33-1, czyli Naga Broń postkomuny

Wielokrotnie zapowiadana przez TW Bolka rewolucja, w wyniku której postkomuna odzyska utracone koryto, zaś on sam znów będzie brylować na salonach – ku rozpaczy sił postępu III RP nie może dojść do skutku. Pomimo wielu skoordynowanych z KOD-em akcji postkomuny, kodziarze zmuszeni byli zwinąć namioty sprzed Kancelarii Premiera, a zapowiadana – wielomilionowa demonstracja kobiet, zakończyła się na liczbie 100 tysięcy. I to w całym kraju.

Jeszcze mizerniej wypadła demonstracja nauczycieli z ZNP, których w samej Warszawie miało być 25 tysięcy – nie licząc rodziców i dzieci, zaproszonych na demonstrację przez agitatora KOD-u Broniarza. Demonstrantów było około tysiąca, więc trzeba było zrezygnować z zamiaru opanowania ministerstw, w tym Ministerstwa Finansów, gdzie ponoć ukrywane jest Złote Koryto. Obiekt westchnień postkomunistycznej nomenklatury…

W tej tragicznej sytuacji, gdy siłom postępu nie udało się spłacić Caracalami zobowiązania wobec Francji z tytułu poparcia Donalda Tuska na Króla Europy – postkomunie pozostała już tylko Naga Broń postkomuny, czyli list otwarty 33-1 opozycjonistów do Prezydenta Dudy. Pod listem nie podpisał się bowiem Lech Wałęsa – idol kodziarzy. Naga Broń postkomuny, czyli jej nomenklatura, broniąca zdobyczy okrągłego stołu, to:

Konrad Bieliński, Jerzy Borowczak, Jan Ciesielski, Józef Duriasz, Halina Flis-Kuczyńska, Władysław Frasyniuk, Stanisław Handzik, Ewa Hałuszko, Stanisław Huskowski, Zbigniew Janas, Tadeusz Jedynak, Jan Kofman, Henryka Krzywonos-Strycharska, Waldemar Kuczyński, Bogdan Lis, Jan Lityński, Krzysztof Łoziński, Andrzej Milczanowski, Ewa Milewicz, Piotr Niemczyk, Stefan Niesiołowski, Edward Nowak, Janusz Onyszkiewicz, Wojciech Onyszkiewicz, Józef Pinior, Krzysztof Pusz, Jan Rulewski, Ernest Skalski, Grażyna Staniszewska, Barbara Toruńczyk, Henryk Wujec, Ludwika Wujec.

Język opozycyjnej nomenklatury postkomuny nie odbiega od ogólnego tonu osobników odciętych od koryta, przy którym heroicznie trwali przez ostatnie 25 lat. Tzw. opozycyjna nomenklatura, która zgodnie ze słowami tow. Cioska przesiadła się po „okrągłym stole” do eleganckich limuzyn po podzieleniu się władzą z komunistami – oczywiście wyraża zaniepokojenie obecną sytuacją polityczną w liście do Prezydenta. Dodajmy, do Prezydenta, który nie jest Bronisławem, który zatrudniał takich wybitnych opozycjonistów jak Lityński, Wujec...

Utrata koryta siłą rzeczy doprowadziła do obłędu sygnatariuszy listu, którzy piszą o "ideowym nawrocie do czasów sprzed 1989 r.". Prezydentowi Dudzie zarzucają umacnianie tego systemu i podkreślają, że obóz rządzący wysługuje się ugrupowaniami, "których program i praktyka niebezpiecznie zbliża się do faszyzmu", a historia "na wzór bolszewicki" staje się elementem propagandy…

Prezydent, jako osoba taktowna nie odpowiedział na ten list, gdyż z reguły nie dyskutuje się z osobnikami, którzy kwalifikują się do leczenia zamkniętego. Na ten list odpowiedział jednak Andrzej Gwiazda stwierdzając: Ich tekst wprawił mnie w osłupienie. Jest potwierdzeniem starego porzekadła, że degrengolada polityczna powoduje degrengoladę umysłową…. Czytając takie teksty stawaliśmy zawsze przed dylematem: agent czy idiota. Z szacunku dla ludzi tłumaczyłem to raczej agenturą, nie głupotą…

Na list opozycyjnej nomenklatury odpowiedziało Stowarzyszenie „Godność” z Gdańska, kierowane przez legendarnego opozycjonistę Czesława Nowaka: Jesteśmy oburzeni butą i hipokryzją bijącą z listu 32 byłych opozycjonistów… Nie obrażajcie się na naród, który nie wybrał tak jak wy byście chcieli. Wspólnie walczyliśmy o demokrację, więc ją szanujcie.

No cóż. Może i wspólnie walczyliśmy. Ale jak pamiętam – pośród nas byli i tacy, którym wcale nie marzyła się wolna Polska. Oni – obecni sygnatariusze listu - chcieli koncesji od komunistów. Dlatego po 1989 roku stali się częścią nomenklatury III RP.

Teraz stali się Nagą bronią postkomuny: w liczbie 32 + 1….

Liczba 33 to nic w porównaniu do ok. 1500 osób, które uzyskały status działacza opozycji demokratycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych . Jest nas wystarczająco dużo by już nigdy postkomuna nie podniosła głowy. Bo nasze drogi rozeszły się na zawsze, czego potwierdzeniem jest wasz list do Prezydenta Dudy.