Frędzlowatość frędzlowatych IIIRP.

Frędzle, chwosty ozdobne, pomponiki, pompony.
Możni IIIRP w pełnej krasie.

Pycha, obłuda, czyli małe co nieco o trądzie ( i trędowatych też!) nie tylko w pałacu sprawiedliwości.

"... Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.
Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi"
(Mt 23, 1-12)

Jakże trafnie, celnie oddaje istotę możnych IIIRP nie tylko wymiaru sprawiedliwości ten fragment Ewangelii wg św Mateusza.

Bowiem swe togi, birety ( i niestety sutanny oraz habity coPOniektórych ) co rusz przyozdabiają coraz dłuższymi frędzlami.

Skupię się na kilku wybranych przeze mnie frędzlowatych ...frędzlarzach!
Ten okropny neologizm, jakże przystaje do tychże jeszcze okropniejszych frędzlarzowatych , którzy nie tylko zajmują niezasłużenie nienależne im miejsca i domagają się uznania, pozdrawiania.

Opuszczę ich imiona i nazwiska, bowiem istota jest wręcz w zjawiskach, a nie mianach.

Zacznę od onegdaj zacnego sędziego, który jako I prezes nie wiedzieć czemu nie tylko wtopił się w tę frędzlowatość, lecz także tę trędowatość postprl'owskiego środowiska ocenił jako przejściowy, łatwo uleczalny katar.
Ba! do dziś pracowicie jakby rozczesuje te zamotane, zaplatane i coraz dłuższe frędzle złogowatego wymiaru sprawiedliwości, aby prezentowały się lepiej.

Mam świadomość tego, że niestety tysiące sędziów porządnych, uczciwych, rzetelnie pracujących
jest niesłusznie, niesprawiedliwie wrzucanych w to zaprzaństwo; kwalifikowaną zakołtunioną frędzlowatość.

Niestety obłuda, pycha, sobiepaństwo obecnej pierwszej prezes podparta tymi kastowymi wypowiedziami na spotkaniach środowisk prawniczych powoduje, że uczciwi sędziowie są en masse wrzucani do worka z frędzlami.
Bowiem widok, zachowania tych bezczelnych sędziów leżących niemal za stołem z przekrzywionym łańcuchem na szyi, występy rzeczników KRS jest tak przytłaczający, że ta pracowita, pozytywna strona polskiego wymiaru sprawiedliwości jest zagłuszona.
Tak jak na zapuszczonym polu, gdzie kąkol, oset w porę nie wyrwany potrafi przytłumić nawet dobry gatunek zbóż.

I co znamienne te ordynarne, samo wydłużane frędzle znajdują też pochodne im frędzelki.

Przyznaję.

Do chwostów ozdobnych jakie pewna pani profesor w swej żarliwości co rusz przypina tzw opozycji już się od lat dwóch przyzwyczaiłem.

Bez zdumienia czytam też te odfrędzelkowate wypociny; byłego ks. redaktora z obecną brodą, bpa leniucha znad smoczej jamy, jezuity czczącego samobójcę czy brednie czerskiego suspendowatego.,

Jednakże przyznaję, że z trudem konstatuję te pompony, którymi co rusz przystrajają się ministrowie pana prezydenta, który niestety też wypuszcza z pałacu pewną harcowniczkę Samosię też z pomponikiem. #

"...Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. "

Pyszni i obłudni; niewolnicy frędzli.
Faryzeusze IIIRP jakże zamotani, zaplątani w te frędzle, chwosty ozdobne, pomponiki, pompony nie chcą przyjąć do wiadomości, że te pierwsze miejsca na ucztach już od dawna są im nienależne.

pzdr

#
Z trudem przyszło mi to zdanie, ale zbyt dużo chwostów wyłazi stamtąd.