Akcja: "Bez cnót nie ma wychowania!"

to już raczej jakaś zapomniana bajka. W świecie gdzie autorytet to młodzian który niewiele ponad monosylaby potrafi przed kamerą powiedzieć a kobiecym modelem jest jakaś chuda nie tyle gwiazdka by posłużyć się takim astronomicznym wyrażeniem, lecz raczej meteor, który w sekundę znika i nikt już nawet nie pamięta kim i po co był. Zaryzykuję jednak twierdzenie, że nie dokońca mamy rację, mimo że to wszystko co piszemy to prawda. W naszych rozważaniach przeważa pogląd że w postawy moralne kształtują rodzice w procesie wychowania dzieci. Wedle porzekadła o skorupce co to nasiąka by na starość cuchnąć. Ale chyba zapominamy o tym że te zasady obowiązywały w świecie minionym. Świecie który odszedł wraz ze śmiercią ludzi którzy wynieśli owe zasady z domu, otoczenia i tradycji. Wraz z fizyczną likwidacją prawdziwej, wielopokoleniowej elity narodu, ludzi wyrosłych na tradycji polskiej. Choć i wówczas nie obywało się bez problemów. Dzisiaj tych elit nie ma i nie ma ICH ciągłości. Bez tego nie ma naturalnego przekazywania kolejnym pokoleniom tego co jest esencją polskości jako wartości dominującej pewne obszary postrzegania otaczającej rzeczywistości. Zrobiono nam lobotomię tożsamości mordując lub uniemożliwiając powrót do Polski ludziom przedwojennych elit, a tym którzy pozostali w Polsce mimo wszystko, przytknięto do głowy pistolet strachu i nędznej egzystencji. Dzieci nie są wychowywane tylko w domu. Wpływ na postawy moralne ma też szkoła, ale i telewizja oraz tzw otoczenie. Jak można oczekiwać właściwych i godnych, pełnych dumy postaw młodych Polaków gdy w telewizjach ciągle lansowane są postawy moralnie dwuznaczne, antypolskie, antypatiotyczne i zaprzeczające tradycji polskiej. Jak można oczekiwać stosowania czterech zasad gdy wszędzie się trąbi że to passe. Zamiast zasad podawana jest lekkostrawna papka medialna robiąca młodym ludziom roztwór wodny z mózgu. Szkoła dawno przestała uczyć i wymagać minimum wiedzy jaką jeszcze w czasach komunizmu nam pakowano do głów. Dziś samodzielne myślenie krytyczne to wstecznictwo. Moda na infantylizm pod każdą postacią to jest chleb powszedni młodego człowieka z wielkiego miasta i coraz częściej wsi również. Nie jest to jednak przypadłość specyficznie polska ani przypadkowa. To rzecz z całą premedytacją zaprojektowana i realizowana z żelazną konsekwencją. I o tym też trzeba pamiętać. Nie od parady w takich momentach w telewizjach pojawiają się mroczne postacie w rodzaju Blumsztajnów. Wypadałoby zdać sobie sprawę że walka ze złem jakie nas osacza jest walką jak na ugorze. Trzeba determinacji i zapamiętania by wykorzenić całe to paskudztwo. Kościół katolicki też w części został opanowany przez wrogów. To jeden z najgroźniejszych łbów tej hydry. Wszystko to nie nastraja do zbyt optymistycznych refleksji i snucia wizji szczęśliwości. Raczej czeka nas ciężka i wieloletnia walka i praca u podstaw. Ale czy mogło być inaczej gdy nas wszystkich zręcznie oszukano? Taka Jałta z małej litery to był ten nasz okrągły mebel pod którym załatwiono sprawy dla nas najważniejsze. Dziś mamy do przełknięcia kolejną żabę. Marsz pokazał jedynie że jest nas więcej gotowych zademonstrować publicznie swoje zdanie.

Budowanie u dzieci i młodzieży cnót i kompasu moralnego jest niesłychanie szlachetnym celem i być winno priorytetem wszystkich rodziców. Niestety, dzieci nie chowamy w li tylko cieplarni domowej, zamkniętej na klucz przed światem. Pewnego dnia, drzwi tej cieplarni trzeba będzie otworzyć. A może nawet ktoś je tym dzieciom otworzy. Bez wiedzy rodziców. I co wtedy?

Budowanie cnót jest zadaniem całego życia i projekt ten nigdy przez rodziców nie może być całkowicie zrealizowany, chyba ze trzymać będziemy nasze dziecko w izolatce. Z rodzicami ostro współzawodniczą przecież media, popularna kultura, szkoła, uniwersytet, koledzy. I te oddziaływania często okazują się silniejsze od wpływu rodziców. Nie bądźmy naiwni, nasze cnotliwe dzieci są pod ogromną presją maszyny społecznej. Aby te cnotę stracić. I za to ich społeczeństwo nagradza, bo z brakiem cnoty jest często “lepiej” w życiu, choć na pewno gorzej … po śmierci. Ale przecież dzieci nie maja większego poczucia czasu niż na dziś i jutro. Wieczności nie mają w swoich planach.

Uodpornienie dzieci i młodzieży na wpływy liberalizmu i wtłaczanej im wszędzie względności cnót jest niesłychanie trudne. Dzieci odkrywają niespójności i brak konsekwencji rodziców bardzo szybko. Bardziej niż słowa, przekonują ich zachowania i czyny, zarówno ojca jak i matki. Nade wszystko zaś, rodziców wybory: prywatne, religijne, społeczne i polityczne. A także cena, jaką rodzice są skłonni zapłacić za cnotę i prawdę.

Jeśli większość polskich rodziców głosuje na przyszłość Polski w rękach sił liberalno-neolewicowych i politycznie prawidłowych, które od cnót odciągają tak oficjalnie, jak i w ukryciu, to następne pokolenie będzie już wkrótce uważało cnotę za wyzwisko i gwałcenie praw człowieka do grzechu. Przyjrzyjmy się zachodnioeuropejskiej młodzieży uwikłanej w relatywizm, materializm, moralna pustkę i hedonizm. A wszystko to z pominięciem odpowiedzialności.

Nauczmy dzieci buntu, zdrowego buntu, przeciwko takiej przyszłości, bo dzieci i młodzież bunt lubią. W przeciwieństwie do moralnych wykładów. Nastoletni powstańcy warszawscy nie potrzebowali cieplarnianego wychowania. Bo wiedzieli oni od rodziców, co dobre a co złe.

kassandra