Przeżyjmy to jeszcze raz

Przeżyjmy to jeszcze raz. Coś co minęło, ale i ma sie bardzo dobrze. Data 4 czerwiec w historii Polski odegrała niechlubną role. 4 czerwiec 1989 powinien być określany dniem wielkiego rozczarowania i manipulacji medialnych, a jest ogłoszony jako wielkioe świeto odzyskania pnownie niepodległości Polski. Największym kłamstwem rozpowszechnianym w mediach jest twierdzenie, że 4 czerwca 1989 roku zakończyła się w Polsce epoka komunizmu, bo nomenklatura PRL-u mogła po tej dacie dalej piastować wysokie stanowiska państwowe, a tzw. Sejm kontraktowy wybrał autora stanu wojennego z 13.12.1981 roku, Wojciecha Jaruzelskiego pierwszym prezydentem rzekomo wolnej RP. Ogłoszona przez premiera Mazowieckiego „gruba kreska” oznaczała rozpoczęcie fazy zakłamania historii poprzez palenie akt i niszczenie wielu dowodów zbrodni komunistycznych. A to symbol rzekomego upadku komuny w 1989 roku. Faktycznie komuna upadła, upadła jak kot, na 4 łapy. Wyniki wyborów i następstwa w wyborach do Sejmu: wybierano 460 posłów, w tym 425 spośród 1682 kandydatów oraz 35 posłów z krajowej listy wyborczej, spośród kandydatów z krajowej listy wyborczej jedynie 2 otrzymało więcej niż połowę ważnych głosów (Mikołaj Kozakiewicz i Adam Zieliński, odpowiednio 50,85% i 50,66%; najmniej otrzymał Kazimierz Barcikowski – 38,76%), w wyborach do Senatu: wybierano 100 senatorów spośród 555 kandydatów. W głosowaniu na posłów oddano 62,32% ważnych głosów w stosunku do liczby uprawnionych do głosowania. W wyniku wyborów (1. tury) 4 czerwca 1989 r. obsadzono: 427 mandaty poselskie i 92 mandaty senatorskie. Pozostałe mandaty – po uzgodnieniach w ramach Komisji Porozumiewawczej Okrągłego Stołu w dniu 8 czerwca 1989 r. – zostały objęte w wyniku wyborów uzupełniających (2. tura) przeprowadzonych 18 czerwca 1989 r. Frekwencja w drugiej turze wyniosła 25%. W wyniku głosowania w 1. turze doszło do zdecydowanego zwycięstwa kandydatów Solidarności, którzy zdobyli 160 spośród 161 mandatów w Sejmie oraz 92 spośród 100 w Senacie. Koalicja rządowa do Sejmu wprowadziła zaledwie 5 reprezentantów. W drugiej turze opozycja uzyskała 1 brakujący mandat w Sejmie oraz 7 w Senacie. 23 czerwca posłowie i senatorowie wybrani z list "Solidarności" utworzyli wspólnie Obywatelski Klub Parlamentarny, na którego czele stanął Bronisław Geremek. Wyborcza klęska komunistów uniemożliwiła im powołanie własnego rządu, w związku z czym w dniu 24 sierpnia Sejm powierzył Tadeuszowi Mazowieckiemu utworzenie koalicyjnego gabinetu, który został zatwierdzony 12 września . Wybory do Sejmu X kadencji Komitet Wyborczy Mandaty Polska Zjednoczona Partia Robotnicza 173 Komitet Obywatelski "Solidarność" 161 Zjednoczone Stronnictwo Ludowe 76 Stronnictwo Demokratyczne 27 Stowarzyszenie "Pax" 10 Unia Chrześcijańsko-Społeczna (UChS) 8 Polski Związek Katolicko-Społeczny 5 Wybory do Senatu I kadencji Komitet Wyborczy Mandaty Komitet Obywatelski "Solidarność" 99 Senator niezrzeszony 1 Gruba kreska Mazowieckiego umozliwiła uwłaszczanie sie komunistycznej nomenklatury i palenie SBeckich akt pod czujnym okiem człowieka "honoru". Rząd Jana Olszewskiego – gabinet pod kierownictwem