Podróż w Pendolino z rowerem, czyli katastrofa PKP

     Za iście szatańskim podszeptem postanowiłem nie iść na procesję w Boże Ciało, tylko wybrać się pociągiem PKP z rowerem w mazurską dziką knieję. Pierwsze problemy zaczęły się jak kupowałem bilet na pociąg za pomocą internetowej sprzedaży biletów PKP. Okazało się bowiem, że zakupując bilet na pociąg z rezerwacją miejsc poprzez Internet nie można zakupić dodatkowego biletu na przewoź roweru za 9,20 pln i jak również zarezerwować miejsca w wagonie przystosowanym do przewozu rowerów. Stało się to dla mnie tak niezrozumiałe, że zadzwoniłem w tej sprawie na infolinię PKP, gdzie bardzo uprzejmy operator infolinii poradził mi, abym kupił w Internecie bilet z miejscówką w innym wagonie pociągu i udał się z tym biletem do wagonu przystosowanego do przewozu rowerów, gdzie konduktor zmieni zakupioną miejscówkę.

    Oczywiście tak zrobiłem, miejscówkę miałem pięć wagonów dalej od wagonu rowerowego i czując przygodę ruszyłem na dworzec Warszawa Centralna. Intuicja mnie nie zawiodła. Czekając na peronie usłyszałem komunikat, że pociąg jest opóźniony o 15 minut. Akademickie spóźnienie ujdzie. Rozejrzałem się po peronie i pośród oczekujących pasażerów dostrzegłem około 20 pasażerów z rowerami. Pomyślałem:

- Oj będzie wesoło...

    Wreszcie wjechał na peron spóźniony skład i włosy stanęły mi dęba. Pociąg załadowany maksymalnie, sześć wagonów w składzie jak w zwykły dzień. Nikt nie przewidział, że rozpoczyna się długi weekend? Rozpoczęła się walka na peronie o wejście do pociągu, w wagonie rowerowym jeszcze bardziej zażarta. Niepanujący nad sytuacją konduktor krzyczał:

- Ludzie pakujecie rowery, gdzie tylko da się...

    Udało mi się wejść z rowerem do przyjścia w wagonie, gdzie zaklinowałem się pośród innych rowerów i ich właścicieli. Po 20 minutach od przyjazdu na dworzec Centralny pociąg wreszcie ruszył. Pięć godzin podróży stojąc w przejściu nie uśmiechało mi się, zważywszy że miałem wykupioną miejscówkę kilka wagonów dalej. Przypiąłem swój rower do kraty okna ( wagony do przewozu rowerów są to przerobione dawne wagony pocztowe) i ruszyłem przez pięć kolejnych wagonów do mojego wykupionego miejsca do siedzenia. W trakcie mojej przeprawy przez zatłoczone wagony dowiedziałem się, że jestem bezmyślnym analfabetą i usłyszałem wiele miłych słów życzących mi miłej podróży. Wszak nie od dzisiaj wiadomo, że podróże kształcą.

   Wreszcie stacja Augustów, 20 minut stoi pociąg w relacji do Suwałk na peronie czekając jak z czterdzieści rowerów zostaje wypakowanych z pociągu, gdzie w dalszą podróż zostaje następne czterdzieści rowerów.

                                                              * * *      

   Moja refleksja z podróży, jeśli całe Nasze Państwo jest tak zarządzane jak PKP, to mając w aspekcie aferę podsłuchową to daleko nie zajedziemy, nawet jak rozpędzimy Pendolino do szybkości maksymalnej, to wcześniej czy później zakończy się to wielką katastrofą...

   Notabene, jak wracałem na koniec długiego weekendu to były doczepione dodatkowe wagony i w tym jeden rowerowy. Tak, więc oprócz tego, że podróże kształcą, dodam że Polak mądry po szkodzie.

   A wystarczyło tylko pomyśleć, to nie boli.