Mniejsze zło

 Odpowiedź na wpis http://niepoprawni.pl/blog/jacek-mruk/nowoczesne-rozbiory-nie-musza-likwidowac-granic

Rozbiory nie muszą likwidować granic, ale pod jednym warunkiem: wcześniejszej zdrady. Muszą się znaleźć zdrajcy, którzy przyjmą rolę namiestników kraju okupowanego przez chcących dokonać rozbioru. Muszą się znaleźć zdrajcy, którzy ich osłonią przed narodem, którzy mu „wytłumaczą” faktyczną zmianę ustrojową, skutecznie go okłamią inaczej mówiąc.

Może to być nawet rozbiór bez rozbioru, a tylko wszechobecna zdrada i korupcja władz państwowych na rzecz korporacji prywatnych, w ramach faktycznej przemiany demokracji w faszyzm, zgodnie z definicją Mussoliniego, że faszyzm, to związek korporacji prywatnych i państwa.

Jasne, że te korporacje prywatne urastają do roli hegemonów i tyranów, pod których dyktando uchwalane są prawa stanowione, nie mające nic wspólnego ze sprawiedliwością i moralnością każącą chonić ludzi dobrych, a karać złych, a więc faktycznie prawa przestępcze, prawa kaduka w ramach bezprawia.

Oczywiście i korporacje prywatne będące w tym procederze są organizacjami przestępczymi, tak samo, jak i przestępcze organizacje upodobnione do partii politycznych, mające na celu partyjniactwo i prywatę, którymi się korporacje prywatne posługują do pozornej legalizacji swoich namiestników we władzach państwowych oraz do fałszowania demokratycznych wyborów, tak samo jak ich gadzinówki nadające przekaz medialny na rynek publiczny poza autentyczną kontrolą społeczeństwa obywatelskiego, jedynego legalnego dysponenta tego rynku publicznego.

Rozbiór w ogóle nie musi być terytorialny, a mogą być dzielone między okupantów wszelkie dziedziny działalności państwa, wszystko, co przynosi zyski, pozostawiając państwu administrowanie tym, co przynosi straty, ale jest konieczne, czyli to, co jest kosztem, pozostawiając państwu oczywiście i długi, które się wiążą z tą obsługą kosztów, długi oczywiście szybko rosnące w tych warunkach do granic niespłacalności.

Zdrajcy się znaleźli najpierw w trakcie rozmów Soros – Jaruzelski, dalej doszedł Wałęsa, a później już się posypało...

Musi też dla takich rozbiorów dojść bierność społeczeństwa, bo w zdrowym, aktywnym, nakierowanym na przyszłość, na rozwój, na doskonalenie się, na życie, takie rzeczy nie są możliwe.

Inaczej mówiąc, najpierw musi przyjść demoralizacja. A ta szła – już od okupacji niemieckiej, a ta szła przez wymordowanie polskich elit ducha przez żydikomunę, a promocję na ich miejsce hołoty i ciemnoty, szła przez cały komunistyczny system odbierania „masom” ich ludzkiej godności.

Przyszedł 1989-ty i ludzie okazali się na tyle zdemoralizowani, by swojego nie cenić, a pragnąć tego zidealizowanego, wymarzonego Zachodu. Pragnąć jednak tylko oznak dobrobytu, tego, co najbardziej im w ciemnej nocy komuny, przy pustych półkach i magazynach sklepowych doskwierało, nie patrząc czujnie na to, że tam na Zachodzie też jest zaawansowana demoralizacja, demoralizacja jeszcze gorsza, destrukcyjna i samozatraceńcza, a demokracja wraz z klasą średnią zanika.

Zanim przyszedł z Zachodu dobrobyt, a wręcz zamiast niego, przyszła i ta demoralizacja, wraz z krótkowzrocznością, bezideowością i konsumpcjonizmem z zachodnim socjalizmem, z ich potęgą reklamy i manipulacji medialnej, a w końcu z tolerancją dla zła i wynaturzenia, wraz z biernością wobec patologii.

Właśnie ta bierność to już szczyt demoralizacji – po męsku mówiąc BRAK JAJ.

