Donald T. – heros współczesnej Europy

Jest sztuką niemałą tak lawirować

Unikać ciosów, chować się za gardą

Normalny człowiek mógłby zwariować

A ty Donaldzie rosłeś w siłę hardą

Nie spadł z twej głowy ni jeden włos rudy

Co sztuką wydaje się być nie lada

Mistrzem cię dzisiaj ogłaszam ułudy

Niech twój przypadek psycholog zbada

Z każdej opresji wyszedłeś zwycięsko

Ni śladu walki, ni zadrapania

Na pozór było odważnie i męsko

A tak naprawdę? Kawał z ciebie drania!

Czy drań zasługuje na jakiekolwiek wiersze?

Pytanie retoryczne, tak nieco z przypadku

Wyjaśnić należy najpierw, po pierwsze

Co też zostanie po Donaldzie w spadku

Dziś Donald traci sporo na wartości

Dobre obyczaje uznaje za przeszkodę

Często na salonach socjalistów gości

Razem z dewiantami tworzy nową modę

Donald się przyodział w ubranko chadeka

Jak trzeba to odda Bogu pokłony

Lecz tak naprawdę na okazję czeka

By przegnać księży z niejednej ambony

Nie zdziwi mnie wcale gdy zamiast Boga

Co perspektywą jest wcale niedługą

Pojawi się wszędzie nirwana i joga

Był wszakże Donald dilerów sługą

Pociągał marychę tuż obok przystanku

Przyznał się kiedyś, słyszałem na uszy

Robił to w nocy, robił o poranku

Cóż zatem dzisiaj gra w jego duszy?

Obrońca kobiet, dżentelmen prawdziwy

A że bił żonę też chodzą słuchy

To są dopiero prawdziwe dziwy

Czy dalej jesteś na wszystko głuchy?

Do czego dążę w tej rymowance?

Niejeden pewnie zada to pytanie

Otóż prawdziwe wytoczono lance

By mówić o Donaldzie – Tytanie!

Mówią już o nim: misterze Europy

Posłuchać tego, skręcać się ze śmiechu

By dostrzec urodę, potrzebne mikroskopy

A z tego wszystkiego brakuje oddechu

Materiał to świetny dla filmów Barei

Pole do popisu dla kabareciarzy

Propaganda niczym w Północnej Korei

A przecież z normalnych robią sekciarzy

Na ustach miłość, przychylność dla ludzi

Wszystko to zdaje się być tylko pozorem

By w jednym momencie fałsz w nim się budził

Gdy japę otwiera i miele jęzorem

Potrafił wykupić przychylność dziennikarzy

Ten slalom gigant godny podziwu

To oni sprawili, że z kłamstwem mu do twarzy

Lis i Olejnik gotowi! Zero sprzeciwu

Przez lat siedem kłamał na potęgę

Robił to nieźle, z niejakim urokiem

Gdy już raz przeciął kłamstewka wstęgę

Czynił to lepiej, lepiej z każdym rokiem

Niech się nie chełpi tą niecną postawą

Bo czymże się chwalić może kanalia

Czy choćby jedną dobrą ustawą?

Czy tym, że status mamy jak Galia*

Cóż zatem dobrego zrobiłeś szkodniku?

Dobiłeś chorych, biednych, niedołężnych

Kłamstw w swym dorobku masz dużo, bez liku

Dość mamy twoich dokonań siermiężnych

Uciekaj na Zachód, na Zachód Europy

Tam gdzie rodacy już od paru latek

Kłaniaj się nisko i całuj stopy

Zbierz dla Angeli należny podatek

Jedź na emigrację, uciekaj przed karą

Wisi nad tobą miecz Damoklesa

My tutaj czekamy, cierpliwie lecz z wiarą

Znajdziemy sposób na Alcybiadesa

Sprawiedliwość odroczona na dwa i pół roku

Kupiłeś chwilę, ale nie nazbyt długą

Lecz po powrocie oczekuj wyroku

Za to, że byłeś obcego sługą

Dość długi wierszyk jak na tego łotra

Choć zasługuje na rymy nikczemne

Cóż powie Donald, gdy spotka Piotra?

Tam jego kłamstwa będą daremne

*Kraina historyczna w Europie Zachodniej