Tylko mi tam aniołów nie wodzić na pokuszenie...

POKÓJ WAM WIECZNY
W CICHEJ KRAINIE,
GDZIE BÓL NIE SIĘGA I
ŁZA NIE PŁYNIE.
GDZIE TYLKO SŁYCHAĆ
GŁOS BOGA SERDECZNY
POKÓJ WAM WIECZNY.

W tragicznym dniu 10 kwietnia Justyna Moniuszko wykonywała obowiązki stewardesy na pokładzie rządowego samolotu 36 Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego.
Jej wielką pasją było lotnictwo. W Białymstoku jeszcze jako licealistka została członkiem Aeroklubu, tu skakała ze spadochronem i zdobywała pierwsze szlify szybowcowe.

Barbara Maciejczyk..jedna z osob z obslugi samolotu.

Natalia Januszko jedna z osob z obslugi samolotu.

"Coś we mnie dalej nie potrafi uwierzyć ..."
"To przecierz nie możliwe ... "
"Jak to było ... ?"
To ptyania które dłgo jeszce będą we mnie pierwsz reakcją na konfrontację z rzeczywistością.
"To przecież nie możliwe!"
Dziwnie diziała pamięć, poces przeżywania straty kogo bliskiego, jego kolejne fazy, od początkowej niewiary, zaprzeczania, wypierania, agersji, prób racjonlizacji, zapomnienia i ucieczek. Wycowanie się początkowe pierwsze pogodzenie się i werszcie akceptacja, po niej czas na przeżywanie żalu i smutku straty i dopiero wtedy pierwsze nowe skierowane ku przyszłości myśli.

Niektórzy w obliczu ogromu tej pracy i konfrontacji z nieprzyjemnymi myślami zaczynają od końca - w pierwszym wątpliwym początkowym sprycie dopiero późnij zauważają, że wszystko ciągnie się za nimi jak ogon nieskończenie razy dłużej.

Ale przeżywana strata nawet dla tych silniejszych z nas wyrwanych z codziennej rutyny w taki sposób z codziennej rutyny jest i tak mimo to, nie zawsze tak z marszu łatwa do wzięcia

Dziwnie działa wtedy pamięć. Mi szczególnie został w niej w tym momencie, znany mi z anteny RM, głos Aleksandry Natalli-Świat. Długi czas było to dla mie tylko nazwisko. Pamiętam moją reakcje i wrażenie po tamtej audycji,... Sposób argumentowania, syl ... osobowośc, która nbrała od tamtego czasu dla mnie szczególnego znaczenie i głęboko zapadła w pamięci.

Ale ta szeregująca się w przedziwnym klejdoskopie zamożonych fotografii różnych jedynych w swoim charkterze mamentów życia, to moment chwili, emocji, straty.Po nim - kolejne. Chuśtawka wspomień i nstrojów, pamięci i uczucia straty, nie dającej się określić próżni. Puste miejsce, kóre niczym nie chce się dać w tym momencie zpełnić. Ta niemoc podejmowanch prób sprawia ból w okół którego jak sępy czasu krążą myśli:
> jeszcze woczraj była ..
> teraz - ju jej nie ma ?
> Czy to możliwe?
> jak to możliwe!

Część mnie nie potrafi tego zaakceptować .. - nie potrafi i nie chce akceptować. Dalej jeszcze w to nie wierzy, po prostu nie wierzy i już - regresja po stracie - infantylizacja: nie wierzy i już! Bo ... ? Bo nie chce - koniec i kropka! Bo tak wygodniej. Ale na jak dugo? Takie myśli i podobne gdy się znajdze czas na refleksje.

To wszystko jest dla mie w tym momence ciągle jeszce tak niepawdopodobne.

A jednak.

mł. chor. Agnieszka Pogródka-Węcławek z BORu.