Poniżej przedstawiamy fotorelację obchodów pierwszej rocznicy katastrofy smoleńskiej otrzymaną od czytelników z Kanady. Bardzo serdecznie dziękujemy za przesłanie materiału i za tak udaną akcję. Polsce potrzebna jest pomoc jak nigdy podczas ostatnich kilkudziesięciu lat. Redakcja

Warto było - Protest w Ottawie

Warto było. Protest i marsz solidarności zorganizowany przez ottawską Gminę Nr 25 im Prof. Lecha Kaczyńskiego Związku Narodowego Polskiego zaczął się parę minut po dwunastej w południe. Zebraliśmy się na ulicy Daly, na wprost wejścia do siedziby Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Kanadzie. Po odśpiewaniu hymnów polskiego i kanadyjskiego, Stefan Skulski, prezes Gminy ottawskiej, odczytał oświadczenie i postulaty. Następnie odczytano apel poległych. Jakże nierealnie i nieodwracalnie brzmiały te drogie nam wszystkim nazwiska odczytywane tutaj, na kanadyjskiej ziemi. Nie do wiary, że odczytujemy tutaj, teraz, nazwiska tych najlepszych, najwierniejszych, tych którzy byli całą naszą narodową nadzieją i wiarą. Cześć Ich pamięci. Cześć! Nie do wiary, że robimy to z rocznej perspektywy zaprzaństwa, kłamstwa, pogardy i manipulacji. ]]>]]>]]>Cały album zdjęć]]> Nie do wiary, że prawo i sprawiedliwość - nie, nie jako ruch polityczny, nie jako partia, ale prawo jako PRAWO, sprawiedliwość jako SPRAWIEDLIWOŚĆ, zostały odrzucone, odsunięte, pogardzone i oplute a ich emisariusze, liderzy, ci najwięksi i najszlachetniejsi spośród nas, współcześnie żyjących Polaków, unicestwieni w wyniku tego, czy innego zdarzenia. W wyniku tej czy innej propagandy. Nienawiści. Naprawę nie do wiary, że znowu, pod Ambasadą R.P. w Kanadzie jest demonstracja. Ostatnie były w stanie wojennym. Ćwierć wieku temu. Wydawało się, że to przeszłość. Że to minęło. Niestety, nie minęło. Powracają tutaj, na drugiej półkuli, cienie upiorów z immunitetu grubej kreski i niezałatwionych do końca spraw. Powracają chichotem demonów największego w historii Polski oszustwa, przedstawienia pod nazwą “Okrągły Stół”. Spektaklu który nigdy się nie kończy, powielając się bez końca w piekielnych czeluściach zakłamania i cynizmu. To dlatego to się dzieje. To dlatego tutaj znowu jesteśmy. To dlatego tutaj będziemy za rok, dwa, dopóki nie poznamy prawdy. Dopóki Polska nie będzie Polską. ]]>]]>]]>Cały album zdjęć]]> Kończymy apel poległych. Zaraz potem rozlegają się przeraźliwie takty muzyki Michała Lorenca. Wydaje się, że gdzieś na niebie, znowu, pojawia się machający w pożegnaniu skrzydłami samolot z trumnami pary prezydenckiej. Ale to tylko złudzenie. W górę,z asfaltu ottawskiej jezdni wzlatuje w niebo 96 czerwonych i białych balonów. Zawisną na chwilę w błękicie nieba i znikną bezpowrotnie. Maria Gawalewicz recytuje wiersz. Potem śpiewamy “Ojczyzno ma”. Wznosimy w górę transparenty. Zaczynamy skandować: Smoleńsk 2010 - Żądamy międzynarodowego śledztwa. Smoleńsk 2010 - Żądamy prawdy. MAK kłamie. Zdrada Stanu, Quo Vadis, Polsko, Dość szargania imienia Prezydenta Kaczyńskiego, dobrego imienia pilotów, polskiego munduru. 96 zabitych: Jak? Kiedy? Dlaczego? Niektóre transparenty są w dwóch językach. Niektóre również w trzecim, rosyjskim: Oddajcie Czarne Skrzynki. Oddajcie Wrak. W głosach słychać determinację. Wolę. Siłę. Przed odejściem spod budynku, wręczona jeszcze zostanie przedstawicielowi Ambasady koperta z postulatami i żądaniami Związku Narodowego Polskiego w Kanadzie. Jeszcze śpiewamy Boże coś Polskę. W refrenie, jednogłośnie, “..racz nam wrócić Panie...”. Nie do wiary. Jak przez lata komunizmu. jak ponad ćwierć wieku temu. ]]>]]>]]>Cały album zdjęć]]> Poprzedzani przez policję ruszamy pod Ambasadę Rosji, przez skrzyżowanie i w lewo. To tylko 400 metrów. Przed Ambasadą Rosji obstawa policji i służb zwielokrotnia się. Na obu poboczach stoją radiowozy i samochody operacyjne. Po ulicy, w kółko krążą dwaj policjanci na motocyklach. Śpiewamy znowu hymn Polski. Głośno. Zdecydowanie. Potem, przez tuby odczytujemy oświadczenie. Tym razem tylko po angielsku. Skandujemy hasła. Żądamy oddania dowodów, czarnych skrzynek i wraku. Protestujemy przeciwko niszczeniu dowodów, kłamstwom i oszczerstwom MAK-u. Siła i determinacja naszych okrzyków jest tutaj większa. Nieliczne, przepuszczane przez policję samochody zwalniają i trąbią na znak poparcia. Na koniec śpiewamy Rotę. Kończymy demonstrację i zawracamy. Dziękujemy sympatycznym policjantom za wzorową ochronę i kierowane ruchem. - Mieliście wyśmienitą pogodę - mówi młody porucznik. - Bo wymodliliśmy - odpowiadamy. Śmieją się w odpowiedzi. Rzeczywiście, Wymodliliśmy. Dzień wcześniej wiał silny, zimny wiatr i siąpił deszcz. Dzień później, deszcz padał już niemal cały dzień. ]]>]]>]]>Cały album zdjęć]]> Składamy transparenty. Ludzie powoli rozchodzą się. Patrzę uważnie na twarze. Chociaż je znam, to chcę je na nowo zapamiętać. Żegnamy się. Warto było. Warto było tutaj przyjść i wykrzyczeć to, co tak boli. Na co nie ma i nie będzie zgody. Nigdy i za żadną cenę. Warto też było przyjść i zobaczyć kto przyszedł. I kogo też nie było. - Musimy się raz jeszcze policzyć - mówiła nieodżałowana Anna Walentynowicz. Rzeczywiście. Nadszedł ten czas, że się znowu liczymy. Po kolei. Polak po Polaku. W końcu, każdy żyje na własny rachunek i na własne sumienie. Albo też na jego brak. Te okolo150 osób, na Polonię ottawską, to był już tłum. I to ten właściwy tłum. Tak właśnie miało być. Warto było. Dziękuję Wam. Dziękuję ci Ottawo!. ----

]]>Kliknij tu aby przejść do albumu i zobaczyć wszystkie zdjęcia]]>