Jak nie szablą, to kropidłem

Nawoływanie do waśni i przemocy nie jest dobrą rzeczą. Co innego, gdy nas ktoś napadnie. Wtedy szable w dłoń i… goń, goń, goń.
Polska od 300 lat żyje w stanie ciągłego napadu ze strony Rosji i Niemiec. Jeśli ktoś pomyśli, że to nasza polityka jest problemem, to trzeba przypomnieć, że kiedy Polska znikała z mapy Europy, obydwa państwa skakały sobie do gardeł, wywołując ogólnoświatowe masakry. Po prostu jedne narody mają elity, które załatwiają większość spraw przy stole albo w alkowie – to Polacy. Inne – Niemcy i Rosjanie – muszą na kogoś napaść albo przynajmniej go zdominować. Rosjanie na ogół robią to w imię pokoju i przyjaźni, a Niemcy – demokracji albo praworządności. W 1920 roku korpus przyjaźni i pokoju dotarł aż pod Warszawę, by przekonać się, że światowa rewolucja taka światowa od razu nie będzie. Niestety, niecałe dwadzieścia lat później demokratycznie wybrany Hitler przyniósł nam swoją praworządność, a pomógł mu miłujący pokój wujaszek Stalin, okazujący braterską pomoc sąsiednim narodom. 
Nie wiadomo, co będzie bardziej trwałe: starty wojenne czy ta cholerna propaganda, że Niemcy to kraj w pełni cywilizowany, mający najwyższe standardy demokratyczne, a Rosja ma prawo panować nad wszystkim wokół, bo nas wyzwoliła od Niemców. Zresztą mimo pewnej logicznej sprzeczności tych twierdzeń oni w swoich zapędach podboju świata dalej się wspierają. 
Ale dosyć narzekania. W 1918 roku odzyskaliśmy niepodległość, w 1920 obroniliśmy Polskę i resztę Europy, a w 1980 rozpoczęliśmy proces rozmontowywania imperium sowieckiego, który wreszcie zakończył się naszym zwycięstwem. Kogo więc dzisiaj „gonić”?
Z bolszewikami jest jak z opętanymi. Zdaje ci się, że złych pogoniłeś, a oni przechodzą dalej. Rozwiązaliśmy bezpiekę, to jej ludzie rozleźli się na gospodarkę, media i politykę. Już dwanaście lat, jak Macierewicz rozgonił WSI, a jej oficerowie w najlepsze brylują w mainstreamowych mediach, a nawet pojawiają się w ważnych instytucjach państwowych. Okazało się, że w Sądzie Najwyższym też przetrwali. Czyste opętanie. Zresztą wystarczy czasem posłuchać sędzi Gersdorf, by mieć wrażenie, że wydobywa z siebie dźwięki znane z filmu „Egzorcysta”. Żołnierze w 1920 roku wiedzieli, co robią, gdy na czoło kontrataku wysłali księdza. Do Sądu Najwyższego trzeba wysłać kapłana uprawnionego do przeganiania złego. Będzie to pewnie skuteczniejsze niż kolejne poprawki do ustawy. Na widok wody święconej wielu od razu wyfrunie przez okno, inni zaczną wierzgać kopytami i walić ogonem. Ostatecznie spod sędziowskich tog wyskoczy czysty bolszewik, uwalniając od ciężaru opętania przyzwoitych ludzi. Może zresztą takie kryterium uznania za sędziego – nie po wieku, lecz po egzorcyzmach – Unia Europejska zaakceptuje? Jak nie – to kropidłem po Timmermansie, Junckerze i Mogherini. Ciekawe, co by z nich wyskoczyło? Bolszewik bywa równie dobrze zaszyty jak czort i trudno go znaleźć, a niespodzianki bywają szokujące. 

PS Prośba do egzorcysty: jak będzie jechał do sądu, niech po drodze machnie parę kropelek w kierunku Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Tam na pewno będzie słychać tylko łopot anielskich skrzydeł, ale przecież święcenie nigdy nie zaszkodzi. 

Tomasz Sakiewicz

redaktor naczelny Gazety Polskiej i Gazety Polskiej Codziennie

Tekst pochodzi z najnowszego tygodnika "Gazeta Polska" nr. 33; data: 14.08.2018.