mule na szkle

"ujawniło się w nim coś bardzo... złego, samolubnego i podłego."

To, co złe ujawniło się znacznie wcześniej. Niestety, muszę to wyciągnąć, bo ta sprawa jest ilustracją intencji naszego drogiego europosła. Tajemnicą poliszynela jest, że właśnie środowisko rzeczonego stało za niesławną wielowątkową sprawą, nazywaną ogólnie "wanną Wassermanna". Wiem to z najlepszego, wiarygodnego źródła. To oni nadali sprawę GW, która ją skwapliwie wykorzystała do bezpardonowego uderzenia w samego śp. Zbigniewa Wassermanna, a także pośrednio w JKaczyńskiego i jego formację.
Nie uwierzę w gadanie, że "nie zdawali sobie sprawy z konsekwencji". Człowiek, który aspiruje do miana dobrego polityka, musi być odpowiedzialny i przewidywać skutki swojego działania. Zatem uderzenie w Wassermana miało na celu wygryzienie tego polityka z krakowskiego grajdołka. Dodajmy - człowieka, który zdobył sobie szacunek i zaufanie w Kraku.
Świętej pamięci Z.Wassermann i jego rodzina przeszli wielomiesięczne piekło nagonki medialnej, którą nakręciło środowisko pana europosła. Wtedy też p.Ziobro stracił u mnie wszystko, co zyskał przy okazji udziału w komisji dot. afery Rywina.
Wielu o tych faktach nie pamięta, albo nie chce sobie przypominać, co nie zmienia faktu, że takie działania miały miejsce i wiele mówią o człowieku. Posługując się insynuacjami i kłamstwami, czyli zwalczając najgorszymi ubeckimi metodami Z.Wassermanna - wroga (w mniemaniu europosła), p. Ziobro wprowadził zamęt i POdzielił środowisko krakowskiej prawicy, czym bardzo ją osłabił. Zatem nie chodziło mu o dobro wspólne, ale połechtanie własnych chorobliwych ambicji. Warto przy tym wspomnieć, że śp. Z.Wassermann okazał się człowiekiem wielkiej prawości i klasy, choć gdyby był podobny do swojego ówczesnego wroga (nie konkurenta, nawet nie przeciwnika, ale właśnie wroga - sic!), to straty byłyby znacznie większych rozmiarów. Wobec tak bezpardonowych ataków (tym boleśniejszych, że wiedział, z której strony przychodzą) miał absolutne prawo do ochrony bezpieczeństwa swojej rodziny i obrony własnego dobrego imienia. Nie posunął się jednak do żadnych działań, które byłyby niegodne i wyszły poza granice kultury, które mogłyby zaszkodzić partii. Niewielu o tym wie, dlatego trzeba to wyraźnie podkreślić, aby oddać sprawiedliwość.

Ten, kto akceptuje metody działania europosła, kto je popiera, ten nie zasługuje na miano prawego i sprawiedliwego. Nie chcę tu prawić banałów, ale do dewaluacji znaczenia słowa "prawica" walnie przyczynili się właśnie ci, co najwięcej i najgłośniej kłapią o prawie i sprawiedliwości, o zaprzaństwie, zdradach i różnych takich, a działają całkowicie wbrew ideałom, którymi się tak chętnie podpierają. Obłuda i pycha, obok głupoty, krótkowzroczności, lenistwa i prywaty - to najgorsze cechy naszej prawicy. Strasznie to bolesna konstatacja, ale niestety prawdziwa i cóż, odbierająca złudzenia, jeśli je ktoś jeszcze ma, że z tymi ludźmi da się zmienić nasz kraj.

Nie znam recepty na uzdrowienie sytuacji. Nie ma tu prostych i skutecznych rozwiązań, co pokazują kolejne przegrane wybory. Mądrzejsi ode mnie głowią się nad tymi problemami nie od dziś. Rezultaty są jak dotąd mizerne, niemniej nie tracę nadziei, choć złudzenia już dawno straciłam. Trzeba coś wymyśleć i to jak najszybciej, bo czas ucieka, a straty są coraz większe i coraz trudniej będzie je odrobić. "Smród i zamieszanie" nie są najlepszą glebą dla młodych drzew.

Pozdrowienia.Ursa Minor