debata - rym do bata

Muszę przyznać, że Tusk potrafi wycisnąć wodę nawet z kamienia.
Zasadniczo jestem zwolennikiem rozpędzania demonstracji, które szkodzą reszcie obywateli. Byłem kiedyś świadkiem, jak chłopi wyłożyli na ulicę brony na trasie z Krakowa do warszawy i nie chcieli przepuścić nikogo, nawet kobiety w ciąży jadącej do lekarza. Marzyłem, żeby przyjechały transportery opancerzone i załatwiły sprawę. Nikt się jednak na to nie odważył, bo bicie chłopów i robotników kojarzyło się z ZOMO i kopalnią „Wujek”.
Nikt się nie odważył, a „chemiczny Tusk” tak. Przeważające siły policji spacyfikowały demonstrantów w Warszawie. Tusk zaczął też wojnę nerwów w spawie obchodów 4 czerwca. Dla minie to żadna rocznica, ale stoczniowcy i „S” zaczynają mięknąć. Już ma być jakaś debata, która czy się odbędzie, czy nie odbędzie posłuży do reklamy Tuska w przededniu wyborów do PE. Jeśli dojdzie do debaty, to Tusk wystąpi przed wszystkimi możliwymi kamerami. Jeśli nie, będzie to przedstawione jako naplucie „S” na wyciągniętą rękę. Cwane!
Pamiętacie, jak policja zepchnęła strajkujące pielęgniarki z drogi metodą „bezdotykową”, co odbyło się przy wyciu karetek odwożących „ofiary” (którym ciśnienie podskoczyło) i przy wrzasku opozycji, nagłaśnianej przez media, o katowaniu kobiet. „Białe miasteczko” było pokazywane w TVN 24 co kwadrans, a do listy zbrodni Kaczki dopisano zagłuszanie telefonów, co niemal śmiertelnie napromieniowało kobitki okupujący Radę Ministrów. Tymczasem Tusk załatwił odmownie Robotników po krótkiej chwili, polewając ich stężonym gazem pieprzowym, a związkowcy okupujący biura poselskie PO zostali wywleczeni już wieczorem w dniu protestu.
Papieżowi wolno przekląć, a PO wolno wszystko.
„Polityka miłości” to obowiązek bezdyskusyjnego kochania władzy przez obywateli.

Grafika: (znów) Roland Topor