GARŚĆ SPOCONEJ ZIEMI

Obrazek użytkownika Lwow47
Kraj

 

 

przesypuję rękami garść spoconej ziemi

odwieczną tajemnicę naszego wzrastania

w niej jest przecież zamknięte całe nasze życie

od chwili narodzenia aż po czas rozstania

 

w niej się przecież rodziła pierwsza myśl i słowo

pierwsza radość i smutek ból i zachwycenie

pierwsza odwaga trudu odmierzanych kroków

pierwsza miłość i wiara… prawda i sumienie

 

przesypuję rękami garść spoconej ziemi

to z niej wyrasta łąka drzewo oraz knieja

ta nieśmiertelna zieleń która nas otacza

silniejsza od śmierci w ziarnie życia nadzieja

 

rozgniatam czule w rękach garść spoconej ziemi

patrz! ty ze mnie powstałeś…z ducha…bożej woli

myśl się we mnie kołacze to z tej garści prochu

niezgłębioną przyszłością cudu ludzkiej doli

 

cud życia posplatany w warkocze istnienia

przyrody co otacza więzami współ trwania

ta harmonia stworzenia od świtu do świtu

co tę wielkość Stwórcy dziełami odsłania

 

przesypuję rękami garść spoconej ziemi

co od trudu stworzenia myśli moje tworzy

aby zostać to garścią co zmienia się w życie

i życiem co się prochem przed Bogiem położy…  

 

 

Twoja ocena: Brak Średnia: 5 (12 głosów)

Komentarze

i emocji wiersz, polskiej wrażliwości i tęsknoty ...

Vote up!
7
Vote down!
0

Cognoscetis veritatem, et veritas liberabit vos --- Poznajcie prawdę, a prawda was wyzwoli.

#1571443

Pozdrawiam serdecznie!  Kłaniam się - piórem do ziemi - po polsku.Kazimierz

Vote up!
4
Vote down!
0
#1571468

pierwsza i .... jedyna prawda

Piekne

Vote up!
4
Vote down!
0

Gosia

#1571502

Przepiękne!

Vote up!
0
Vote down!
0

parodystka

#1571561

ukłony zadumane i wzruszone z Trójkąta TRZECH Cesarzy :)

 

Vote up!
0
Vote down!
0

gość z drogi

#1571569