OJCZYZNA W TYCH TRZECH SŁOWACH NAJŚWIĘTSZE PRZYMIERZE

niczym kruki i wrony – kłamcy w czarnych togach

zlatują się wrzaskliwie na wiecu Europy

jakby poczuły zapach znowu krwi nad Wisłą

roznoszony przez zdradę jak smrodliwe tropy

nad Wisłą znowu wrzesień powraca pamięcią

ranki mokre od rosy i nocnego chłodu

w Tych co noszą w pamięci dawne blizny wojny

krwawi się jarzębina pamięcią Narodu

wrzesień wpisany ciasno w każdy dzień rozpaczy

od pierwszego wystrzału i śmiertelnej rany

do zbiorowych mordów oraz zdrady Polski

nakrytej butem kłamstwa dla Prawdy zdeptanej

wciąż ta sama agresja przeciw wolnej Polsce

germańska wroga buta w bolszewickiej parze

oraz śmiertelny taniec na polskich mogiłach

póki Bóg zagniewany wrogów nie ukarze…

nad Wisłą znowu wrzesień - pamięć wielką blizną

przyklęka paląc znicze wśród tablic gdzie groby

serca kościołów dzwonią sumieniem co woła

nienawiść znów objawem tej strasznej choroby

zmów siedemnasty września wspomnieniem przed nami

blizny co się otwiera i jak stygmat krwawi

banderowska nienawiść stała się doktryną

i morderców zmienionych w bohaterów sławi

gorzki owoc jesieni kusi z drzewa złego

wolność co zapomniała Honoru i Boga

cieszy się pozorami unijnej wspólnoty

robaczywym owocem rzucanym przez wroga

ci co chcą zepchnąć naszą pamięć w zapomnienie

by uczynić z Polaków katów nie ofiary

niech staną w prawdzie przed sądem Historii

to ona będzie wyrokiem i ramieniem kary…

wrzesień kołysze w zniczach płomień naszej wiary

Bóg -  wsłuchuje się w nasze prośby i pacierze

Honor - wciąż obok Boga przyklęka w modlitwie

Ojczyzna - w tych trzech słowach najświętsze przymierze!