Miłość w pokrzywach

Tak wielu wybitnych polityków nosi wyraźne ślady poparzenia, że bąble owe powinny skłonić przyszłych wyborców do jakiejś głębszej przedwyborczej refleksji nad konsekwencjami czy ubocznymi skutkami polityki miłości, w pewnych sytuacjach i warunkach przyrodniczych szkodliwej dla zdrowia.

Nie kochać, jak wiadomo, trudno, ale wybór czasu i miejsca miewa niekiedy większe znaczenie niż sam wybór przedmiotu uczuć, zwłaszcza tak przemożnych i nieodpartych, jak w przypadku pana marszałka Niesiołowskiego czy pana posła Macierewicza.

(Mam na myśli stan aktualny, bo o emocjonalnej harmonii łączącej obu panów posłów w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym już dawno zdołałem zapomnieć, podobnie jak o awangardowej opaleniźnie najbardziej wszechstronnie ongiś poparzonego polskiego parlamentarzysty.)

Ponieważ dzisiejszy komunikat niezastąpionego (i chyba niezastępowalnego) OBOSu donosi, iż największym zaufaniem moich rodaków cieszą się panowie : Komorowski Bronisław, syn Zygmunta, Tusk Donald, syn Donalda, oraz Sikorski Radosław, syn Jana, których.. czerwienie widoczne są gołym okiem a bąble stanowią tajemnicę poliszynela, przyszedł widać dobry czas dla poparzonych.

Tych dmuchających na zimne, jak Kwaśniewski Aleksander, syn Zdzisława (poprz. Izaaka ?), czy na cokolwiek bądź, jak Michnik Adam, syn Ozjasza, pociągają w stronę ognia zapewne jakieś erotyczne wspomnienia z młodości, albo wyrafinowanie wieku dojrzałego (pokrzywy występują w roli afrodyzjaku już w "Uczcie Trymalchiona").

Młodzież zwana lewicową poszukiwać może energetyzujących bodźców gdziekolwiek, a że parzyć się lubi i pruderii nie znosi, bąble nie będą jej pewnie oszczędzone - i bardzo dobrze, bo cierpienie uszlachetnia.

Po co rozwijał skrzydełka Oleksy Józef (imienia ojca nie udało mi się znaleźć w internecie) nie wiem, ale rzucenie go przez prezydenta na front ekologiczny może być wyrazem uznania dla miłosnych doświadczeń byłego marszałka oraz - m.in. - premiera z łonem natury i jego kłującą runią.

To musi jednak cholernie wciągać.

Zdegenerowanym staruszkom pozostaje już tylko zerkanie na kępy pokrzyw i na to, co tam niekiedy błyśnie - choćby zza krzaka, i choćby jeno połowicznie.

Do tego, żeby leźć bez majtek w pokrzywy, nie zmusi nas ani globalne ocieplenie, ani straszny światowy kryzys.

Mamy już swoje lata, i swoje bąble, tam, gdzie trzeba.