Kiszczak po raz piąty

W zgiełku medialnym spowodowanym ogłoszeniem składu gabinetu, na margines schodzi ta oto informacja:

„Sąd Apelacyjny w Warszawie uwzględnił apelacje prokuratury oraz górników i uchylił kwietniowy wyrok Sądu Okręgowego uniewinniający Kiszczaka. Oznacza to, że proces ten będzie się toczył już po raz piąty”

Oznacza to, że 30 lat od popełnienia mordu na niewinnych górnikach, bandyci nadal cieszą się wolnością, a nawet nazywani są przez wpływowe środowiska „ludźmi honoru” i „ojcami polskiej demokracji”.

Proces Kiszczaka toczy się już 17 lat i właśnie rozpocznie się od początku po raz piąty.

6 maja tego roku w katedrze koszalińskiej odbył się pogrzeb zmarłej 3-go maja, śp. Janiny Stawisińskiej, matki 21 letniego Janka, zamordowanego strzałem w głowę przez snajpera z plutonu ZOMO na terenie kopalni „Wujek”.

Zobaczyłem Panią Janinę po raz pierwszy kilkanaście lat temu.

Na ekranie telewizora ujrzałem wysoką przystojną kobietę w sile wieku, która przyjechała po raz pierwszy na proces morderców jej ukochanego syna.

Przez piętnaście lat byłem świadkiem jak z dumnej, eleganckiej, wyprostowanej kobiety chodzącej z wysoko podniesioną głową, stawała się na moich oczach coraz bardziej przygarbioną, zgorzkniałą, coraz biedniej ubraną staruszką. Sporą część życia spędziła w pociągach relacji Koszalin-Katowice, jeżdżąc na kolejne procesy.

Była i pozostanie dla ona dla mnie symbolem „sukcesu” III RP, nazywanej demokratycznym państwem prawa.