzysie, po nieuniknionym tąpnięciu i po rozpaczliwym upadku na mordę (rzekłbym – na bruk, bo Platformę obali "ulica") partii, która nie tylko spodziewała się rządzić przez dziesięciolecia i do us.anej śmierci (naszej), ale na tę wieczność planowała (i obwieszczała to publicznie, nie zastanawiając się, czy starczy cierpliwości nawet jej wiernym wyborcom), lewica coś zyska. Zawsze można wrócić do niezapomnianego bon motu Millera: „Bezrobotni szukają jedzenia w śmietnikach i znajdują tam martwe niemowlęta”.
Co gorsza, tym razem może to nawet być prawda (choć martwe niemowlęta da się wykorzystać jako „dwa w jednym”, bo ich śmierć jest niewątpliwą winą PiS i Kościoła).
PO padnie z hukiem, a pozostawi nam Polskę (oby jeszcze Polskę), w której nie będzie już nic do ukradzenia, nawet gdyby ktoś chciał rozkopywać groby w celu zrabowania tekturowych lakierków trumiennych jednorazowego użytku.
Niemniej jacyś chętni do gospodarowania ruinami, slumsami i śmietniskiem na pewno się znajdą, bo jedni uznają, że warto jeszcze cokolwiek ratować dla następnych pokoleń, inni wierzyć będą we własne zdolności utylizacyjne.
Tu natychmiast przychodzi na myśl Palikot, który udowodnił, że nie ma takich śmieci wzgardzonych przez Platformę (ich kolekcjonerkę, jakby nie było i specjalistkę od recyclingu odpadków), których jeszcze nie dałoby się wykorzystać (nie zmarnuje się ani wariat, ani kobieta z brodą, ani, szczególnie, wyeksploatowany i ujawniony agent). Palikot zbierze też plon najbiedniejszych, najbardziej sfrustrowanych, najgłupszych, ale też najbardziej pozbawionych godności, sumienia i przyzwoitości, a najbardziej pazernych i skłonnych wzbogacić się choć trochę, a za wszelką cenę – proletariatu i lumpenproletariatu plus drobnych złodziei i bandytów (za cienkich dla PO i PSL), czyli wyległe, podgniłe ozime, przetykane gęsto kąkolem.
Ciekawe, że nawet po przejściu szarańczy Palikota znajdą się tacy, co zechcą nocą zbierać zapomniane kłosy i kapuściane głąby. Dla tych specjalną ofertę mają „politycy” z zapluskwionych, zakurzonych kanap, przebierańcy, polityczne zombie śmierdzące na kilometry trupem (spod „Grunwaldu”), frankensteiny zszywane na okrętkę z amputowanych kawałków (kuzynki siostry brata ojca) sentymentalnej panny „S”, ożywione siłą… nauki radzieckiej… "Liderzy" ceniący się nadzwyczaj wysoko i z ustami pełnymi Ojczyzny, a… stojący w swoistej kolejce bezrobotnych po łyżkę lury wydzielanej z kotła rękami generałów szkolonych w Moskwie. Szabelka niby w prawej, a nagle… w lewej!?
Niby kim się mamy przejmować? Po naszej stronie prawda i racja, i… Czy rzeczywiście - siła?
Ci, którzy mają najmniej do stracenia, mają też najwięcej do zyskanie (a wiedzą o tym najlepiej ci, którzy mają… najwięcej do stracenia). Popatrzcie, jak aktywni, namolni, bezwstydni, bezwzględni, nie przebierający w środkach są ci żebracy, domokrążcy, kieszonkowcy i zaułkowi rabusie spod znaku „trzeciej drogi”.
Nie lekceważyłbym tej konkurencji, szczególnie że działa ona z mańki, więc możemy przeżyć niemiłe zaskoczenie.