MODLITWA O DOBRY POKÓJ

Od siebie dodam jedną strofę odnoszącą się do historii lat '80:

i spraw Panie by świst serii złych pocisków

huk petard i duszący płuca gaz niezgody  

nie zagłuszył ciszy nie zachwiał pokoju

by czołgami znowu nie zapełniły się grody

Mając na uwadze zbliżającą się 34. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego przez juntę Jaruzelskiego i Kiszczaka, przypomnę strofy, które napisałem bodajże w styczniu 1982 roku. Wkomponowują się one w treść Twojej modlitwy, bowiem dotyczą czasów najnowszej historii, które nie powinny się więcej powtórzyć. Cytuję z pamięci:

Nieproszony gość

przybyłeś do nas niesiony zawieją

swą gorliwością rozpuszczałeś śnieg

przybyłeś choć nikt cię nie prosił

zacząłeś narzucać swój życia bieg

napiąłeś swój łuk nad moją Ojczyzną

jak podmuch wichru niszczyć zacząłeś

wszystko co znalazłeś na swej drodze

i na patriotyzmie pętlę swą zacisnąłeś

do dzisiaj słyszę twój tupot buciorów

z ekranów kłamliwy bełkot codzienny

dudnienie głuche wystrzały i jęk ludzi

do śmierci cię zapamiętam… stanie wojenny

Janek

Pozdrawiam Ciebie Kazimierzu i Twoich bliskich jak zwykle bardzo serdecznie.

.....których powierzchnia wzburzonych fal z milionów kropelek, jak cudny dywan utkanych Bożymi rękoma. Jest w tym majestacie jakiś cudny wymiar, którego słowa oddać nie mogą. I tylko wiatr je poniesie, a z tych niektóre o skały roztrzaska w fiordach pokrętnych, inne brzegi zalegną i w złocistym piasku plaż poginą, gdy słońce przypraży, lecz te nieliczne, co to wysokich lotów, wpadną w ziemię żyzną i niechybnie nadzieją rozwitną, by wystrzelić zaraz w górę ku tym wyżynom.

Kolejny wiersz naszego ukochanego wieszcza. Dobry pokój. Jakże nam tego trzeba! Ale wreszcie jest nadzieja. Co dalej? Wszystko zależy od nas. Módlmy się.

ja się ekscytuję rozgrywką z trybunałem, demonstracjami "kod-u"... a Poeta intonuje modlitwę o Pokój.

I trzeba słuchać Poety! Nie zwyciężymy ze Złem osobowym, które przecież kryje się w każdej nieprawości, w każdym kłamstwie, każdej zdradzie, z nich wszystkich czerpie siłę... Na intelekt z Nim nie wygramy, ani na cierpliwość ani na spryt, a jeżeli tak nam się wydaje to grzeszymy najgorszym z grzechów czyli pychą. Przeczytałem i zrozumiałem, że robię dużo rzeczy, czytam, działam, wypowiadam sądy, tłumaczę... ale najmniej, najkrócej się modlę. Pora to zmienić, Prezydent mojego Kraju, mój Rząd najbardziej potrzebują mojej modlitwy. Ufnej modlitwy zanurzonej w przeszłości okupionej krwią walczących o niepodległość. Dziękuję za piękną teologię wiersza, ale też za "mickiewiczowski" trzynastozgłoskowiec:)  Forma i treść: obie tak piękne, że nierozdzielne, obie tak prawdziwe, że nieprzemijające. Pozdrawiam serdecznie i czekam na kolejne strofy.