Jak funkcjonowała koncesjonowana opozycja

żaliśmy. Jako jeden z pierwszych połapał się w tym wszystkim Antoni Macierewicz i chwała mu za to!
To on wyczuł co się kryje z kor'em z Kuroniem i jemu podobnymi.
Mnie utkwił w pamięci jeden taki przypadek.
Rok 80 któryś, zjawiliśmy się w Warszawie aby przekazać zebrany wdowi grosz na jakiś cel organizowany przez podziemną "S" oraz po odbiór kolejnej partii bibuły.
I trafiliśmy na Zołiborzu po raz pierwszy do mieszkania bodaj Kuronia, albo kogoś mu b. bliskiego.samouczek abc konspiratora, czyli zmieniliśmy kilka razy tramwaj, autobus, aby nie ciągnąć ogona, a tu w docelowym lokalu niemal wesele;pełno ludzi, muzyka, alkohol, gwarno i krzykliwie.
Zdaliśmy kasę, którą ktoś wrzucił niedbale na meblościankę bez słowa podziękowania.
Za chwile zjawił się gwiazdor podziemia, sam Kuroń; w rozchełstanym kożuchu z marlboro w zębach, witany głośno. Sięgnął do olbrzymiego barku, a tym pół Pewexu, i 3.4 Baltony; alkohol, którego w życiu nawet na filmach amerykańskich nie widziałem, papierosy, kawa, słodycze.
Nalał sobie czegoś złocistego po menisk i zaczął relacjonować swoją dzielną ucieczką przed esbekami; uciekał maluchem, a oni dużymi fiatami za nim, ale ... uciekł!!!
Zwalisty Kuroń w maluchu zgubił ogon esbeków.
Opowieść była kwitowana salwami śmiechu, jaki dzielny sprytny Jacek w 126p i głupawi ociężali esbecy w 132 Mirafiori!
Patrzyliśmy i słuchaliśmy jak z innej planety, ciemniaki z Torunia i oświecone podziemna warszawka.
U nas przez osiem lat nie wpadła ani jedna drukarnia.
A warszawka wlokła ogon kiszcakowców od samego początku.
Czas na nas, bo zbliżała się 19, a po 20 pociąg do Torunia.
Oczywiście i nam proponowano alkohol, ale my buraki, prowincja na służbie, w pracy nie pijemy.
Tak więc opuściliśmy ten wesoły lokal kontaktowy podziemnej "S" pięknym Żoliborzu i zdegustowani, bez słowa komentarza wracaliśmy do Torunia. Mazowiecką bibułę na wszelki po drodze zostawiliśmy w dobrym miejscu, gdyż byliśmy pewni, że jak drut nas sprawdzą zanim dotrzemy do domu. Istotnie już przed Aleksandrowem Kuj. nas sprawdzili. Mieliśmy szczęście bo wylądowalibyśmy na komisariacie w tym zadupiu, a milicjanci tego posterunku mieliby okazje się rozerwać na nocnej zmianie.
Tak oto wyglądało moje zderzenie z jednym z czołowych koncesjonowanych opozycjonistów za Jaruzela.
I od tego momentu już mniej bezkrytycznie oceniałem też warszawkę. Potem doszły już nowe spostrzeżenia, ale nie na tyle, żeby mieć świadomość, że L.Wałęsa to esbecki kapuś!
pzdr

Nie dopuszczą nikogo do paczki z publiki
Cenzorzy mają się dobrze , mają dobre wsparcie
Inni są skazani według nich na pożarcie
Czas działa na niekorzyść czego nie wiedzą
Bo u diabła w kieszeni ciągle siedzą
Pozdrawiam