Nowy, globalny cyberatak hakerów

Andriej Sołdatow, rosyjski ekspert od tajnych służb, opowiada o roli Moskwy w atakach hakerskich i przeciekach oraz o tym, że Kreml zamierza zakłócić również niemieckie wybory parlamentarne.
Sołdatow uważa, że Niemcy są uważani w Rosji za "kotwicę Unii" i dlatego są celem Kremla
Hakerskie ataki na USA w trakcie kampanii wyborczej miały być zemstą za "Panama Papers" - twierdzi Sołdatow
Rozmówca "Der Spiegel" podkreśla, że rosyjskie cyberataki dopiero po 2014 zaczęły mieć "profesjonalny" charakter
Od prawie dwudziestu lat zajmuje się pan rosyjskimi służbami i ich umiejętnościami technicznymi. Znalazł pan poszlaki wskazujące na to, że podczas kampanii wyborczej przed wyborami do Bundestagu pojawią się podobne próby wpływania i zakłócania, jak w USA, a ostatnio we Francji?
Może tak niestety być. Po amerykańskiej kampanii wyborczej wydawało się, że nastąpi okres względnego spokoju, ale ten się już skończył. Przeciek dotyczący Macrona, jaki pojawił się tuż przed wyborami we Francji, pokazuje, że Kreml zdecydował się niestety kontynuować swoje dzieło. Uważam za wysoce prawdopodobne, że próby te dotkną teraz Niemcy.

Jak doszedł pan do takiego wniosku?

Z perspektywy Kremla Niemcy są stabilnym jądrem i kotwicą Unii Europejskiej, a Moskwa jest opętana chęcią zaszkodzenia UE. Chce ją osłabić, zirytować, zdestabilizować – taki jest cel.

Pani kanclerz dobitnie ostrzegła niedawno Putina przed mieszaniem się w niemiecką kampanię wyborczą. Nie zrobiło to na nim żadnego wrażenia?

Po doświadczeniach z USA i Francją wielu na Kremlu ma poczucie, że nie będzie żadnych negatywnych konsekwencji, warto więc podjąć taką próbę. Ostrzeżenia i sankcje nie działają odstraszająco, pokazały to przecieki we Francji. Nie słyszałem, by potem wydalono stamtąd rosyjskich dyplomatów. Poza tym duże tradycyjne partie w Niemczech nie doceniają władzy mediów społecznościowych. Nie są specjalnie obeznane z technologią i trzymają się od niej raczej z daleka. Kreml postrzega to najwyraźniej jako szansę zdobycia tam silnego wpływu.

We Francji i USA wycieki i kampania dezinformacyjna w mediach społecznościowych miały najwyraźniej pomóc siłom populistycznym. Czy podczas walki wyborczej w Niemczech będzie podobnie?

Również tu będzie się mocno stawiać na powszechną niechęć do establishmentu i elit oraz na ruchy i partie, które wykorzystują to uczucie.

Eksperci z branży IT i zachodnie służby główną odpowiedzialność za hakerstwo polityczne w USA, Francji, a także w niemieckim Bundestagu przypisują ugrupowaniu, które nazywają Fancy Bear i zaliczają je do strefy wpływów rosyjskiego wywiadu wojskowego GRU. Czy trafna ocena?

Znam ich dowody, polegają one na elektronicznym szukaniu śladów i wyrafinowanej kryminalistyce, ale również ona ma swoje granice.

Dlaczego więc jest pan tak pewien, że za owymi atakami stoi rzeczywiście Rosja?

Dzięki kryminalistyce cyfrowej można dokładnie ustalić, z jakiego kraju pochodzi atak, a także stwierdzić, czy sprawca jest wspierany przez państwo. Wielu ekspertów doszło do wniosku, że w tych przypadkach napastnicy pochodzili z Rosji i mieli poparcie swego państwa. Nie zdołano dokładnie ustalić, jaka państwowa instytucja za tym stoi. Ale koniec końców nie jest takie ważne, czy owi hakerzy noszą mundury, czy też nie.

W swojej książce nie pozostawia pan wątpliwości, że u szczytu owej struktury dowodzenia stoi osobiście prezydent Putin. Twierdzi pan nawet, że zna motywy jego działań.

Z moich badań wynika, że ataki hakerskie i przecieki w trakcie amerykańskiej kampanii wyborczej nie były planowaną od dawna strategią. Stanowiły reakcję na opublikowanie "Panama Papers", w których jedną z najważniejszych demaskacji były miliardy przyjaciela Putina, Siergieja Roldugina. Kreml uważał, że stoją za tym amerykańskie interesy, i uznał to za atak, na który musi odpowiedzieć. Putin kierował się chęcią oddania ciosu, działał z zemsty.

Przecieki dotyczące Macrona najwyraźniej mu nie zaszkodziły, nie było w nich materiału do skandalu. W przypadku danych, jakie w 2015 roku wypłynęły z Bundestagu, było podobnie. Czy nowa metoda "najpierw cyberatak, potem przeciek" prowadzi więc do oczekiwanego efektu?

Trzeba wziąć tu również pod uwagę oddziaływanie wewnętrzne, w samej Rosji. Największym sukcesem Kremla jest to, że Rosja zaczęła być nagle postrzegana jako silny gracz na arenie międzynarodowej, który może wywierać wpływ na wybory na całym świecie. Niektórym chodzi głównie o zademonstrowanie, że z Rosją trzeba się liczyć, że przynajmniej w cybernetyce jest ona superpotęgą. Dla Rosjan to sprawa emocjonalna i bardzo ważne jest dla niej, aby być właśnie tak postrzeganą na arenie międzynarodowej. Sprawia to, że sytuacja staje się tak trudna do przewidzenia i niebezpieczna.

Oficjalnie rosyjski rząd gwałtownie zaprzecza, by miał coś wspólnego z cyberatakami, takimi jak ten na Bundestag, czy też przez media społecznościowe wywierał wpływ na wybory w innych krajach.

Z punktu widzenia Kremla wspaniałe jest to, że zawsze można obwinić kogoś innego i zaprzeczyć własnej odpowiedzialności. Rosyjski rząd zrozumiał to już dawno, w 1999 roku, gdy pojawiły się niezależne czeczeńskie strony internetowe i rosyjscy studenci zaczęli je atakować. Od tamtej pory Kreml ze zlecania takich cyberoperacji uczynił swoją strategię.

http://wiadomosci.onet.pl/kiosk/putin-kieruje-sie-checia-zemsty/17e4ntg