Kościół bezwstydny

III RP to dziwny kraj. Ubeccy kapusie wybierani zostają na fotel Prezydenta Polski, ubecki donosiciel piastuje stanowisko doradcy i prawej ręki Premiera, kapusie są autorytetami salonowymi i wreszcie kapuś dostępuje zaszczytu bycia Prymasem Kościoła Polskiego. A właściwie dlaczego NIE. W kraju, gdzie zdrajcę narodu, sługusa sowietów nie można nazwać po imieniu a wręcz przeciwnie salon czyni z niego bohatera i wyzwoliciela Polski, w kraju, gdzie w rocznicę stanu wojennego nie mówi się nic albo niewiele o ofiarach zbrodniarza Jaruzelskiego a sam sługus generał jest twarzą ekranu w tym dniu, w takim kraju już nic nie może zaskoczyć. Dopóki zbrodni nie nazwie się zbrodnią a zbrocdniarze nie zostaną ukarani będzie tak jak jest, czyli wszelkiej maści bandziory i donosiciele będą nazywani ikonami, diamentami czy perłami i ludżmi honoru. I oto Kościół również doczekał się swojego człowieka "HONORU". Dziś inauguracja posługi prymasowskiej abp. Henryka Muszyńskiego. Blisko 50 kardynałów, arcybiskupów i biskupów będzie uczestniczyć w dzisiejszej inauguracji posługi prymasowskiej abp. Henryka Muszyńskiego. Uroczystość rozpocznie sesja naukowa w gnieźnieńskim Teatrze im. Aleksandra Fredry, po której w Bazylice Prymasowskiej sprawowana będzie Msza św. pod przewodnictwem i z homilią nowego Prymasa. Do Gniezna przyjadą m.in.: dotychczasowy Prymas Polski kard. Józef Glemp, metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz oraz emerytowany arcybiskup Krakowa kard. Franciszek Macharski, emerytowany metropolita wrocławski kard. Henryk Gulbinowicz, nuncjusz apostolski w Polsce abp. Józef Kowalczyk. Obecny będzie także wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki oraz sekretarz generalny KEP bp Stanisław Budzik. Henryk Józef Muszyński (ur. 20 marca 1933 w Kościerzynie) – arcybiskup metropolita gnieźnieński. Przebieg posługi duchowej 23 lutego 1985 mianowany biskupem tytularnym Villa Regis i sufraganem chełmińskim. 25 marca 1985 otrzymał sakrę biskupią w Pelplinie. 19 grudnia 1987 mianowany biskupem diecezji włocławskiej. 25 marca 1992 (po rozwiązaniu unii personalnej archidiecezji gnieźnieńskiej i warszawskiej) mianowany arcybiskupem gnieźnieńskim, pierwszym ordynariuszem rezydującym na stałe w Gnieźnie po 173 latach. W latach 1989 – 1994 pełnił też funkcję Przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski do Spraw Dialogu z Judaizmem. 2 stycznia 2008, w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego zgłosił gotowość do odejścia na emeryturę[1]. Benedykt XVI rezygnację rozpatrzył nunc pro tunc (przyjęcie rezygnacji nastąpi w momencie mianowania następcy), równocześnie prosząc metropolitę o kontynuowanie posługi co najmniej do 20 marca 2010. Zgodnie z decyzją papieża Benedykta XVI z dniem 19 grudnia 2009 abp Muszyński objął urząd Prymasa Polski, zastępując Prymasa Seniora, kardynała Józefa Glempa. Abp Muszyński zdecydował, że mimo iż nie jest kardynałem, przywdzieje kardynalską purpurę, wykorzystując przywilej nadany arcybiskupom gnieźnieńskim przez papieża Benedykta XIV w 1749 roku. [2][3][4][5][6][7][8]. Za zasługi w swojej działalności abp Muszyński został odznaczony komandorią Missio Reconciliationis. ]]>http://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_Muszy]]>ński Sprawa współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa Badania Kościelnej Komisji Historycznej potwierdziły, że Służba Bezpieczeństwa zarejestrowała ks. Henryka Muszyńskiego w 1975 roku najpierw jako kandydata na współpracownika, a w 1984 roku jako tajnego współpracownika o pseudonimie Henryk. Wykreślenie z ewidencji tajnych współpracowników nastąpiło w 1989 roku. Według arcybiskupa Muszyńskiego SB zarejestrowała go bez jego wiedzy i zgody, z funkcjonariuszami SB spotykał się za wiedzą przełożonych, a spotkania miały charakter konieczny lub wymuszony. ]]>http://www.rp.pl/artykul/204271_Arcybiskup_Henryk_Muszynski_zarejestrowa...]]> Abp Muszyński i inni biskupi uznali, że niegdysiejszy status TW nie jest przeszkodą do objęcia godności prymasa. Były TW otrzymuje dziś tytuł, który wielu Polaków wiąże z najwyższymi standardami moralnymi. Jesteśmy świadkami precedensu, wstydliwego i żałosnego spektaklu pięcia się zdrajców po szczeblach katriery bez najmniejszych choćby oporów. III RP to naprawdę dziwny kraj. To kraj, w którym aby robić karierę trzeba mieć w papierach niechlubną kartę kapusia PRLowskiej ubecji. Dziwna ta Polska, dziwny jest ten świat....