Jak Komuch list do Papieża pisał, czyli, Michnik - obrońca księdza...

   I nie dziwi jakoś - choć ogół nawet się nad tym nie zastanawia - że Michnik, człek tchórzliwy, chowający się za plecami ludzi Moskwy, podjął się bohaterskiej walki o Księdza Lemańskiego, ale robi to na łamach... sympatyzującej z komunistami, lewackiej prasy...

Michnik, który skupił wokół siebie wiernych funkcjonariuszy propagandy ujął się za duchownym, który wyłąmuje się z zasad i nakazów Kościoła, próbjąc kreować się na obiektywnego, zatroskanego o losy Polaków dziennikarza.

Najwyraźniej szkoła moskiewska nie poszła w las, a wspomniane już dziś przeze mnie dobrodziejstwa wyprzedzającej maskirowki są w rękach Michnika i jego wiernych funkcjonariuszy jedynym skutecznym narzędziem na kreowanie rzeczywistości zgodnej z nurtem wyznaczonym przez... partię.

W moich oczach, Michnik i jego ludzie, to zbieranina niebezpiecznych, ale i żenująco śmiesznych ludzi... Niebezpiecznych, ponieważ powoduje nimi strach i nienawiść, a śmiesznych, ponieważ posuwają się do graniczących ze zdrowiem psychicznym kłamstw.

Najciekawsze jest to, że kiedy Michnik - oby żył wiecznie, ku uciesze myślących Polaków - pożegna się już z tym światem, grób jego będzie pewnie tak samo chrioniony przed kochającym go narodem, jak dziś grób Jaruzeskiego.