Z polecanego artykułu:

]]>http://e-wpis.pl/pl/nowoczesne-rozbiory-nie-musza-likwidowac-granic]]>

"Leszek Sosnowski: Kiedy mowa o rozbiorach Polski, podaje się trzy daty: 1772, 1793 i 1795. Jednak proces rozbiorowy nie dokonał się jednego czy drugiego roku, był rozciągnięty w czasie, niektórzy historycy wywodzą to nieszczęście jeszcze z wieku XVII. Nim Polacy się spostrzegli, było już za późno. Czy aby nie jesteśmy teraz w podobnej sytuacji?".

Otóż jest tu zdanie “Nim Polacy się spostrzegli, było już za późno”. To dokładnie opis syndomu gotowanej żaby.  Zmiany zachodziły powoli, niezauważalnie, z przyzwyczajeniem do ciepełka, z  wrogością do krzyczących, że trzeba się przed ciepełkiem bronić, że trzeba wyskakiwać na zimno i jeszcze walczyć, ponosić ofiary, poświęcać się...

U nas tym ciepełkiem było MNIEJSZE ZŁO. Wobec dużego zła, nawet sowieckiego, umieliśmy się zachować i obronić, ale z mniejszym przecież się dawało żyć.

Mówi się, że sowieci odbierali tym, co wchodzili z nimi w dialog polską duszę. Dialog w kategoriach mniejszego zła okazał się gorszy, nawet dużo gorszy, bo odbierał ludzkiego ducha; ludzkiego, a w tym i polskiego; ducha, a więc i światło dla duszy.

Zabrakło moralności - stanowczego odcinania się od każdego zła. Zabrakło dalekowzroczności, by to zło w przyszłości zauważyć, zabrakło elit ducha, zabrakło inteligencji. Przyszła naiwność “grubej kreski”, a wraz z nią kompromisy ze złem, zaraz i z mafią, i ze spiskiem, a gdy jeszcze doszło ”z kłamstwem”, mamy i dzisiejszy satanizm i demoralizację praktycznie uznaną za dopuszczalną.

Odpowiedź na pytanie “Czy aby nie jesteśmy teraz w podobnej sytuacji?” brzmi: nie – jesteśmy w gorszej jak w chwili rozbiorów. Wtedy ogół społeczeństwa nie był zdemoralizowany.

Dziś ogół społeczeństwa wciąż myśli w kategoriach “mniejszego-większego zła”. Dziś ogół nie mówi “wszyscy won”. Ogół daje (mówiąc piłkarskim językiem) kartki żółte, a powinien dać wszystkim czerwone, włącznie z PiSem-mniejsze zło (od gotowania żab), PiSem głęboko tkwiącym w zdradzieckim systemie. Dziś jawnie zgwałcony w wyborach manifestuje zamiast się zbroić i zmieść tą zdradziecką waadzę z powierzchni ziemi raz na zawsze.

Autor pisze, że proces rozbiorowy niektórzy historycy wywodzą jeszcze z wieku XVII.

I to pokazuje, że jest jeszcze ślepota historyków – ich patrzenie na stronę polityczną. Tymczasem pierwszą zawsze jest strona duchowa, strona moralna, a ta w upadek weszła wiek wcześniej, kiedy Polska była jeszcze europejską potęgą. Starczy poczytać o przestrogach dla Polski księdza Piotra Skargi.

Przestrogach niestety wzgardzonych. Już potop szwedzki pokazał jak bardzo były słuszne. Po dworach przyjętych, ale szerzej docenionych dopiero po rozbiorach.  Dziś też wielu promuje księdza Skargę, nawet na ołtarze.

Mówi się “Polak mądr po szkodzie”. Tu się to dobitnie potwierdziło. Teraz stoimy przed pytaniem, czy mamy jeszcze dość czasu, by być “mądrymi przed szkodą”, czy potrafimy odbudować świadomość narodową, polskie morale i polskiego i ludzkiego ducha wcześniej nim nas pozbawią dóbr wspólnych Narodu i majątków osobistych, niepodległości państwowej, ochrony ze strony Narodu  i zniewolą długami czy prawami stanowionymi poza moralnością, nawet prawami do naszych dzieci?