Gdzie jesteśmy?

Chwila zadumy nad tym co nas czeka.

Wyobraźmy sobie krążek, a na jego obwodzie węża. To obraz naszej pierwotnej, moralnej części ludzkości. To, co ona zje i zużyje z zasobów Ziemi i energii słonecznej to przetrawi na swój użytek. To, co wydali (łącznie ze szczególnie cennym dwutlenkiem węgla) jest skwapliwie wykorzystywane przez ziemię do produkcji żywności, odzieży i innych potrzebnych rzeczy. Taki stan jest trwały. Wszystko krąży w układzie zamkniętym – nic się nie marnuje, nie ma specjalnej potrzeby kumulowania zapasów. I tak jest pewien nadmiar. Pojawiają się więc dwie grupy pasożytów: jeden wąż co konsumuje z wyprodukowanych zasobów jako pierwszy, a drugi, co żywi się z resztek. Póki jest to margines rzędu 1% nic się nie dzieje mimo iż to już pasożytnictwo, bo jest bezproduktywne. Ma jednak pewną funkcję społeczną  motywującą z jednej strony do starań, by mieć lepiej, a dyscyplinującą z drugiej, aby być bardziej użytecznym społecznie, bardziej prożyciowym i prowspólnotowym, a nadto ten margines jest potrzebny jako miejsce odradzania się duchowego, by po nieuniknionych w przypadkach przedsięwzięć ryzykownych niepowodzeniach zaczynać od nowa. Skoro nic się nie dzieje przy tym 1%, to chętnych na takie pasożytnicze życie przybywa. Z czasem jest to już po kilka % i zaczyna być problem. Ci produktywni społecznie nie wyrabiają na te resztki dla pasożytów z nizin, a elity żyją ponad stan. W wyniku rewolucji zostają uchwalone prawa pasożyta i jego równouprawnienie polityczne z wpływem na prawodawstwo, co od razu skutkuje większą michą socjalną jak dotychczasowe resztki. To już całkiem demoralizuje pasożytów z nizin sięgających po prawa człowieka aby mieć więcej do trwonienia. Następuje związek pasożytniczych elit i pasożytniczych nizin społecznych co do produkcji i konsumpcji związanej ze zbytkami i niemoralnościami. Centrum produktywnych społecznie nie jest w stanie tego zaspokoić, dokonuje się więc to  głównie na drodze gwałtu na naturze, jej rabunkowej eksploatacji. – Już bez przejmowania się by wszystko w niej krążyło w układzie zamkniętym, a więc ze zgodą na to, by postępowało jej zubożenie, a nawet zatruwanie. To już pochwała dla czynienia zła i satanizm. To, co moralne staje się nieopłacalne ekonomicznie, niemoralni zaś przyznają sobie „prawo do zysku”, które realizują najpierw metodami zbrodni, z czasem dążąc do zapisów w umowach ponadnarodowych. Od tej chwili przekroczona zostaje granica w której eksperyment społeczny na całym żywym organiźmie Ziemi może wrócić pod kontrolę moralnych. Jednocześnie następuje presja na demoralizację moralnych i przejadanie od razu wszystkiego, co ci nowi zdemoralizowani wnoszą w swoim majątku. Elity pasożytnicze kumulują już coraz większe ilości zasobów i podoba im się to. Już od dawna z niemoralnie nagromadzonych zasobów chętnie kredytują wszelkie potrzeby produktywnych związane z ich postępującą demoralizacją – teraz zaostrzają kurs. Wytwarza się moda na życie ponad stan i zapotrzebowanie na pieniądze na ten cel. Postępuje wyprzedaż za bezcen wszystkiego, co posiadali produktywni i zapotrzebowanie na pożyczki oprocentowane lichwą. Elitom pasożytniczym w to graj i zaczynają drukować pieniądze z powietrza dbając tylko o to by nie było inflacji, ani deflacji, a w tym czasie grabiąc wszelkie dobra pozostających jeszcze produktywnych – tak dobra wspólne narodów jak i ich majątki osobiste na poczet wirtualnych długów. I ten proces już jest na ukończeniu, tylko co dalej? Zostaną tylko dwa węże – oba pasożytnicze. Rezultat łatwo przewidzieć. – Zostanie tylko ten elitarny, ale i on się nie weźmie za uczciwą pracę tylko zeżre zasoby, po drodze pożerając co słabszych ze swojego grona (wąż pożerający sam siebie zaczynając się od ogona), aż zostanie jednostka co przeżyła najdłużej, skrajnie niemoralna i niezdolna do samodzielnego życia, więc i ona umrze.

Jesteśmy na takim etapie, że zdemoralizowana część ludzkości musi już wymrzeć, aby jej zdrowa reszta mogła się odrodzić dzięki tym z moralnych, co jeszcze gdzieś przetrwali. Musi nas wymrzeć naprawdę dużo, aby mogło się oczyścić środowisko naturalne Ziemi. – Przy takiej ilości wypuszczonej do przyrody chemii i GMO to pewnie musi już potrwać tysiące, może i dziesiątki tysięcy lat. Może więc gdzieś przetrwać co najwyżej jakaś rajska, samowystarczalna na poziomie rolniczym i z samymi naturalnymi roślinami i dobrymi zwierzętami enklawa. Kółko się zamyka - wszystko więc wraca do początku. I niech tu ktoś spróbuje powiedzieć, że Biblia nie głosi prawdy!

Wydaje się, że tylko tyle możemy już zrobić, co budować zamknięte enklawy człowieczeństwa, które musimy zachować przez czasy nadchodzącej katastrofy jako najcenniejszy z darów Bożych.