Lobby mongolskie

Po co nam lobby izraelskie w sejmie skoro mamy takie nieoficjalne (bo nienazwane) lobby w MSZ, Ministerstwie Kultury, a w ogóle to w całej sferze rządowej? I dlaczego pojawiło się akurat teraz?

Lobbing izraelski w polskim parlamencie jest już faktem ogłoszonym medialnie naprzód przez gazety obce, później przez „gazety” krajowe. Czołowym nazwiskiem tej operacji został Dziedziczak, ale drugie nazwisko (Szczerba) ginie i tak w zalewie wiadomości związanych z lobbingiem podsłuchowym, którego czołową postacią jest ostatnio gościu o nazwisku Stonoga - człowiek charakterystyczny, którego wyraziste nazwisko zapada łatwo w pamięci; zupełnie jak Palikot. Trzeba przyznać obiektywnie, że poseł Dziedziczak jest również wyrazisty swoją twarzą, ponadto jest dobrze umieszczony w aparacie dwuwładzy co jest łatwe do sprawdzenia.

Z całej sprawy po odcedzeniu medialnego wrzątku zostają suche fakty:

• grupy lobbingu izraelskiego są już w wielu (32) krajach

• grupa lobbujących przybyła do Polski i odbyła spotkanie w sejmie

• poseł Dziedziczak (PiS) nie był jedynym biorącym udział w spotkaniu, był tam jeszcze poseł Szczerba (PO) i nieokreślona grupa posłów (?).

To czy Polsko-Izraelska grupa wpływu powstała czy nie, jest w sumie mało ważne. Istotnym jest fakt, że ci, którzy wpływają i chcą nadal wpływać na sejm polski próbują to robić – już oficjalnie.

Gdyby wziąć pod lupę sprawę lobbingu na rzecz szeroko pojętej kultury to lobby izraelskie w sejmie jest zupełnie zbyteczne gdyż ktoś już dawno to robi. Przykładem są umowy, o których pisałem w notce „Mniejszości w Polsce i ich obecność w mediach” (Umowa między Rządem RP a Rządem Państwa Izrael o współpracy kulturalnej, naukowej i oświatowej z 29.01.1992 r. przedłużana automatycznie co 5 lat, czy Umowa między Rządem RP a Rządem Państwa Izrael o koprodukcji filmowej, sporządzona 16.02.2004 r. w Jerozolimie, a ogłoszona w MP w dniu 25.11.2013 r., automatycznie przedłużana co 3 lata), przykładem jest także „artystka” izraelska reprezentująca Polskę na jakimś Biennale – i w tym przypadku widać, że lobby izraelskie jest silniejsze niż np. mongolskie, o czym będzie poniżej. I jeszcze ta zastanawiająca szybkość lobbingu: umowa sporządzona 16.02.2004 r. a dopiero 25.11.2013 r. ogłoszona...

Z kolei patrząc szeroko na lobbing kultury, to dlaczego? – pardon - „jakiś Dziedziczak” nie utworzył jeszcze lobby: białoruskiego (jest tylko porozumienie o współpracy pomiędzy ministrami kultury z 19.11.2012 r.), słowackiego (tylko porozumienie pomiędzy ministrami kultury z 01.06.2012 r.), brazylijskiego (umowa między rządami z 29.07.1991 r.), czeskiego (umowa między rządami z 30.09.2003 r.), litewskiego (umowa między rządami z 17.12.1998 r.) czy indonezyjskiego (umowa między rządami z 24.04.2003 r.).

Teraz o Mongolii, która w dziedzinie kultury związana jest z Polską ciągle aktualizowaną umową między rządami zawartą 18.02.1974 r.

Oprócz powyższej Mongolia jest związana z nami umowami dotyczącymi: nauki, popierania i ochrony inwestycji (wraz z klauzulą najwyższego uprzywilejowania) z 08.11.1995 r., obronności (umowa z 21.01.2013 r.), zdrowia (umowa z 16.12.2011 r.), a nawet porozumieniem z 21.01.2013 r. dotyczącym zmiany Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Mongolii w sprawie uregulowania zadłużenia Mongolii wobec Rzeczypospolitej Polskiej, sporządzonej w Ułan Bator dnia 9 listopada 2006 r.

Mało tego, ustawą z 18.11.2004 r. ówczesny prezydent Kwaśniewski ratyfikował uchwałę nr 90 – zmianę Umowy o utworzeniu Banku w celu przyjęcia Mongolii jako kraju operacji, podjętej przez Radę Gubernatorów Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju w dniu 30 stycznia 2004 r.

Lobby izraelskie objawiło się już słynnym wyjazdem rządu administrującego Polską pod przywództwem Donalda T. do Izraela, który zaowocował podpisaniem szeregu umów między obu krajami – to taki hołd Tuski, inaczej - współczesny hołd Polski. Lobbing izraelski uprawiał z pewnością i mąż byłej Pierwszej Damy - Kwaśniewski gdyż nie bez powodu pisano o nim jakiś czas temu, iż pełni wysoką funkcję w europejskiej organizacji żydowskiej.

Odpowiedź na zadane na wstępie pytanie nasuwa się samo: przyszły (wybrany na jesieni) nowy parlament stwarza zagrożenie usunięcia lobby nieoficjalnego i trzeba zostawić oficjalny ślad jego bytności, by móc kontynuować trwanie tego wpływu.

Poseł Dziedziczak oficjalnie zdementował pogłoskę o lobbingu, jednak ma podstawową zaletę gwarantującą – że tak powiem – dziedziczność, jest z PiSu i znajdzie się w nowym rozdaniu sejmowym, czyli mógłby zapewnić ciągłość lobbingu; w dodatku oficjalnego. Przypomnę, że sprawa „wydumanych” 65 mld zielonych siedzi na „dymanych” mieszkańcach Polski jak wrzód na dupie i to coraz bardziej nabrzmiały.

Ponadto prezydent elekt obiecał, że będzie rozmawiał z wszystkimi Polakami, a w takim razie chcąc nie chcąc i z tym lobby, bo przecież w spocie wyborczym zasugerował, że lasów państwowych nie chciałby oddać na ten cel. Ci co ciągną za sznureczki widzą przecież, że wszystkie „kukizy” głośno krzyczą - „starzy won!” więc jako rasowi lobbyści wykonują ruch do przodu.

W takim razie może ktoś odpowie na pytanie: kto w polskim sejmie lobbuje na rzecz Mongolii?

Po nieoficjalnych lobbingach: prywatyzacyjnym, casinos, grodzkim, parytetowym, in vitro, sześćdziesiąt i siedem, sześciolatkowym, szczepionkowym, znamionowym (słynne „noszące znamiona ludobójstwa”) oraz lobbingu menory (coroczna uroczystość), na koniec pytanie, które nasuwa się samo:

skoro we współczesnym świecie nie sposób żyć bez lobbingu - kiedy w końcu w polskim sejmie będzie lobbing polski?