Dysonans POznawczy

Pytanie, jak to możliwe, że Platforma i Tusk nadal trzymają się mocno w badaniach opinii publicznej, robi się z tygodnia na tydzień coraz bardziej dręczące?
Wydawałoby się, że dość już czasu minęło, żeby każdy, kto ma przynajmniej jedno oko, ba, przynajmniej słuch (smak i węch?), zauważył, że Platforma nie spełniła żadnej z wyborczych obietnic, a na dodatek zupełnie nie radzi sobie z rządzenie.
Odpowiedzią na to pytanie jest, być może, zjawisko dysonansu poznawczego, należącego do zagadnień z dziedziny psycho-manipulacji. Przeprowadzono w tej dziedzinie liczne badania, których wynik bywa bardzo zaskakujący.
Jak myślicie, kto mocniej poprze i będzie z zapałem realizował decyzję szefa (zktórą początkowo całkowicie się nie zgadzał? Pracownik, który otrzymał wysoką premię, czy ten, który dostał grosze?
Ten, który dostał byle co.
Tak wynika zbadań. Ktoś, kto dostał wysoką nagrodę, jest przekonany, że uczestniczy w kłamstwie, ten, komu spadły ochłapy musi… sam się przekonać. Dlatego za prostytutki uznaje się kobiety pobierające opłatę, a panie oddające ciało za kieliszek wina i czułe słówka nie mają wątpliwości, że robią to z miłości.:):):)

Człowiek ma przemożną chęć obrony własnego wizerunku, przed innymi, ale też przed samym sobą.
Ci, którzy zaufali Platformie po wyborach, a uczynili to w przekonaniu, że są lepsi pod każdym względem, lepiej wykształceni i wychowani, mądrzejsi, światowi, europejscy, oświeceni, postępowi… będą się tego trzymać, nawet wbrew faktom .
Przypomina się wątek z „Przygód Hucka Finna”. Bohater podróżuje, nie całkiem z własnej woli z dwoma włóczęgami i hochsztaplerami, którzy każą się nazywać Królem i Księciem (bo niby takie jest ich pochodzenie). W zapadłych miasteczkach organizują z hukiem i reklamą „wspaniałe” przedstawienia. Po zamknięciu drzwi i podniesieniu kurtyny okazuje się, że widzowie zostali nabici w butelkę. Jeden z oszustów lata przez chwilę goły i śmiesznie wymalowany, drugi zaś zwraca się do publiczności:
- Jeśli uważacie, że ktoś zrobił z was głupców, lepiej nie przyznawajcie się sąsiadom, bo to wstyd. Zareklamujcie lepiej nasze przedstawienie, niech przyjdą i sami posmakują. Nie będą się mogli z was naśmiewać.
System działał doskonale między innymi dlatego, że kiedy na ostatnie przedstawienie zjawiał się nadkomplet obywateli uzbrojonych w kije, zepsute jaja i zgniłe warzywa… oszuści z pieniędzmi byli już daleko.
Inna sprawa, że po raz ostatni widzimy ich, oczami Hucka, jak biegną umaczani w smole i pierzu….
(Ilustracja:Jacek Sroka: Don Kichot w kuchni, 2001,)