Jaskółka dymówka... cwaniara(!?), zakonnice ze Starówki i ogród botaniczny

Zostałem ... ornitologiem! Przypadek bez precedensu na moim blogu. Po raz pierwszy od lat 7 i dni ośmiu dziś ani jednego zdania o polityce. Ba! nawet jednego słowa. I zero ...aluzji. Niebywałe! Nie może być!

Dzisiaj przed południem na nadwiślańskich bulwarach vis a vis przystani wioślarskiej AZS napotkałem niesamowitego ptaszka!
To jaskółeczka, jaskółka dymówka.#
Niezwykła.
Nie dość, że nie uciekała, to jeszcze garnęła się do ludzi, podchodziła bardzo blisko pewnej rodziny, której dzieci... przestraszyły się tego odważnego malutkiego ptaszęcia.

Sądziłem, że wypadła z gniazda lub nie posłuchała rodziców i przedwcześnie zabrała się do samodzielnego latania i spadła na ziemię.
Wziąłem ją na dłoń, nie drżała za strachu ( jej serduszku nie waliło), lecz coś tam do mnie mówiła po swojemu, co rusz szczypiąc mnie dzióbkiem w dłoń.

Byłem tym zdziwiony.
Sprawdziłem skrzydełka i nóżki wyglądały na sprawne.
Więc podrzuciłem ją do góry ( wiatr dość silny, ze trzy w skali B dmuchało od Wisły!) złapała lot, swobodnie pofrunęła, aby za chwilę do mnie wrócić, raz wylądowała na mojej głowie, drugi raz na ramionach, cały czas do mnie szczebiocąc.
Nie kwililiła, nie piszczała tylko szczebiotała co rusz mnie dzióbkiem tykając.
Nie rozumiałem co sie dzieje, trzeci raz ją podrzuciłem.
A ona ... znów do mnie wróciła wzbudzając zaintersowanie ludzi opalających się obok na mini plaży.

Cóż było robić? podszedłem do wody, na palcu dałem jej trochę popić.
Od jakiejś życzliwej pani rowerzystki poprosiłem o kawałeczek chleba, okruszków jeść nie chciała. siedziała mi na dłoni cały czas gadając po swojemu i co rusz mnie w dłoń otwartym dzióbkiem tykając.
Żadnej muchy, meszki ani komara jak na złość nie mogłerm jej złowić.

Dopiero po jakimś czasie zauważylem, że ma maluteńką obrączkę na nóżce.
Domyśliłem się, że musiała już mieć kontakt z ornitologami.
Ale czemu nie płochliwa, nie ucieka?
Co prawda żem znawca ( sam dla siebie) pożycia małżeńskiego gęsi irlandzkiej, ale o jaskółce dymówce moja wiedza żadna.

Udałem się do pobliskiego ogrodu zoobotanicznego##, gdyż tam nasz wnuczek Tadzio### lubi odwiedzać m.in. ptaszarnię.
Pani z recepcji/kasy poprosiłem o kontakt z kimś od ptaszków!
A moja jaskóleczka na dobre rozgościła się na dłoni i wcale nie zamierzała uciekać wzbudzając zainteresowanie dzieci wchodzących i wy z ogrodu.
Za moment pojawiały się dwie bardzo sympatyczne panie, które natychmiast... rozpoznały jaskółeczkę!
O to ta ... cwaniara skwitowała z uśmiechem jedna z nich.
Albowiem, to była jej znajoma dymówka; odnaleziona i odhodowanana przez siostry zakonnice z naszej Starówki, zaobrączkowana i wypuszczona na wolność.
Okazuje się, że za bardzo jej się spodobało u ludzi, co rusz do nich lgnie.
Pani z ptaszarni wzięła ją ode mnie i dziś po pracy wywiezie ją za miasto i wypuści, gdyż powinna się usamodzelnić.

Co wybierze jaskółka dymówka?
Naturę, wolność?
Czy znów do kogoś przylgnie?
Niestety jej ufność do ludzi może się zakończyc żle.

pzdr

# (Hirundo rustica), rodzina jaskółkowate
Długość ciała: 17-23 cm. Niewielki, smukły ptak o granatowo połyskującym czarnym wierzchu ciała i białawym lub jasnopomarańczowym spodzie. Gardło i czoło rdzawe, oddzielone od piersi czarną przepaską. Skrajne sterówki wydłużone, przez co ogon jest głęboko rozwidlony. Dymówka jest powszechnie znanym ptakiem, gdyż najczęściej gniazduje w zabudowaniach ludzkich. Nocuje w wielotysięcznych skupieniach w trzcinowiskach.
## 3,8 ha teren w 1797 został wykupiony przez doktora medycyny Johanna Gottlieba Schultza, który zaczął nasadzenia zmierzajace do przekształcenia terenu w ogród botaniczny. Uporządkował, sprowadził nań wiele gatunków drzew i roślinności. Posadził na nim wiele okazałych i rzadko spotykanych okazów roślin europejskich, dając początek ogrodowi botanicznemu.
Po śmierci Schultza majątek, zgodnie z jego wolą, został przekazany Królewskiemu Gimnazjum w Toruniu. Do XIX wieku posiadłość zarządzana była przez ogrodników, jednak podupadła na początku XX wieku z powodu szybkiej urbanizacji miasta, szczególnie Bydgoskiego Przedmieścia. Po I wojnie światowej ogród podupadł i częściowo był dziko zarośnięty. Pomimo starań władz Torunia nie udawało się przywrócić Ogrodowi dawnej świetności.
Duży rozkwit przeszedł Ogród w okresie II Rzeczypospolitej po 1920 r., kiedy przejęły go władze Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, które gruntownie odnowiły teren. Do 1933 roku zbudowano nowe ścieżki i wybiegi oraz zasadzono setki roślin.
W początkowym okresie PRLu, aż do lat 60., ogród posiadał słabą opiekę.
Od 1993 roku Ogród Zoobotaniczny otrzymuje dofinansowanie z budżetu Miasta Torunia.
W latach 90. udostępniono Mini Zoo dla dzieci.
### udokumentowalem to to dla Tadzia. Jedna z pań zrobiła mi moim telefonem zdjęcie z jaskółeczką, aby mi ktoś konfabulacji nie zarzucił.