DOPÓKI NIE CZUJEMY TRUPIEGO ZAPACHU...

świat jest już znieczulony narkotykiem mamony

widokiem nieszczęścia z wygodnego fotela 

i serce mamy nieczułe jako oko kamery

w bankach wypatrujemy naiwnie zbawiciela

potrzebne nam partnerstwo nie miłość i wiara

pycha w nas jest większa od przykazań Boga

sumienie nam niepotrzebne za to jest tabletka

oraz szeroko otwarta do nieszczęścia droga

dopóki nie czujemy trupiego zaduchu

dymu zgliszczy oraz  pocałunku płomienia

lekceważymy dramat i nieszczęścia innych

nie słuchamy rozumu Boga i sumienia

nie czekaj na śmiertelny pocisk z moździerza

który wpadnie przez okna w środek twego domu

wtedy będzie za późno na płacz i zgrzytanie

lęk i przerażenie nie pomoże nikomu

przed nami jeszcze wielkie znaki zapytania

o nasze jutro przyszłe lata i marzenia

ci co cyrograf zdrady kiedyś podpisali

miech spłoną pod ogniem piekielnego płomienia

lecz może to przekleństwo ta Apokalipsa

zmęczonego już serca co woła do ludzi

daj Boże by to była tylko wyobraźnia

co niepotrzebnie trwogą moje serce budzi…