premiera Jana Olszewskiego powołany 23 grudnia 1991 przez pierwszy w III Rzeczypospolitej wybrany w pełni wolnych wyborach Sejm I kadencji. Prezydent Lech Wałęsa desygnował Jana Olszewskiego na premiera już 5 grudnia 1991, gdy nie powiodła się misja kandydata prezydenckiego Bronisława Geremka, ani próba pozostawienia na stanowisku urzędującego premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego. Sejm wybrał Jana Olszewskiego na premiera w dniu 6 grudnia 1991. Niemożność zbudowania trwałej koalicji programowej zniechęciła także Olszewskiego, który w połowie grudnia złożył rezygnację z utworzenia rządu, której Sejm jednak nie przyjął. W końcu 23 grudnia 1991, po drugiej turze długich negocjacji, udało się stworzyć gabinet koalicyjny sił prawicowych. Rząd Jana Olszewskiego działał już w nowym otoczeniu międzynarodowym. 8 grudnia 1991 przestał istnieć ZSRR. To skłoniło ekipę Olszewskiego do podjęcia działań mających na celu integrację Polski z NATO i Wspólnotami Europejskimi. Po raz pierwszy w oficjalnych dokumentach MON-u pojawiło się stwierdzenie, że członkostwo w NATO jest strategicznym celem polityki obronnej RP. Rozpoczęto negocjacje mające na celu wycofanie armii rosyjskiej z Polski. 16 grudnia 1991, w nocy przed odejściem, Leszek Balcerowicz podpisał układ stowarzyszeniowy ze Wspólnotami Europejskimi (EWG, EWWiS i Euroatom). Rząd Jana Olszewskiego rozpoczął proces dekomunizacji w Wojsku Polskim i ministerstwie spraw wewnętrznych. Zmienił także koncepcję prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Całkowite zahamowanie prywatyzacji spowodowało otwarty konflikt rządu z ugrupowaniami liberalnymi w parlamencie. W marcu 1992 r. konsternację wywołało wysunięcie przez Lecha Wałęsę niekonsultowanych z rządem koncepcji NATO-bis i EWG-bis, które podważały dotychczasowy euroatlantycki kurs rządu Olszewskiego. Rząd Jana Olszewskiego nie dysponował trwałą większością parlamentarną. Nie powiodły się próby rozszerzenia jego zaplecza najpierw o Unię Demokratyczną, Kongres Liberalno-Demokratyczny i Polski Program Gospodarczy, a potem o Konfederację Polski Niepodległej. W końcu maja 1992 Unia Demokratyczna złożyła wniosek o wotum nieufności dla rządu Olszewskiego, co zbiegło się z uchwałą sejmową o udostępnieniu posłom nazwisk parlamentarzystów i wysokich urzędników państwowych, figurujących jako tajni współpracownicy Służby Bezpieczeństwa. Gabinet został odwołany przez Sejm w nocnym głosowaniu z 4 na 5 czerwca 1992, kilkanaście godzin po wykonaniu przez ministra spraw wewnętrznych Antoniego Macierewicza uchwały Sejmu o ujawnieniu tajnych współpracowników Służby Bezpieczeństwa (tzw. lista Macierewicza). Dzień po odwołaniu rządu Olszewskiego prezydent Lech Wałęsa desygnował na szefa rządu prezesa PSL Waldemara Pawlaka, którego Sejm wybrał na nowego premiera. - Zdrowie wasze w gardło nasze!- Opis: w czasie transmisji telewizyjnej ze sztabu wyborczego, po uzyskaniu informacji, że według prognoz Lech Wałęsa wygrał wybory prezydenckie w 1990 roku. Trawestacja popularnego polskiego toastu: „Zdrowie wasze w gardła nasze!” TAKE nam IIIRP postkomunistyczną Bolek zbudował. ps.materiały z sieci