Imperium - Polski (10) - Strażnicy EDENU

Rozważając kwestie tworzenia odrębności regionalnej państw Europy Środkowo-Wschodniej, gdzie Polska, z natury rzeczy, winna odgrywać wiodącą, a przynajmniej istotną rolę, nie trudno zauważyć, że konieczne jest już na wstępie określenie relacji z sąsiadami.

Bazowanie na elemencie narodowym niesie zagrożenia. Przede wszystkim Polaków jest zbyt mało, aby tworzyć strukturę regionalną. Po drugie, podkreślanie czynnika nacjonalistycznego, wzbudza zastrzeżenia wynikające z doświadczeń historycznych – Niemiec hitlerowskich i OUN/UPA.

Można spodziewać się, że w perspektywie czasowej, czynnik narodowy stałby się elementem niosącym zarzewie konfliktu. Tylko swobodny rozwój narodów tworzących dobrowolną wspólnotę, może być motorem regionalnego rozwoju.
Nazwa projektu – Strażnicy EDENU, świadomie odwołuje się do (E)lit (D)ucha (E)uropejskich (N)arodów , gdzie rola strażnika, a nie wojownika, jednoznacznie wskazuje zakres działania.

Tylko zachowanie tradycji daje możliwość sprostania wyzwaniom przyszłości. 
Właśnie takie przesłanki są źródłem apelu-wezwania kierowanego do wszystkich ludzi dobrej woli.

Apel 

Obserwowany stan rozchwiania systemu wartości leżących u podstaw kultury europejskiej związanej z cywilizacją łacińską, ma swe źródło w zaniku roli dotychczasowych elit – warstwy budującej społeczne relacje.

Nierealne i oparte na fałszywych przesłankach dążenie do utworzenia społeczeństwa wielokulturowego niesie ze sobą stan zagrożenia dla odrębności kulturowej Europy; zagrożony jest byt narodów realizujących wypełnianie życia społecznego ideami ukształtowanymi przez przodków, a będących naszym dziedzictwem.

Polska przez długi czas opierała się wypaczaniu przekazu tradycji i wprowadzaniu elementów obcych naszym zwyczajom. Nie przeszkadzała w tym nawet utrata państwowości, a przeciwnie, te właśnie ideały były budulcem zrębów II Rzeczpospolitej i jej niezwykłych sukcesów.

Można twierdzić, że właśnie dlatego elity Narodu Polskiego zostały fizycznie wyeliminowane świadomą działalnością okupantów w czasie II Wojny Światowej, a później jeszcze bardziej zbrodniczymi poczynaniami warstwy, która cynicznie przyjęła rolę „elity” i swymi działaniami prowadziła do niszczenia narodowej substancji. 

Brak elit czyni naród bezbronnym wobec wieloaspektowej indoktrynacji kulturalnej. 
Istnieje pilna potrzeba podjęcia działań, których celem jest odtworzenie Duchowej Elity Narodu. To dzieło winno w równym stopniu tyczyć wszystkich Narodów Europy, wszak, wobec najlepiej zachowanego przywiązania do tradycji, rola polskich regulacji, bazująca na doświadczeniach unii polsko-litewskiej, winna być szczególnie eksponowana.

Dzieło to wymaga trudu i wysiłku najbardziej patriotycznie nastawionych jednostek, świadomych poczynań i ukierunkowanych inicjatyw, w procesie stanowiącym zadania dla pokoleń. 
Tylko dlatego, znając swe słabości i braki, możemy zwrócić się z wezwaniem o wsparcie projektu – bo ma to być dzieło wszystkich ludzi, którzy we wzorze tworzonym przez polską kulturę, widzą szanse dostosowania do współczesnych wyzwań stojących przed społeczeństwem. 
Zasady leżące u podstaw organizacji życia społeczeństwa w całej 1000-letniej historii związane były nauczaniem Kościoła Katolickiego, gdzie cywilizacja łacińska, oparta o prawo rzymskie, filozofię grecką i chrześcijański personalizm, miała istotne wpływy.
Jeśli w Narodzie Polskim i polskości upatrywać inicjacji procesu i inspiracji w tworzeniu rozwiązań, to takie samo zadanie stoi przed innymi narodami, gdzie ich własne doświadczenia, dostosowane do lokalnej specyfiki, winny stanowić bazę dla budowanej wspólnoty narodów.

Niech u podstaw wspólnoty leżą:

- Naród i przynależność do wspólnoty narodowej są podstawowymi wartościami każdego człowieka; podstawowym obowiązkiem jest dbałość o zachowanie tradycji, pogłębianie wiedzy historycznej i obrona przed bezpodstawnym poniżaniem godności Narodu. Jest także obowiązkiem przyczynianie się do tworzenia więzi między narodami na zasadach określonych przez wspólnotę idei.

- Wszelkie relacje winny bazować na przekonaniu, że wszyscy jesteśmy równi wobec Boga i innych ludzi, a przejawy rasizmu i ksenofobii piętnowane i eliminowane.

- Poprawa bytu materialnego społeczeństw winna być związana z tworzeniem relacji, które zapewniają najbardziej wszechstronny, indywidualny rozwój duchowy każdej osoby. Prymat osoby, czyli personalizm, to dobro nadrzędne.

- Rodzina, to podstawowy element społeczeństwa spełniający rolę nośnika ciągłości pokoleniowej i kulturowej. Spełniane zadania wymagają szacunku i najwyższej troski o utrzymanie tej instytucji jako czynnika kształtującego społeczeństwo i jest narodową powinnością. Rola kobiety winna zyskać przynależne jej miejsce – równoprawnego partnera, a trwałość rodziny przedmiotem szczególnych starań, gdyż tylko w takich warunkach można uzyskać zadowalające wyniki wychowawcze i krzewić uczucia patriotyzmu. 

Ruch nie ma charakteru politycznego i nie jest nastawiony na uczestnictwo w bieżących wydarzeniach społecznych.