„Last cowboy”

 
 Zakończone wczoraj wybory prezydenckie są w pewnym sensie
przełomowe i historyczne. Do postpolitycznego świata kameleonów i farbowanych
lisów musiał w końcu dołączyć ostatni znaczący polski polityk, który potrafił
mówić to, co naprawdę myśli. 

Po tragedii smoleńskiej Kaczyński zrozumiał, że musi
wypełnić testament zamordowanego brata i odebrać Polskę beneficjentom
okrągłostołowego geszeftu, który to geszeft, zamiast-jak myślał-taktycznej
zagrywki i jednego z etapów odzyskiwania pełnej niepodległości, stał się
obowiązującym status quo na ponad 20 lat.

Zrozumiał, że aby pozyskać coś więcej niż swój twardy elektorat
musi zawiesić szczerość i prawdę na kołku. Na fundamencie uczciwości, prawdy i
szczerości w dzisiejszym świecie, władzy zdobyć się już nie da. 

Jakże żałośnie wyglądało etykietowanie Jarosława
Kaczyńskiego „farbowanym lisem” czy „kameleonem” przez tych, którzy lata
świetlne przed nim zaprzedali się specom od sprzedaży podpasek, opon i
dezodorantów.

Cóż, cel uświęca środki. Do tej pory Jarosław Kaczyński jak
Jack Burns z filmu „Ostatni kowboj”, konno próbował mylić pogoń salonowych
szeryfów, dysponujących medialnymi jeepami i śmigłowcami. W końcu zrozumiał, że
bez zmiany wehikułu, którym się porusza, przegra.

To, co się stało było nieuniknione, a sądząc po uzyskanym
rezultacie, niestety konieczne i dające jakąś nadzieję na przyszłość.

Kilka lat temu w Niemczech politycy i elity zaczęły bić na
alarm i wpadły w histerię po tym jak Brytyjczycy zakupili jeden z wychodzących
tam dzienników. Po roku gazetę odzyskano. Poważne kraje chronią własne media
przed zagranicznym monopolem gdyż doskonale zdają sobie sprawę, że dominacja w
mediach danego kraju prowadzi wprost do uzależnienia politycznego.

W Polsce rynek prasy lokalnej oddano niemal w całości
kapitałowi zagranicznemu w tym Niemcy dysponują 75% tego tortu. Koncesje na
telewizje ogólnopolskie przekazano zaś z jednej strony protegowanemu Urbana,
Walterowi, który w PRL-oskiej telewizji miał ocieplać propagandowo wizerunek SB
i ZOMO, a z drugiej Zygmuntowi, kilku nazwisk i paszportów, Solorzowi, tajnemu
współpracownikowi komunistycznych służb o pseudonimach „Zeg”, „Zegarek”.

W takim niesprzyjającym dla ruchów prawdziwie patriotycznych,
medialnym otoczeniu, nie ma już liczących się partii i znaczących polityków,
którzy do władzy przeć będą na fundamencie prawdy i szczerości.

Teraz nawet wśród uczciwych i prawych polityków królować
będą kamuflaż, mizdrzenie się do ogłupianej gawiedzi i podstęp.

Tak zwyczajnie i po ludzku bardzo mi żal ostatniego kowboja,
który by przeżyć musiał niestety zsiąść z konia. Łezka w oku się kręci.