(Po)wyborczy magiel

Trwa jeszcze cisza wyborcza, więc nie powinienem, ale… Jak to jaka cisza wyborcza? No ta przed wyborami prezydenckimi. Nie ma żadnych wyborów? Co wy mi tu opowiadacie! Muszą przecież się odbywać, skoro Sąd Najwyższy będzie wkrótce rozstrzygał o ważności wyboru prezydenta. Będzie rozstrzygał o wyborach, które się nie odbyły? No co wy! Jaja sobie robicie? Nie robicie… A to całe zamieszanie, to nie dlatego, że kotłuje się w rządzącej koalicji. I nie dlatego, że opozycja dokonuje obstrukcji, bo ich kandydatka ma w sondażach 2% poparcia. To wszystko z obawy o moje bezpieczeństwo i zdrowie. Acha.

Wyszło na to, że niepotrzebnie oglądałem przedwyborczą debatę, a zmęczyła mnie ta debata bardzo. Na ogół męczy mnie słuchanie ludzi, od których nie mogę dowiedzieć się niczego nowego i ciekawego. No ale czego można dowiedzieć się ciekawego od faceta, który — siedząc w polityce od lat i chcąc uchodzić za poważnego — jako argumentu w debacie używa półmetrowego długopisu? Ten gość jest politycznie tak wszechstronnie nieutalentowany, że w sondażach przeskoczył go nawet średnio zabawny telewizyjny konferansjer. Jeżeli przyjąć, że środowiska polityczne wystawiły swoich najlepszych kandydatów, to ta debata dopełniła obrazu nędzy opozycji.

Nie wiem, skąd wzięła się nagle fenomenalna forma Adama Małysza, zwieńczona olimpijskimi medalami. Nie mam pojęcia, czy gdyby Franciszek Smuda dokonał zmian na prawej obronie i lewej pomocy podczas Euro 2012, to ten turniej wyglądałby dla nas inaczej. Nie wiem też, jaka jest najlepsza metoda walki z koronawirusem, bo nie jestem wirusologiem. Nie jestem, w przeciwieństwie do połowy moich Rodaków, znawcą w każdej dziedzinie. Nie jestem też konstytucjonalistą, więc nie mam pojęcia, jaka jest podstawa prawna, by nie przeprowadzić w terminie rozpisanych wyborów. Mam nadzieję, że jakaś jest, bo w przeciwnym razie została uchylona niebezpieczna furtka, przez którą kiedyś to do nas wróci. Takie rzeczy zawsze wracają.