Smród

Nie czujecie tego. Trzeba na pewien czas wyjechać i po powrocie to się czuje. Przez parę dni tylko. Potem to powszednieje.

Długo już jestem w domu. Więc tytułowego smrodu już nie odczuwam. Jednakże warto przypomnieć tą impresję z przed czasu. Bo nic się nie zmieniło. Nasz wspaniały płemieł jest trwały i niezmienny, jak pomnik Lenina. Ale do czasu... Widzieliśmy przecież sami, co się z tymi pomnikami stało.

Wróciłem po pięciu tygodniach do Polski. Załapałem się w sobotę Lufthansą z Monachium do Gdańska, zanim jeszcze zaczęli strajk. Szczęściarz ze mnie. Niczego bardziej nienawidzę niż kiblowanie na lotnisku bez informacji, kiedy właściwie będzie lot. To czysty kawkizm.

W niedzielę rodzinny, słoneczy odpoczynek. Należało mi się.

Smród dopadł mnie już z rana w poniedziałek. Nieopatrznie uruchomiłem telewizor, a tam Tusk z Merkel udzielali wywiadu jakiemuś poważnemu Zeitung albo innemu Fernsehen. I co ten, dla mnie, rudy zdrajca plecie? Zauważyliście? Tak zwani poważni Europejczycy mają takie specjalne miny. Żeby można było ich odróżnić od reszty plebsu. Takie pełne zatroskania i ze wspaniałą wizją w oku. W szczególności można to zaobserwować u szkopskich polityków oraz samej górki z Brukseli. U nas to zmarszczenie czoła, ten wystudiowany namysł oraz słowa pełne troski opanował własciwie tylko Tusk. Dlatego własnie jest ulubieńcem Merkel, bo tak się zsynchronizowali. Bez dysonansów. Może jeszcze tylko Buzek ma odpowiednią kolekcję min. Właściwie jest to jedyne, co on posiada, bo w głowie raczej pusto. A Radzio Sikorski tak się stara, tyle trenuje, lecz co by nie robił, to zawsze mu duce wychodzi. Ale i tutaj byłi lepsi. Niedoścignienie Mussolinim leciał Krzaklewski. Sikorski jest tuż za nim.

No, ale miało byc o smrodzie. Rozkoszując się świeżą bułeczką jednym okiem zerkam w telewizor i jednym uchem nasłuchuję. Zaraz, co on pieprzy? Tusk stwierdza, a Makrela mu potakuje, że największym wrogiem całego świata, ba... galaktyki, jest ten wstrętny nacjonalizm i wszystko co się z tym wiąże. Jako nacjonalista i tradycjonalista nagle poczułem, że jestem Tuskowi wstrętny i pewnie jego ulubionej mentorce też. Cóż jest we mnie takiego wstrętnego? To, że kocham Polskę? Że chciałbym by wokół mnie byli szczęśliwi Polacy? Byśmy mieli poważne i sprawiedliwe rządy? Jak Boga kocham nie rozumiem tego Tuska.Czy on wolałby, żeby np. wokół mnie byli szczęśliwi Niemcy? To dobre w Bochum lub w Hamburgu. W Gdyni, czy w pobliskim Gdańsku już raczej nie. Abstrahując od tego, że tutaj jest to co najmniej historycznie śliskie.

Wstręt, często wiąże się ze smrodem. Czyli niby co? My nacjonaliści jak to on nazywa, a narodowcy, jak ja to nazywam, śmierdzimy Tuskowi?

A mnie wkoło śmierdzi coraz bardziej Polska rządzona przez Tuska. Policjanci w Gdyni, co spałowali jakichś młodych biznesmenów ( to wyodrębniona podgrupa młodych, wykształconych z dużych miast). Jak policja bierze się już za tłuczenie lemingów, bo kibiców się raczej boi, to przecież powinno być dobrze, nie? No jednak nie, bo oznacza to, że policja ma już krótki lont i nie może się doczekać prawdziwego pałowania.

W hipermarkecie, który odwiedziłem pusto. Piekna pogoda, więc może ludzie wybrali się już na plażę? Niestety, tylko forsy nie mają. Nie wykupują leków w aptekach. Reforma, jak to zwykle bywa, była dobra dla państwa, lecz zła dla obywateli. Jak byśmy nie wiedzieli, że biedny Tusk pracuje dla państwa, a nie dla obywateli. Oraz oczywiście dla Merkel, ale to robi z miłości a nie z obowiązku.

W hipermarkecie wydałem więcej niż pięć tygodni temu. Cud! Nie ma inflacji, a ceny rosną. Pewnie tak, jak za Gomułki, ceny traktorów spadają.

Pomyślcie, to są tylko refleksje z jednego dnia po powrocie do kraju. Poczucie fałszu, błota, pleśni i smrodu. Tak mnie ten Tusk tą swoją wypowiedzią od razu ustawił do pionu.

.