Nawet nienawidząc Boga i Polski

Pozwolę sobie nie zgodzić się z Księdzem Profesorem w materii szkoły w okupowanej przez Niemców Polski vs. szkoły czasów Gomułki.

Niemcy dążyli do wyniszczenia Narodu Polskiego, do sprowadzenia go w najlepszym razie do roli posłusznej służby. Szkoła w PRL Gomułki, mimo zindoktrynowania, miała wyrazisty cel patriotyczny, starała się wykształcić kadry, a jej struktura: SP, zawodówka, technikum, LO / szkoła wieczorowa - dobrze spełniała swoją rolę. Kto chciał się uczyć, to się nauczył, poszedł do szkoły średniej maturalnej, a nawet na studia. W moich czasach (lata siedemdziesiąte/osiemdziesiąte) studentów było 400 000, a teraz 2 000 000. To co, poziom intelektualny społeczeństwa wzrósł pięciokrotnie?

Gomułka jaki był to był, z Kościołem też walczył, ale czuł się gospodarzem Polski i o nią się troszczył, jak umiał, jak go wychowano w robotniczym domu. Towarzysze się go bali, bo był zasadniczy i urągliwy. Oszczędny. Jak trzeba było się wykłócać z Chruszczowem czy Breżniewem (początkowo Gomułka był dla niego autorytetem), to się wykłócał o polskie sprawy. O Ziemie Zachodnie, zwane SŁUSZNIE  Odzyskanymi dbał szczególnie, a łatwo nie było. Nawet zapłacił za t wcześniej uwięzieniem czy też raczej izolacją. 

Licea trzymały poziom, pewnie też dlatego, że było sporo jeszcze przedwojennych nauczycieli, albo ich rzetelnych uczniów. Z czasem jednak i sól wietrzeje. A dzisiaj szkoła jest wywracana na nice przez tę "dolores ibauri" (rewolta hiszpańska 1936), która pełni funkcję ministra edukacji.

Religia w polskiej szkole po latach został PRZYWRÓCONA, a nie wprowadzona. A teraz chce się ją wyrzucić, no bo jest modlitwa, jest krzyż. diabła to bardzo drażni. I jego ziemski personel.

skończyłem natomiast za Gierka. I każdy wiedział, że co prawda partia nie chce religii w szkole, ale naszym patriotycznym obowiązkiem jest chodzić do "salki przy kościele". Oczywiście klasy były łączone rocznikami z całej parafii. W mojej akurat były 4 szkoły podstawowe i tyle samo średnich. Przyjaźnie, jakie się wtedy zawiązały, często jeszcze trwają. Dzisiaj natomiast religia stała się zwykłym przedmiotem... Pamiętam, że podobnie było z łaciną w liceum. Kiedy tylko stała się nieobowiązkowa przestałem chodzić. Dopiero na studiach musiałem nadrobić zaległości.

Jestem trochę młodszy, znacznie młodszy, ale wojnę wspominam świeżą pamięcią moich rodziców i ich rodziców. A gdy człowiek wychowany jest po polsku, a rodzice nie boją się prawdy to okupacja niemiecka zlewa się z rosyjską w ciągłą historię, która trwa jak jedno pasmo splotu polskiej cywilizacji chrześcijańskiej ze sznurami pasm różnych odmian tego samego europejskiego totalitaryzmu.

Rodzice byli niezwykle aktywni intelektualnie, tato urodził się w rosyjskiej niewoli, skąd z rodzicami byli repatriowani dopiero w 1924 roku. Mniejsza o szczegóły.
Istotny jest wniosek, który jest moim własnym przekonaniem

Otóż w Europie nigdy nie pojawiła się żadna tradycja demokratyczna, a jeżeli już, to przejawiała się przebijając przez dominantę totalitarnych cywilizacji i tradycji monarchii absolutnych. Mówiąc krótko - historia Europy jest historią rodów cesarskich i ich imperiów.

Zupełnie inna odmiana demokratycznej cywilizacji chrześcijańskiej w bólach i europejskim niezrozumieniu kształtowała się w naszej polskiej przestrzeni historycznej chyba od czasu statutów wiślickich Kazimierza Wielkiego - albo jeszcze dawniej

A różnica między tymi formacjami jest podobna do takiego dylematu jaki następuje wtedy, gdy się komuś pomiesza MONTESQUIEU z MACHIAVELLIM

Sam jestem nauczycielem w technikum. Uczę przedmiotów zawodowych, więc na nauczanie Religii patrzę z pewnej perspektywy. 

