DWA TEATRY...

scena jest ogromna od Bugu do Odry

i zamysł na miarę co budzi zdziwienie

ideę tylko trudno odczytać w tym splocie

dwa teatry na jednej politycznej scenie

oto pełna sprzeczności ta i tamta rola

grana w kostiumach obrońców sumienia

w karczemnym brzęku chytrze liczonej mamony

z suflerskiej budy szelest sensu przedstawienia

no bo nie polska racja jego bohaterem

jak w mgle smoleńskiej można zrozumieć niewiele

podział na zdrajców patriotów i gojów

tego spektaklu chyba jest prawdziwym celem

miłość z nienawiścią pomieszana równo

miłosierdzie z pogardą i chciwość z głupotą

za kulisami ciemno i niewiele widać

a dla widzów naiwność jest największą cnotą

klakierzy się zmieniają…duszno na widowni…

pozory tak prawdziwie zmysły bałamucą

że wszystko się zmieszało nikt nie wie gdzie Prawda

w Narodowym Teatrze marsz żałobny nucą…

nie ma jak wyjść z widowni…drzwi zabite głucho…

został jeszcze Akt jeden…Scena zakończenia…

i pytanie czy była to Prawda o Polsce?

Czy wymysł autora tego przedstawienia?!