orły, orlęta i orliki

Dzieją się dzieje Europy a nawet świata; co z tym zrobią historycy (o ile będą) trudno mi sobie na razie wyobrazić, dopóki coś się nie skończy i coś, mam nadzieję, nie zacznie (ale tego pewnie nie doczekam).

Na rasie trwa produkcja dokumentów historycznych, nierzadko audiowizualnych, z których w swoim czasie będą dziejopisowie wybierać to, co zechcą.

Jeśli ocaleją, na przykład, dyski rejestrujące tzw. programy informacyjne telewizji, za najważniejsze wydarzenie sierpnia 2011 w ówczesnej Europie będzie można uznać obchody rocznicy wybudowania Muru Berlińskiego, albo rocznicy Puczu Janajewa (jakie będą komentarze tych wydarzeń, nie chcę zgadywać).

Jest mało prawdopodobne, żeby na historyczną notkę zasłużyło madryckie spotkanie miliona młodych ludzi z Benedyktem XVI (jeśli już, to przy okazji informacji o protestach przeciw tej wizycie), ale może znaleźć się w ikonografii albo półtoratonowa bomba, sporządzona przez pracowitego pana Breikiavika, albo niekompletnie odziana pani minister Hall, albo parada psów z kulawymi nogami przed siedzibą polskiego parlamentu.

Podczas rozmyślań nad biegiem zdarzeń dobiegających kresu
(z mojego punktu widzenia) i nad tym, czego też będą się uczyć moje prawnuki, przypomniałem sobie zdarzenie sprzed półwiecza.

Znajomy historyk, pracujący w polsko-niemieckiej komisji "podręcznikowej", pokazał mi podręcznik stosowany wówczas w jednym z landów Republiki Związkowej do nauczania dziejów ojczystych.

Rozdział poświęcony II wojnie światowej miał, jeśli pomnę,
dwie stroniczki i nie zawierał danych faktograficznych (np. nazwiska ówczesnego kanclerza i Wodza); jedyną jego ilustrację stanowiło szare zdjęcie towarowego wagonu, do którego ładowali byli wynędzniali oberwańcy z tobołkami, wypędzani po przegranej wojnie ze swojej ojczyzny.

Spytałem, jak wyglądają podręczniki używane w Niemieckiej Republice Demokratycznej, ale nie uzyskałem odpowiedzi, jeśli nie brać pod uwagę machnięcia ręką.

Angela Merkel miała wtedy 10 lat, Władymir Putin - 12.

Za cztery tygodnie przypada rocznica rozpoczęcia operacji wyzwoleńczej Armii Czerwonej (wg Pankratowej rozpoczęła się ona 17 września 1939 r. o godz. 5.40) a w jedenaście dni potem rocznica podpisania sowiecko-niemieckiej umowy ustalającej granicę ZSRS i III Rzeszy na linii Curzona.

Jestem ciekawy, jak przebiegną te rocznice w Moskwie i w Berlinie, i jakich doczekają się historycznych wzmianek.

W Warszawie dobiegać będzie końca kampania przedwyborcza, więc media będą zajęte - czym innym.

Od tego są.