Przyznam, że kiedy w latach 90-tych Religię wprowadzano z powrotem do szkół, jako świeży absolwent uczelni i uczestnik katechezy w salkach, nie byłem entuzjastą tego pomysłu. Mimo powiązania z Duszpasterstwem Akademickim uważałem, że wyprowadzenie Religii z salek spowoduje rozpad grup i wspólnot parafialnych, a to, co było dla mnie imperatywem wynikającym z wiary, stanie się jedną z kolejnych obowiązkowych lekcji szkolnych i może zniechęcić młodzież. 

Jednak już rozmowy z moimi krewnymi, którzy argumentowali, że lekcje Religii w szkole są dla nich ułatwieniem, bo nie trzeba osobno prowadzić dzieci popołudniami do salek i są pod opieką szkolną, zmieniły moje podejście, przynajmniej od strony organizacyjnej. 

Dalej niestety uważam, ze przeniesienie Religii do szkoły spowodowało zastój grup przyparafialnych. Ale z drugiej strony, już jako nauczyciel, widzę, że udział księdza czy katechety w życiu szkoły daje szkolnej społeczności duże bogactwo. Np. w mojej szkole owocuje to kółkiem teatralnym, a nasz świecki katecheta jest jednocześnie wyjątkowo uzdolnionym autorem scenariuszy i tekstów do występów zarówno w stylu jasełek, a i związanych z uroczystościami patriotycznymi. Ważne są spotkania opłatkowe, ale i oprawa rekolekcji. Wbrew pozorom młodzież jest nimi zainteresowana, a tak licznej grupy ministranckiej jak na rekolekcjach, może chyba pozazdrościć nasz biskup podczas uroczystości w katowickiej katedrze. Wiele oczywiście zawdzięczamy wspaniałym księżom i naszemu katechecie. Znając życie, nie wszędzie takich mają.

A teraz kilka słów na temat pomysłów pań minister. Plan łączenia katechezy w grupy składające się z różnych roczników szkolnych są czystym absurdem. Przecież na każdym poziomie edukacji jest osobny zakres materiału. Gdyby podobny pomysł wprowadzić w moim przedmiocie, elektrotechnice, to na jednej lekcji musiałbym jednocześnie omawiać podstawowe prawa takie jak prawo Ohma czy prawa Kirchhoffa, budowę linii przesyłowych energetycznych, zabezpieczenia instalacji mieszkaniowej i np. działanie silników elektrycznych. JEDNOCZEŚNIE! Nikt z tego by nic nie wiedział. Bo pierwsze prawa są konieczne, żeby zrozumieć kolejne partie materiału. Jak zrobić to tak, żeby starsi nie słuchali kolejny raz o podstawach, a młodsi nie siedzieli jak na tureckim kazaniu słuchając o zaawansowanej technologii? Poza tym, każdy z tych działów wymaga czasu, więc ucząc 3 kolejne roczniki w tym systemie, powinienem mieć 3 razy więcej godzin! Przypuszczam, że podobnie jest z nauką Religii. Nie można robić z niej grochu z kapustą. 

Owszem, jeśli w danej klasie jest mało chodzących na Religię, to można połączyć kilka równoległych klas. To nawet jest stosowane w mojej szkole. Tyle, że współczuję dyrektorowi, który musi ułożyć plan zajęć pozwalający na takie łączenie. 

Kolejny pomysł, to Religia na pierwszej lub ostatniej lekcji. Pomysł sam w sobie już zachęca młodzież do rezygnacji z lekcji, bo albo chcą się wyspać, albo chcą być wcześniej (a w szkole średniej lekcje kończą się czasem o 17 czy 18) w domu. Ale i dla szkoły to  problem. W technikum, jeśli jest blok zajęć pracownianych np. 4 czy 6 godzinny, to przy braku nauczyciela, np. z powodu choroby, często trudno zorganizować zastępstwa. Wtedy często klasa bywa zwolniona wcześniej do domu. A jak po pracowni jest Religia? Ups... Klasy nie da się zwolnić, więc trzeba na siłę znaleźć te zastępstwa. Problem przede wszystkim znowu dla dyrekcji. Bo o ile można znaleźć kogoś kto ma jedno czy dwa okienka i może przyjść na zastępstwo, to już 6 nauczycieli z okienkami nie tak łatwo znaleźć. No, to może katecheta może wcześniej zrobić swoją lekcję? Pewnie tak, skoro i tak pracuje tylko rano i wieczorem. Tylko co, jeśli klasa jest łączona z kilku oddziałów? I znowu klops.

Lewaczki z MEN nie mają chyba pojęcia o pracy szkoły. Zaślepia je ideologia i nie potrafią dopasować swoich pomysłów do prawideł zasad dydaktyki i organizacji życia szkolnego. Może to wynikać z zaślepienia, ale też i z braków intelektualnych tych pań. 

Miałem okazję spotkać się z jedną z pań wiceminister, ale te przeżycia t materiał na dłuższy osobny tekst.