W E S E L E

WESELE

Pazurami chciwości drą Ojczyzny sukno

Póki jeszcze zostało...póki można drzeć..!

Złote gwiazdy się sypią z nieba Europy

Dla nich ważne „ by nie być”...ale...żeby mieć !

Nam zostawią koślawą wierzbę naszej wiary

Zapomniane kapliczki w płaczu polskich dróg

Tęsknotę za okruchem niebieskiego chleba

Patriotyzm polski honor w którym mieszka Bóg !

Nam zostawią zadumę w polskim krajobrazie

Kamienie które mówią o kłamstwie i zdradzie

A które czas  cierpliwie przynosi w aleje

I pośród złotych liter z płaczem cichym kładzie...

Najpierw swój cię oszuka - potem przyjdzie obcy

Podepcze twoją godność korzenie i wiarę

Umrzesz jak las spalony jak wyrwane drzewo

Pole porosłe perzem jałowe i szare

Ja nigdy nie chodziłem na bal przebierańców

Tym bardziej gdy nieszczęście stanęło za progiem

Już nigdy nie przekroczę granicy spokoju

Budzony ciągle żalem za zgubionym rogiem

Choć jeszcze się trzymamy rozpaczliwie ziemi

To sznur nam coraz ciaśniej oplata gardziele

Ta śmierć nie będzie piękna jak owa zabawa

Którą głupiec bezmyślnie nazywa ...weselem!