BEZSENSOWNA ROZPIERDUCHA*

1

Wojną przysłonięto rewolucję.

Sprytna zagrywka globalsów. Wojny wszyscy straszne się boją. Ileż to już filmów nakręcono i książek napisano o nuklearnej zagładzie. Na dodatek pamięć po II WŚ ciągle jest świeża. To często część rodzinnej sagi, pełnej cierpienia i tragedii.

A rewolucja? Phi... Tyle już tego mieliśmy – rewolucja kulturalna, rewolucja technologiczna, energetyczna, eko, wege i hulajnogi. Śmiechu warte.

A jednak, tego wszyscy, szczególnie biała rasa najeźdźców, kolonizatorów, złodziei i oszustów, bać się powinni.

Zaczęła się właśnie już wiele lat temu, powoli, podstępnie, krok po kroku, by raczej przyzwyczajać powolnym przypiekaniem, a nie, co mogłoby dla rewolucji być katastrofą, spowodować szok i wściekłość, a ciemne masy mogły by ruszyć na rewolucjonistów. Dobroczyńców przecież.

Z wojnami, jeżeli pominąć ich okrucieństwo, brutalność i ofiary, nie ma problemu w dłuższym czasie. Zawsze się kończą. Czy to klęską lub zwycięstwem; czy ewentualnie pokojowym traktatem. Fakt, trzeba potem długo "pozamiatać". Mimo tego, można się wówczas spodziewać pokoju. Pewnej stabilizacji i dążenia do dobrobytu.

Jeżeli przyjmiemy, że nadal jesteśmy w fazie pokoju i względnego, choć nierównomiernego rozwoju, to od ostatniej wielkiej wojny – II WŚ, wytrzymujemy już 76 lat. W epoce, w której wszystko dzieje się lawinowo i radykalnie, to na prawdę szmat czasu.

Z rewolucjami zawsze jest ten sam problem. Dosyć łatwo jest zacząć, a niezmiernie trudno jest skończyć. Rewolucje, jak wirus SARS-CoV-2 nieustannie mutują. I to zazwyczaj w bardzo parszywym kierunku. Nawet początkowo rozsądny powód, zostaje zastąpiony przez radykalną opcję. A ta z kolei przez jeszcze bardziej radykalną. I tak dalej.

Tuż, tuż po Wielkiej Rewolucji Francuskiej, fatalnym wydarzeniu w dziejach ludzkości patrząc z dzisiejszej perspektywy, bo tam wtedy właśnie urodziły się wszystkie przeklęte -izmy, typu socjalizm, komunizm, a nawet narodowy socjalizm, czyli w skrócie nazizm, odkryto pewną regułę: - Rewolucja zjada swoje dzieci,

Powodem właśnie jest stale narastający radykalizm, aż do końcowych ekstremizmów, które nigdy nie wnoszą czegoś dobrego dla ludzkości, narodu i społeczeństw.

Popatrzmy jak to wtedy w tej Francji było: - super radykał na czele rewolucji Danton, zostaje zgilotynowany przez jeszce większego ekstremistę Robespierre'a. Wiele czasu nie minęło a tenże Robespierre też traci głowę na gilotynie. Skazali go jeszcze bardziej od niego ekstremalni koledzy. Jak widać na końcu zawsze są najzajadlejsi szaleńcy.

Interesującym przykładem, o którym przeciętni Europejczycy raczej mało wiedzą, jest fenomen, jak mała, jak wyliczono, 30 osobowa grupa, (konkretnie to sekta), bolszewików Lenina i Trockiego, zdołała podbić ogromną Rosję, ustanawiając jadro terroru, Kraj Rad.

Faktycznie rewolucję przeprowadzili "eserowcy" (od SR – socjaliści – rewolucjoniści), dziś pewnie byliby nazwani socjaldemokratami, gdy w lutym 1917 obalili cara i przejęli władzę. Niestety, byli naiwnymi idiotami, nie pojmującymi dynamiki rewolucji i ich premier, Aleksander Kiereński pozwolił się "przykleić" do rewolucji sekcie bolszewików, tak jak to było we Francji, krwiożerczych fanatyków i ekstremistów. Na jego szczęście, nie udało się go zgilotynować, lub raczej zakończyć życie po strzale w potylicę (to znak szczególny bolszewickich bandytów. Pamiętamy Katyń.) i zmarł na emigracji w Nowym Jorku w 1970 roku.

Należy się teraz zastanawiać, czy Władimir Putin, po okresie smuty i upadku Sojuzu, zapoczątkowanym przez Gorbaczowa i dokonanym przez Jelcyna, jest kolejnym ekstremistą, który nawet przelicytuje Stalina.

O jednym nam nie wolno zapominać: - ukradziona eserowcom w październiku 1917 komunistyczna rewolucja, nigdy nie wygasła. Poprzez Międzynarodówkę zalewała świat od Wietnamu po Kubę, a potem bardziej dyskretnie, Madryt, Rzym, Berlin, Paryż i nawet amerykańskie uniwersytety.

I oto nastąpił kolejny etap; dalszy ciąg lewackiego podboju. Ostateczny?

Wyszkoleni przez sowietów agenci wpływu, oraz odmóżdzeni leninowscy pożyteczni idioci są przekonani, że bój to jest nasz ostatni, krwawy skończy się trud... i wreszcie cel zdobycia całego świata zostanie wreszcie osiągnięty.

Jeżeli ktokolwiek sądzi, że rewolucje są spontanicznym, oddolnym wzburzeniem narodu; ludu, jak to bolszewicy lubią nazywać, to bardzo się myli.

Sami to ludzie wywołują powstania. Przeciwnicy polityczni w walce o władzę wywołują pucze. Rewolucje, przynajmniej te nowożytnie, to zaplanowane operacje wymagające ogromnych pieniędzy.

I takich pieniędzy, jak to ma teraz miejsce, nigdy jeszcze w historii świata nie było.

CD

--------------------------------------------------