Czas Sardanapala

Sardanapal to mityczny król Asyrii, który kazał podpalić swój pałac i zginął w nim razem ze swoim dworem. Nie mogę się uwolnić od tego skojarzenia, patrząc na Farfała.
Wprawdzie na razie panuje raczej pożar w burdelu, a sam władca wyleguje się spokojnie na poduszkach, nie wpuszczając nikogo do pałacu, ale koniec z pewnością będzie tragiczny. Koniec TVP.
Tego zresztą chce i spodziewa się Platforma, bo nie mogąc opanować telewizji, woli utrzymywać w niej satrapę, za co formalnie nie odpowiada, a potem, po rozwaleniu całego bajzlu, sprywatyzować resztki w stylu „afera łów”.
Można się wdawać w skomplikowane dyskusje, można się powoływać na, jedyne słuszne, oceny prawników, można wreszcie czekać na wyroki sądów, które są, albo nie, niezawisłe. Jak już napisałem, niezawisłe są „trochu”, niemniej sytuacja nadal jest jak na obrazie Delacroix.
Zdrowy rozsądek powinien podpowiadać, że stosowane są bezwstydne kruczki prawne, a ostatnim jest nagłe wycofanie się profesor Nowińskiej z zarządu spółki. Pretekst jest medialny, bo podobno decyzja była ponoć spowodowana niechęcią mieszania się w politykę, ale w istocie jest elementem gry polityczno-biurokratycznej i niczym innym. Decyzje zarządu będą teraz „nieprawne” i ciągane po sądach do us.anej śmierci, co w naszym sądownictwie oznacza miesiące, jeśli nie lata. Jeśli jeden z właścicieli, w tym przypadku rząd (występujący w naszym imieniu, bo o nasz majątek chodzi) nie mianuje nowego członka zarządu, albo nowy członek tegoż nie raczy stawiać się na zebrania zarządu, obecna sytuacja może się ciągnąć w nieskończoność, a Farfał nadal będzie się bawił w zamykanie drzwi przed innymi członkami zarządu i wszystkimi, którzy mu się nie podobają. To coś więcej, niż tylko odgrywanie się za to, ze, jak głosi plotka, ochrona nie wpuściła go do TVP pierwszego dnia urzędowania, bo nie wiedziała, kim jest. (Przecież powinna, bo to sławny człowiek i niewątpliwy autorytet).
Nie wiem, jakie będą (i kiedy decyzje sadów) więc nawet nie liczę na to, ze Platforma i Farfał posmakują rozwiązania zaaplikowanego „zgodnie z prawem” kupcom z domu towarowego w centrum Warszawy przez H G-W, pieszczotliwie zwana „Bufetową”.
Oczywiście uważam, że Farfał już dawno powinien być wyprowadzony z budynku TVP i może nie zastrzelony, ale przynajmniej kopnięty w cztery litery. Mie mamy jednak państwa prawa, tylko państwo prawa PO.
Można tylko marzyć, że, jeśli nawet Farfał na pożegnanie nie wyrżnie w pień wszystkich nałożnic, eunuchów i prostytutek w pałacu, zjawi się ktoś, kto wymiecie cały ten gnój żelazną miotłą. Do dna, na którym nadal czają się i żerują spokojnie (wypływając czasem na powierzchnie, po zmąceniu bajora) pozostawione przez kolejne ekipy (nawet jeszcze w epoce Radiokomitetu) potwory, które uważają szambo, jakim jest TVP za swoje środowisko naturalne. Wydaje się, że oszalałem i opanowało mnie „oszołomstwo”, a nawet „faszyzm”. A jednak to jedyna racjonalna recepta. Każda nowa ekipa zaszczepiała w TVP swoich ludzi, a po jej odejściu zostają najbardziej odporne, choć prawdopodobnie najmniej wartościowe dla samej telewizji i widzów osobniki. Taki negatywny dobór naturalny. Przypomina to przypadki leczenia infekcji zbyt słabymi antybiotykami, albo przerywanie terapii przed czasem. Najbardziej zjadliwe bakterie i wirusy przeżywają, a potem się mnożą, atakując ze zdwojona siłą osłabiony organizm nosiciela.
Nikt jeszcze tego nie zrobił, bo każdy się bał krzyków, ale racjonalne rozwiązanie jest jedno i sprawdzone przez historię. Jeśli nawet cesarz nie zabierze, umierając, całego dworu ze sobą, trzeba go za nim posłać. Inaczej nic się nie zmieni.
Jako zadeklarowany liberał powinienem być zwolennikiem prywatyzacji TVP. Mam jednak dwie wątpliwości. Po pierwsze nie wierzę w uczciwa prywatyzację. Po drugie uważam, że prawdziwa telewizja publiczna jeszcze nam się przyda. Oczywiście, że będzie naprawdę publiczna, co jest bardzo trudne do osiągnięcia i wymaga silnej motywacji, uczciwości i konsekwencji, a także niezważania na wrzaski wyrzucanej na zbity pysk menażerii.