Prokuratorzy strzelający do siebie…

Gdyby ktoś mi, choćby i wczoraj, powiedział, iż przyjdzie taki czas, że prokuratorzy będą w sprawie Smoleńska strzelać do siebie, zapytałbym najpewniej, czy nawzajem. I nie zdziwiłbym się, gdyby ktoś potwierdził. Że będą strzelać do siebie samych… Raczej nie. Nie ta mentalność i nie ten etos.

Trudno mi teraz zgadywać co powodowało prokuratorem – pułkownikiem Przybyłem ale najtrudniej przyjąć mi do wiadomości, że oficerskie poczucie honoru. Gdybym pozostał tylko z tym dzisiejszym faktem jego desperackiego kroku, pewnie miałbym tylko wiele do myślenia, zastanawiania się. I przyjąłbym, że może być…  Ale nie zostałem.  

Nie pierwszy raz stykam się ze sprawą „przecieków” w sprawie smoleńskiej i nie pierwszy raz o niej piszę. W „moim” przypadku, również odnoszącym się do przecieków ze śledztwa do prasy, nie zwołano jednak żadnej tam konferencji prasowej. Prawdę mówiąc tempo, w jakim zadziałano wówczas, pozwala mi sadzić, że wielu czynności, którymi chwalił się czy też bronił się nimi pułkownik w sprawie Pasionka, po prostu nie zdążono by wykonać. A jeśli by wykonano to dziś jeszcze jakiś inny prokurator byłby pewnie tłumaczył, że też postępował zgodnie z zasadami. Na żadne konferencje czasu jednak nie było.

Pokrótce przypomnę tylko, że 21 grudnia 2010 r. wysłałem do Naczelnego Prokuratora Wojskowego (oraz, na szczęście, Prokuratora Generalnego) pismo dotyczące opublikowanego dzień wcześniej w „Wyborczej” tekstu, z którego wynikało, że autorzy dysponują swobodnym i dość szybkim dostępem do materiałów śledztwa ( w tym tak wrażliwych jak dokumentacja fotograficzna ciał ofiar). Już 14 stycznia 2011 r. uzyskałem odpowiedź, z której wynikało, że prowadząca postępowanie prokuratura wojskowa uznała, że, jak napisano, „z dotychczasowych, jednoznacznych ustaleń, w sposób nie budzący wątpliwości wykluczono” by winę ponosiła prokuratura wojskowa. Słowem, że panowie prokuratorzy sami sprawdzili a potem wyjaśnili, że są niewinni. Tu taka uwaga – prokuratura dysponująca materiałem, którego dotyczył materiał prasowy i wyjaśniająca sprawę ewentualnego przecieku to ta sama prokuratura. Biorąc pod uwagę czas, w jakim to wszystko się odbyło (uwzględniając obieg pism) oraz naruszenie bardzo przyzwoitej zasady by nie być sędzią we własnej sprawie wyniosłem przekonań wiele ale żadne z nich nie pozwala mi wierzyć w tej sprawie w uczciwość wojskowych prokuratorów, ich fachowość czy tam profesjonalizm oraz chęć wyjaśnienia przez nich czegokolwiek.

Z opublikowanego przez TVN24 wystąpienia prokuratora wyszło mi to tylko, że prokurator Przybył na tych właśnie wartościach, w które w odniesieniu do wojskowej prokuratury nie jestem skłonny ni w ząb wierzyć, próbował budować obraz swojej instytucji jako będącej ze swa szlachetnością po jasnej stronie mocy i w opozycji do mroku pokrywającego mechanizmy prokuratury cywilnej i spowijającej umysły cywilnych prokuratorów.

Narracja prokuratora, szczególnie zaś zaskakujące przejście od Smoleńska do prowadzonych przez poznańską wojskową prokuraturę rejonową spraw korupcyjnych wytworzyło nagle wrażenie jakby cała cywilna prokuratura, wraz z Seremetem i prokuratorskimi stowarzyszeniami oraz przedstawicielami mediów miała jakiś niecny acz ukryty cel w uwaleniu właśnie tych działań. Słowem spisek. Tyle, że pan prokurator nie wyjaśnił (mam nadzieję, że będzie mu to jeszcze dane) jak w tej sprawie widzi rzymską mądrośćIs fecit, cui prodest. Po co, panie prokuratorze?!

Wobec dramatu człowieka zapewne nie wypada się czepiać słówek. Jednak jego wystąpienie pełne jest kwestii, które rodzą wątpliwości a przez nie pytania. Choćby ta z kwestii, dotycząca prokuratora Pasionka, odnosząca się do uznania go za dziennikarskie „źródło” i wszczęścia procedur wobec niego. Wynika, że zrobiono to na podstawie oczekiwania dziennikarza, że dokumenty i informacje znajdujące się w jego, Pasonka (i drugiego z prokuratorów) dyspozycji zostaną za pośrednictwem prokuratury (jej rzecznika) udostępnione. Jakiż dziennikarz byłby takim kretynem, żeby, mając już dostęp do zasobów Pasonka i korzystając z nich, próbował je pozyskać wskazana przez prokuratora Przybyła drogą? No na miłość boską…!

Można by tak długo bo wiele w tym emocjonalnym wystąpieniu momentów, których rozum ot tak przyjąć nie chce. Ale to już jak emocje ostygną.

Wydarzenie dzisiejsze jest bez wątpliwości wstrząsem. Pokazującym, że ta fasada „państwa zdającego egzamin” i spokojnych, odpornych na polityczną i medialną wrzawe działań w sprawie tego, co stało się 10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku było fikcja, fasadą bijąca na głowę wszystkie „potiomkinowskie wsie” świata.

Szkoda, że człowiek musiał do siebie strzelać, by wreszcie mogli to zobaczyć i ci, którym z taką łatwością przychodziło myśleć i mówić, że wszystko jest w porządku.

http://rosemann.salon24.pl/268678,w-sposob-nie-budzacy-watpliwosci-wykluczono