DOM

Przecież i ja — ziemi tyle mam,

Ile jej stopa ma pokrywa,

Dopokąd idę!…

                                                C. K. Norwid

gdzie jest ta stopa ziemi która moim domem

i ta granica która przed wrogiem mnie broni

klękam Panie! pod niebem ogromnym wysokim

moim domem jest miłość niech ona mnie chroni

przelatują nade mną wysoko obłoki

jak anioły skrzydlate nad zadartą głową

pytam o najważniejsze... pytam o najdroższe…

moim domem Twe prawo oraz Twoje słowo

patrzę na Twoje znaki... na ziemi... na niebie…

myśl opartą w modlitwie jak plecak sposobię

bo gdy wrócę z wędrówki po nieznanym świecie

moim domem jest bliźni który mieszka w Tobie

wciąż jestem w drodze przygarbiony czasem

ojczyzny mojej trudnym naznaczony losem

horyzont wciąż przesuwa granicę nadziei

moim domem jest wiara którą w sobie niosę

gdy z pustymi rękami bezbronny i słaby

dzisiaj padam bo przemoc świata mnie zniewala

na progu Twego serca  klękam Panie Jezu

moim domem modlitwa która mnie ocala

stawiam więc dom z miłości oraz Twego prawa

słowa co w bliźnim w wiary zamienia się Ciało

Panie!  niech moim domem na zawsze zostanie

Twe wielkie miłosierdzie co mnie ochraniało…